Tag Archives: ΕΙΡΗΝΗ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗ

Η πλατεία του Αγίου Μηνά

Η πλατεία του Αγίου Μηνά

της Ειρήνης Περδικάρη  Προς κάθε αρμόδιο και ενδιαφερόμενο…. Αυτή η πλατεΐτσα, στην εκκλησία του Αγίου Μηνά, πίσω από το περίπτερο, δεν είναι για ομορφιά. Για λουλούδια και συντριβάνια ή για παιχνίδι για τα παιδιά. Οι διαβάτες βιαστικοί δεν την προσέχουν καν. Όμως αν σταθείς για δύο λεπτά κάτω από τον μικρό πλάτανο, θα νιώσεις. Τη δροσιά. Μια ανάσα ξεκούρασης από …

Το ποίημα της ημέρας: “Σ΄ αυτή τη γειτονιά”

Το ποίημα της ημέρας: «Σ΄ αυτή τη γειτονιά»

της Ειρηνης Περδικαρη  Σ’αυτή τη γειτονιά, ένας δρόμος και μία παιδική χαρά. Δέκα σπίτια στη σειρά δεξιά και αριστερά. Σε ένα σπίτι κάποιος μιλάει δυνατά. Σε ένα άλλο κάποιος γελάει και άλλος τραγουδά. Αλλού χορεύουν και γλεντούν και αλλού κοιμούνται ή σιωπούν. Σε ένα σπίτι κάποιος κλαίει και πενθεί και σε ένα άλλο όνειρα κάνει ένα παιδί. Φωνές , χαρές …

Φονικές πυρκαγιές!

Φονικές πυρκαγιές!

της Ειρήνης Περδικάρη Εκείνο το απόγευμα… Εκείνο το απόγευμα ο ουρανός ήταν παράξενα θολός. Η ατμόσφαιρα αποπνικτική. “Αφρικανική σκόνη!”, είπε ο διπλανός. Δεν ήταν όμως έτσι. Ο δυνατός άνεμος σε τύφλωνε και στο πρόσωπο σου, ερχόντουσαν ζεστά σωματίδια και αυτή η μυρωδιά! Δεν καιγόντουσαν ξερόκλαδα. Ένα προαίσθημα. Μία παράξενη ανατριχίλα. Κανένας δεν ήξερε. Κανείς μας δεν μπορούσε να διανοηθεί. Λίγα …

Το ποίημα της εποχής: Ο Απρίλης και η Αυγή

Το ποίημα της εποχής: Ο Απρίλης και η Αυγή

Επιμέλεια: Ειρήνης Περδικάρη “Ο Απρίλης και η Αυγή” Ταίρι νιόνυμφο προβαίνει ο Απρίλης κι η Αυγή, να του στρώσει το προσμένει νυφικό κρεβάτ’ η Γη. Χίλια δώρα ετοιμάζει για το ταίρι π’ αγαπά, τα ξεθάφτει, σα χαλάζι πλούτη ατίμητα σκορπά. Εις τους κήπους άνθη χύνει και πουλιά στις λαγκαδιές, στα πουλιά τραγούδια δίνει,  και στα άνθη ευωδιές. Τη δροσιά κάνει …

Ένα ποίημα-σχόλιο για την “Λογοδοσία Δημάρχου”

Το ποίημα σχόλιο της «Λογοδοσίας»

της Ειρήνης Περδικάρη *** Χτες, σήμερα, αύριο Δεν ξέρω ποιος φταίει τελικά δύσκολα τα πράγματα ή μήπως είναι απλά; Φταίει ο πλούσιος ή ο φτωχός; Ο άλλος ή ο δικός μου Εαυτός; Μήπως φταίει ο Θεός; Ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός; Λόγια, λόγια, λόγια. Ανάκατα και σε σειρά. Και η ευθύνη να σιωπά. Και το κόβεις το …