της Ειρήνης Περδικάρη
Προς κάθε αρμόδιο και ενδιαφερόμενο….
Αυτή η πλατεΐτσα, στην εκκλησία του Αγίου Μηνά, πίσω από το περίπτερο, δεν είναι για ομορφιά. Για λουλούδια και συντριβάνια ή για παιχνίδι για τα παιδιά.
Οι διαβάτες βιαστικοί δεν την προσέχουν καν.
Όμως αν σταθείς για δύο λεπτά κάτω από τον μικρό πλάτανο, θα νιώσεις.
Τη δροσιά. Μια ανάσα ξεκούρασης από το τρέξιμο μέσα στον ήλιο.
Ούτε εγώ είχα καταλάβει τη χρησιμότητα της μέχρι που στάθηκα δύο λεπτά.
Μία μικρή όαση μέσα στο καυτό καλοκαίρι. Τι κρίμα που δεν το ήξερα τόσο καιρό και με έτρωγε η ζέστη και ο ήλιος στο κτελ περιμένοντας το λεωφορείο.
Μόνο που υπάρχει ένα μείον. Δεν υπάρχει κάπου να κάτσεις. Να ξεκουραστείς και να πάρεις μια ανάσα. Να νιώσεις άνθρωπος.
Είναι δύσκολο να βάλουν τρία παγκάκια; Έτσι όμορφα, κοντά κοντά. Να στέκονται οι διαβάτες αντικρυστά και να παίρνουν μια ανάσα ανθρωπιάς.
Να γίνεται η καθημερινότητα μας λίγο πιο όμορφη. Από τα πιο απλά.