Του Δημάρχου το …κάγκελο!

Σκηνές ροκ είχαμε χθες (Μ. Τρίτη) λίγο πριν το μεσημέρι στο Δημαρχείο Λευκάδας. Μια ευμεγέθης ομάδα από επιχειρηματίες της παραλίας του Νυδριού, σοκαρισμένοι απ΄ τα κάγκελα που τους βίδωσαν οι δημαρχιακοί μπροστά στα μαγαζιά τους, αλλά κι απ΄ την γνωστή κίτρινη γραμμή που τράβηξαν και ορίζει -μάλλον με περίεργη λογική, είναι η αλήθεια- το χώρο των τραπεζοκαθισμάτων του κάθε καταστήματος, ήρθαν να συναντήσουν και να κάνουν τα παράπονά τους στον δήμαρχο!

Μόνο που ένας-δυο απ΄ αυτούς, είχαν την κακή -όπως αποδείχτηκε- έμπνευση να ειδοποιήσουν και να καλέσουν σ΄ αυτή τη συνάντηση έναν συντοπίτη τους δημοσιογράφο (σε τοπικά μέσα), επιθυμώντας προφανώς τα συγκεκριμένα αιτήματά τους (να φύγουν τα κάγκελα και να τους δοθεί μόλις ένα μέτρο περισσότερος χώρος), να πάρουν δημοσιότητα.
Το μόνο που δεν φαίνεται να υπολόγισαν ήταν τα αισθήματα του δημάρχου προς τον δημοσιογράφο, ο οποίος εμφανέστατα και δεν ανήκει στον κύκλο των δημαρχιακών λιβανιστών. Το αντίθετο μάλιστα…
Μπαίνοντας ο δήμαρχος στο χώρο της συνάντησης, αυτόν με το στρογγυλό τραπέζι, βλέποντας τον δημοσιογράφο ξεροκατάπιε, αλλά δεν είπε τίποτε. Έτσι άρχισε η κουβέντα, στην οποία ούτε συμμετείχε ούτε ποτέ παρενέβη ο δημοσιογράφος παρά απλά την παρακολουθούσε, καθήμενος μάλιστα λίγο πιο πίσω απ΄ τους συνομιλητές, ενώ κατά διαστήματα τραβούσε όσο πιο διακριτικά γίνονταν κάποιες εντελώς «αθόρυβες» φωτογραφίες με το κινητό και χωρίς την χρήση φλας.
Ο δήμαρχος που εμφανώς κάθονταν σ΄ αναμμένα καρφιά και μουτζούρωνε με νευρικότητα ένα τετράδιο που είχε μπροστά του όσο του μιλούσαν οι επιχειρηματίες, περίπου μετά από μια ώρα συζήτησης, δεν κρατήθηκε κι απευθυνόμενος μ΄ έντονο τρόπο στον δημοσιογράφο, τον ρώτησε οργισμένα, με ποια ιδιότητα βρίσκεται εκεί αυτός, σε μια ιδιωτική(!) σύσκεψη και τραβάει και με πονηρό τρόπο φωτογραφίες!
Ήρεμος εκείνος του απάντησε πως δεν τραβάει φωτογραφίες με πονηρό τρόπο, απλά το κάνει όσο πιο διακριτικά γίνεται για να μην ενοχλήσει, ότι βρίσκεται εκεί επειδή τον προσκάλεσαν οι καταστηματάρχες-συνομιλητές του, ότι η συνάντηση μόνο ιδιωτική δεν είναι κι ότι παρευρίσκεται με τρεις ιδιότητες: Πρώτον με την ιδιότητα του πολίτη, δεύτερον με την ιδιότητα του Νυδριώτη και τρίτον μ΄ αυτή του δημοσιογράφου.
Η απάντηση μάλλον ερέθισε παρά ικανοποίησε τον αιρετό, ο οποίος με πιο έντονο και αγενή τρόπο του ζήτησε να φύγει αμέσως. Ο δημοσιογράφος, από φόβο μήπως το επεισόδιο αυτό γίνει η αιτία (ή η αφορμή) για να φύγει απ΄ την συνάντηση ο δήμαρχος και ζημιωθούν οι καταστηματάρχες, αμέσως ανταποκρίθηκε και προχωρώντας προς την έξοδο του είπε «καταλαβαίνω βέβαια πως στη θέση μου θα προτιμούσατε να είναι οι γνωστοί λιβανιστές σας».
Ο δήμαρχος ανταπάντησε λέγοντας κάτι σαν «από πού προέκυψες εσύ δημοσιογράφος;» για να τελειώσει ο καυγάς με τον δημοσιογράφο να του δηλώνει ορθά κοφτά και σε αντίστοιχα έντονο τόνο «πολύ ανεχτήκαμε τις μαγκιές και τις ειρωνείες σου δήμαρχε, αλλά μέχρις εδώ. Αυτό από τώρα και στο εξής αυτό τελείωσε!» Και αποχώρησε…
Αρκετά αργότερα, σε ερώτησή μας στον δημοσιογράφο τι εννοούσε μ΄ αυτό περί ανοχής του, μας διευκρίνισε πως αρκετές φορές μέχρι τώρα, σεβόμενος τον θεσμό που εκπροσωπεί ο αιρετός, άφησε να προσπεράσουν αναπάντητες αρκετές προκλήσεις του, ή οι γνωστές «μαγκιές» και ειρωνείες του αιρετού.
Και θύμισε σαν κορυφαίο παράδειγμα πρόκλησης θύμισε τον ανεπίτρεπτο υπαινιγμό σε βάρος του (σε ολιγόλεπτη απουσία του από την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου) που έκανε ο δήμαρχος πρόσφατα, όταν απευθυνόμενος προς οικείο του πρόσωπο, που τον είχε εγκαλέσει για μια ειρωνική του απάντηση, της είχε πει «εσείς να μην μιλάτε για ειρωνεία γιατί με την παρέα σας (τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο δηλαδή) είσαστε μαιτρ στην ειρωνεία»!
Μιλάμε για επίπεδο δηλαδή, αλλά και ταυτόχρονα για επαναφορά της οικογενειακής συλλογικής ευθύνης, αν με καταλαβαίνετε… Ούτε ο συγχωρεμένος ο Ιωσήφ δεν τα έλεγε τόσο καλά…
Κι αν τώρα αναρωτιέστε για το περιεχόμενο και κυρίως για αποτέλεσμα της συνάντησης με τους Νυδριώτες επαγγελματίες, παρότι αυτοί είχαν δυο όλα κι όλα ξεκάθαρα αιτήματα, πρώτον να βγουν τα μεταλλικά κάγκελα και δεύτερον να μεταφερθεί η κίτρινη γραμμή μόλις ένα μέτρο πιο κάτω, απορρίφθηκαν και τα δυο!
Και δεν κάμφθηκε το μουλάρωμα των αιρετών της δημοτικής Αρχής, ούτε κι όταν οι επιχειρηματίες επικαλέστηκαν το λογικό επιχείρημα και τους ρώτησαν «μα πως είναι δυνατόν εσείς (οι Συριζαίοι) που βγάλατε από παντού τα κάγκελα να τα βάζετε τώρα στο Νυδρί;»…Ούτε σ΄ αυτό πήραν απάντηση κι όπως μάθαμε στο τέλος αποχώρησαν μπουρινιασμένοι και μ΄ άδεια τα χέρια…
Αντιλαμβάνεστε φαντάζομαι γιατί οι κοψοχέρηδες πλέον αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο…
Και πριν ολοκληρώσουμε τα σχόλια, θεωρώ πως πρέπει να σταθούμε σε μια παράπλευρη «παρενέργεια» αυτής της ιστορίας που ίσως έχει τη σημασία της: «Είχα αποφασίσει, διαβαίνοντας το Πάσχα και πριν μπούμε στο καλοκαίρι να ¨κρεμάσω τα δημοσιογραφικά μου παπούτσια¨ για να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους, γιατί είχα κουραστεί αλλά και είχα απογοητευτεί απ΄ την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί, ιδιαίτερα στα τοπικά πράγματα», μας εξομολογήθηκε ο δημοσιογράφος του επεισοδίου. «Μετά το σημερινό (χθεσινό) επεισόδιο όμως, ξανασκέφτηκα αυτή μου την απόφαση. Διαπιστώνω πως ο τόπος έχει μπλέξει για τα καλά με ανθρώπους που έχουν απερίγραπτη νοοτροπία κι ανεπίτρεπτη συμπεριφορά κι έτσι ένοιωσα πως ίσως πρέπει να παραμείνω μάχιμος και πάντα ασυμβίβαστος, σαν μια χρήσιμη μονάδα στην επιβαλλόμενη κοινωνική άμυνα. Όχι για κανένα ρεβανσισμό ή προσωπικό λόγο, αλλά για να ενισχύω όσο μπορώ τους συμπολίτες μου. Είναι κάτι που μου το ζήτησαν μετ΄ επιμονής αρκετοί απ΄ αυτούς με τους οποίους συζήτησα τις προθέσεις μου και οι οποίοι τελικά μ΄ έπεισαν ν΄ αλλάξω γνώμη και να συνεχίσω. Τους το χρωστάω άλλωστε γιατί με τιμούν καιρό τώρα με την εμπιστοσύνη τους. Που σημαίνει πως -αν είμαστε καλά- μέχρι να λήξει η θητεία της σημερινής δημαρχιακής Αρχής θα είμαι εκεί», κατέληξε ο δημοσιογράφος.
Δεν ξέρω ποιος θα χαρεί και ποιος όχι μ΄ αυτή την τελευταία εξέλιξη, όμως το βέβαιο κατά την ταπεινή μου είναι πως δεν θα πλήξουμε καθόλου…

Ο Σχολιαστής