Το ερώτημα της ημέρας: Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς καραγκιοζάκια;

Τα πριν…

…και τα μετά! Δείτε πόσο άδεια φαίνεται η Γύρα!!

Ομολογώ πως είμαι πολύ ευχαριστημένος απ΄τις επιδόσεις του Δήμου μας στο ζήτημα των περιοδικών στολισμών, τουλάχιστον στην παραλιακή ζώνη της παλιάς πόλης! Κι όταν λέω περιοδικών στολισμών, εννοώ τους κάθε είδους  στολισμούς, Χριστουγεννιάτικους, Αποκριάτικους και Πασχαλιάτικους,  που κάνουν την πόλη και τη ζωή μας ομορφότερες. Επίσης οφείλω να παραδεχτώ πως ο Δήμος μας, αντίθετα με τους υπόλοιπους, σημειώνει συνεχή πρόοδο σ΄ αυτό τον τομέα, με αποτέλεσμα μετά από κάθε νέο στολισμό να προκύπτει εμφανώς βελτιωμένος.

Ο Αποκριάτικος στολισμός που μπήκε την περασμένη εβδομάδα στην Ανατολική κυρίως παραλία της πόλης και στην κεντρική αγορά, ήταν ίσως ο πιο επιτυχής που είχα δει. Τόσο επιτυχής μάλιστα, που δυό φορές κατά τις τελευταίες μέρες βγήκα έξω λίγο πριν το σούρουπο εξ επί τούτου: Για να χαζέψω τα εμπνευσμένα φωτιστικά του σχήματα και -γιατί όχι(;)- για να θαυμάσω και να μακαρίσω τον δημιουργό τους!

Μέχρι που στην δεύτερη έξοδό μου, χθες, είπα να διασχίσω την Σικελιανού με τα πόδια κι απ΄ το πάρκινγκ του Πνευματικού Κέντρου να καταλήξω στην Ανατολική παραλία περπατώντας και θαυμάζοντας τα αντικείμενα του πόθου μου… Τι το ήθελα ο χριστιανός; Προχωρώντας λίγο πιο κάτω στην Σικελιανού και αφήνοντας το βλέμμα μου να πλανηθεί πρός το πανέμορφο βορεινό (μικρό ιβάρι) ως απέναντι στη Γύρα, πρώτα διαισθάνθηκα και μετά είδα την απουσία τους κι ένοιωσα κάτι μέσα μου να καταρρέει κι η καλή μου διάθεση να φεύγει από μένα και να πηγαίνει μόνη της περίπατο! Τα αγαπημένα μου χριστουγεννιάτικα καραγκιοζάκια, που για ένα περίπου τρίμηνο ήταν στημένα στον τσιμεντένιο δρόμο περιπάτου ανάμεσα στο ψαρολιμανάκι της Σικελιανού και στο ιβάρι, έλλειπαν! Και μαζί τους έλλειπε κι η σουρρεαλιστική σύνθεσή τους, που είχε καταφέρει να “παντρέψει” τις καμήλες και τους Μάγους με τα έλατα και τους χιονανθρώπους!

“Μα είναι φυσικό που τα βγάλανε”, είπε ο φίλος μου ο Βρασίδας ακούγοντας το σπαξιδιάρικό μου γιατί. “Αφού ήταν Χριστουγεννιάτικα δεν ταιριάζουν με τις Απόκριες”, συμπλήρωσε…

Ουδόλως όμως με παρηγόρησε η εξήγηση του φίλου μου. Αν ήταν χριστουγεννιάτικα όπως λέει, έπρεπε να τα έχουν βγάλει μετά τα Χριστούγεννα, άντε το πολύ μετά τα Φώτα. Αυτοί όμως μας τα άφησαν εκεί μέχρι την περασμένη βδομάδα, σχεδόν ενάμιση μήνα αργότερα. Κι εμείς πρώτα τα συνηθίσαμε και στο τέλος  τ΄απολαμβάναμε έτσι σουρρεαλιστικά που ήτανε, ίσως γιατί τα ταυτίσαμε με την σουρρεαλιστική ζωή μας. Και τώρα που μας τα πήραν, μας έμειναν μόνο τα γνωστά κολωνάκια, για να ενισχύουν τις εμμονές μας, νιώθοντας ακόμη πιο άδειοι και μόνοι. Γιαυτό και δεν θα ξαναπεράσω πλέον απ΄την Σικελιανού…

Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τα καραγκιοζάκια; Βλακώδεις-ξεβλακώδεις, οι φιγούρες αυτές είχαν ταυτιστεί με την μιζέρια μας και κυρίως δεν μας άφηναν να ξεχάσουμε το επίπεδο των δημιουργών τους. Άρα η παρουσία τους εκεί ήταν μια κάποια λύση…

Ο εμμένων Παρατηρητής