Μετά από τρία χρόνια απουσίας λόγω κορωνοϊού, το οροπέδιο του Αγίου Δονάτου ξαναζωντάνεψε χθες το δειλινό και χιλιάδες κόσμου συνέρρευσαν στα ψηλώματα για να συμμετάσχουν στο κορυφαίο ίσως απ΄ τα πολιτιστικά δρώμενα του καλοκαιριού, την γιορτή της φακής!
Ο πολιτιστικός σύλλογος της Εγκλουβής πάλι, με την συνδρομή των παραγωγών -και παρότι η φετινή σοδειά ήταν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πολύ φτωχή- έκανε την υπέρβαση και εξοικονόμησε την καθόλου ευκαταφρόνητη ποσότητα της φακής που απαιτείται για την γιορτή.
Ευχόμαστε κι ελπίζουμε αυτή η γιορτή να αποδειχθεί γουρλίδικη και η επόμενη σοδειά να είναι σύμφωνη με τις προσδοκίες όλων μας και κυρίως των παραγωγών…
Δείτε το πλούσιο φωτορεπορτάζ του ΦΟΡΤΣΑ ΛΕΥΚΑΔΑ απ΄ την χθεσινή γιορτή:
Οι τελευταίες αχτίδες του ήλιου χρύσωναν το οροπέδιο του Αγίου Δονάτου, όταν οι “πιστοί” του εθίμου, αγνοώντας τον κορωνοϊό και τα ακριβά καύσιμα, άρχισαν να συρρέουν στον εορτάζοντα Άγιο και να παίρνουν τη θέση τους στον χώρο των πηγαδιών του και στα πέριξ…
Στο ειδικό μαγειρείο που όπως φαίνεται στη φωτογραφία διαθέτει και μελετημένες υποδομές, το συνεργείο έχει πιάσει από νωρίς δουλειά, λες και μάντεψαν την κοσμοσυρροή που ακολούθησε!…
Τα πρώτα καζάνια με το “νιό φρούτο” όπως το αποκαλούσαν οι παλιοί Εγκλουβισάνοι, είναι ήδη έτοιμα πρός διανομή…
Ο Τάσος κι ο Κώστας αποτελούν για δεκαετίες σταθερές αξίες στο μαγειρείο αυτό, έχοντας ανακατέψει πολλούς τόνους φακής!…
Λίγα μέτρα παραδίπλα, προετοιμάζονται σε συνθήκες όρους χειρουργείου οι συνοδές νοστιμιές, ελιές κι αρμυροσαρδέλες…
Τα πιάτα ποστιάζονται με τάξη, γιατί αν περίμεναν να τα γεμίσουν την ώρα του φαγητού απροετοίμαστα, τότε οι ουρές των πεινασμένων προσκυνητών θα έφταναν στο άλλο εξωκλήσι, του Προφήτη Ηλία…
Διαχρονικά και σταθερά παρούσες οι αδελφές Κοντογιώργη, αναλαμβάνουν εκτός απ΄ την γενικότερη οργάνωση και τα δυσκολότερα πόστα…
Κι εδώ είναι το σουβλάκι, η εναλλακτική επιλογή για όσους δεν συμπαθούν τις ελιές και τις σαρδέλες, (Γιατί την φακή όλοι την συμπαθούν).
Ο Μίμης στο πόστο του αείμνηστου παππού του επίτροπου Γεράσιμου Κοντογιώργη, ο οποίος για πρώτη φορά, μετά από πολλές δεκαετίες δυστυχώς, έλειπε από την θέση του, δίπλα στην πόρτα του Ναού…
Ο εορταζόμενος Άγιος στολισμένος στη θέση του, στο εσωτερικό του Ναού…
Μόλις κρύβονταν ο ήλιος στην Δυτική βουνοκορφή, ξεκίνησεη λιτάνευση της εικόνας του Αγίου…
Και ενώ οι (λίγοι) “επίσημοι” είχαν πάρει τις θέσεις τους…
Φέτος δεν είχαμε τρανταχτές παρουσίες, ούτε και σε εκκλησιαστικό επίπεδο!
Εδώ ψάλλεται το “Θεοτόκε Παρθένε…” ενώ θυμιάζκνται οι άρτοι της Αρτοκλασίας…
“Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν…” ψέλνουν οι πατέρες…
Το επίκεντρο -και το ενδιαφέρον- μεταφέρεται πλέον στην πλατεία των πηγαδιών… Εδώ οι δυο πρόεδροι, (ΔΕ της τοπικής Κοινότητας και ΑΡ του Πολιτιστικού Συλλόγου) ενώ χαιρετούν τους επίσημους επισκέπτες….
Και (στους χαιρετισμούς) ακολουθούν δυο αντιδήμαρχοι…
Εν τω μεταξύ το σκοτάδι έχει πέσει, και τα τραπέζια γεμίζουν σιγά-σιγά από αδεια πιάτα!
Ενώ λίγο πιο πέρα, άρχισαν τα όργανα!
Κι όπου αρχίζουν τα όργανα, αρχίζει κι ο χορός…
Πολύ καλή η ορχήστρα, δεν χρειάστηκε πολύ να γεμίσει ασφυκτικά η πίστα…
Σε τέτοιες περιπτώσεις όμως το κέφι μεταδίδεται από τα όργανα στους χορευτές κι από τους χορευτές στους βιολιτζήδες. Οπότε βαράτε βιολιτζήδες!…
Μέχρι Μακεδονία και Θράκη χόρεψαν οι πιο κεφάτοι, (αλλά κι οι πιο γνώστες.) Πάντως αν το κέφι κι η διασκέδαση είναι το πρώτο ζητούμενο σε τέτοιες εκδηλώσεις, πρέπει να παραδεχθούμε πως οι διοργανωτές πέτυχαν διάνα με τους μουσικούς αλλά και με την όλη οργάνωση. Τους αξίζουν συγχαρητήρια. ..
Λίγο πιο πέρα στέκεται αγέρωχος ο ερειπωμένος ανεμόμυλος και μου φάνηκε σαν να χαμογελούσε στο χλωμό φως του φεγγαριού. Μάλλον αγανάκτησε κι αυτός απ΄τη μοναξιά του, επί τρία ολόκληρα χρόνια, οπότε φυσικό ήταν να χαίρεται μ΄ αυτά που έβλεπε. Ίσως πάλι να ήταν η φαντασία μου. Τέλος πάντων, χρόνια πολλά σε όλους και του χρόνου με μια καλύτερη σοδειά…
***