Κόκκος Άμμου

του Ηλία Τσάκαλου.

(καθαρότατο χρονογράφημα για τους πονηρότατους  «άρχοντες του παρόντος» που νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με την φύση και να την βάζουν να εξυπηρετήσει τους  Άνομους – άνομος= ο παρά τον Νόμο της Φύσης ή Του Θεού- σκοπούς τους )

Πήγα να βγάλω τα παπούτσια μου μετά από μια βόλτα στο Κάστρο και ξαφνικά ακούω:

-Βρε μαλάκα  τόση ώρα με πατάς, δεν το κατάλαβες;

Γυρνάω να δω ποιος μου μιλάει. Κανένας. Μπα κάτι έπαθα σκέφτηκα. Αλλά πάλι αυτή η φωνή:

-Βρε μαλάκα  γιατί με πήρες από το Κάστρο και με έφερες στην Πόλη, σε έβαλε κανένας να με  ταλαιπωρείς;

Πάλι δεν κατάλαβα τίποτε. Βγάζω το δεξί μου παπούτσι και το παρατηρώ. Ανάμεσα στην σόλα και το βάρδουλο ήταν ένας κόκκος άμμου. Τον κοίταξα και ήμουν έτοιμος να τον πετάξω στην λεκάνη του καμπινέ. Κάνω μια κίνηση  για να ανοίξω το σκέπασμα, οπότε ακούω:

– Μην κάνεις καμιά μαλακία και με πετάξεις στον καμπινέ, γιατί θα γίνει της πουτάνας. Με προορίζουν γι΄ αλλού.

Τώρα κατάλαβα πως μαζύ μου είχε ανοίξει λογαριασμό  ένας κόκκος άμμου του Κάστρου.

– Ρε φίλε  από πού έρχεσαι και πού πας; Για δώσε μια εξήγηση για να ξέρουμε και εμείς με ποιόν έχουμε να κουβεντιάσουμε.

– Άκου λοιπόν μου απάντησε ο κόκκος. Κάθισε όμως να ακούσεις την ιστορία μου.

Επειδή αυτή η συζήτηση γίνονταν μέσα στον καμπινέ, όπως είπαμε, όπου συνηθίζω να βγάζω τα παπούτσια μου πρόχειρα και να κουβεντιάζω  τα σοβαρά ζητήματα της ζωής, είπα πως ευκαιρία είναι να πατήσω και ένα χέσιμο κανονικό. Αυτό και έκανα. Κάθισα στην λεκάνη και άκουγα.

– Φίλε έχω  αιώνες που ταξιδεύω στον βυθό της Μεσογείου. Δεν γνωρίζω πώς και πού γεννήθηκα . Περιφέρομαι από τότε που υπάρχουν λάσπες στο Ιόνιο. Στις δυτικές παραλίες του νησιού που συμπωματικά ζεις κάνω βόλτες  πάρα πολλά χρόνια. Με παίρνουν τα ρέματα και ταξιδεύω ανάμεσα στον Φάρο της Νηράς και τα Διαβασίδια του Άη Νικόλα. Αιώνες τώρα κι έχω βαρεθεί αυτό το πήγαινε έλα. Είπα για λίγο να ξεκουραστώ στην Μικρή Άμμο του Κάστρου και ήρθαν οι βάρβαροι κυβερνήτες σας να μου ταράξουν τον ύπνο.

– Καλά τα λες ,αλλά εγώ δεν μπήκα πέρα από το απαγορευτικό που βάλανε  οι εργολάβοι,  γιατί λένε πως υπάρχει κίνδυνος, αν δω τους επιβλέποντες και μεγαλύτερος, αν δω το αλεξικέραυνο του έρωτος.

– Άκου να δεις  εμένα πλέον δεν θα με βρίσκεις εκεί. Με παίρνουν κάτι μεγάλα φορτηγά και με ξεφορτώνουν πίσω από το ΤΑΟΛ. Από εκεί λένε ότι θα με πάνε να ξαπλώσω  εκτός Λευκάδος ή στις αμμουδιές  που λούζονται οι εισαγόμενες κοκκώνες που παίρνουν τα μπάνια τους από την Λυγιά μέχρι το Νυδρί.   Μου υπόσχονται ότι θα  δοκιμάσω  άλλες γεύσεις από εκείνες που είδαν τα μάτια μου στο Πόρτο Κατσίκι, Εγκρεμνούς, Βοϊδομάντρα, Καλαμιτσώτικο, Αμπαλί, Παναγία στους Κήπους, Λεστή, Κάθισμα, Μύλος, Άγιος Νικήτας, Ποτισές, Λαγκάδα, Κωλοσούρο, Κατ΄ Σκαλί, Κόκκινο Βράχο, Καμίνια, Αη Γιάννη, Τελέγραφο, Μύλους, Τσούντα, Γύρα , Καλκάνη, ΤΑΟΛ, Τουριστικό, Πίσω από το Φαναράκι και Μικρή Άμμο.

Τώρα πια σε όλες αυτές τις μεριές έχουν μείνει  οι πέτρες  και εγώ στριμώχνομαι  σε μια μικρή λωρίδα. Τώρα πλέον οι πολιτισμένοι και όχι οι άγριοι του καλοκαιριού των Δυτικών Ακτών που έρχονται με τα κορμάκια τα λυγερά  θα ξαπλώνουν απάνω μου. Τέλος αυτά που ξέραμε όλοι μας. Η Εξουσία με είδε σαν περιουσιακό στοιχείο, με εκχώρησε στην Κτηματική Υπηρεσία, με ρουφιάνεψαν στην Τρόϊκα ,  θα με βγάλουν στον πλειστηριασμό, να με αγοράσουν οι κάποιοι και τα λεφτά θα πάνε στην Γερμανία.  

– Τσώπα καλέ. Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου κυρά μου. Κόκκος άμμου είσαι δεν είσαι χρυσάφι. Τι να σε κάμουν τα ανθρωπάκια της Εξουσίας και οι λεφτάδες  των Χρηματιστηρίων. Μήπως και σε έχουν ανάγκη αυτοί; Της είπα για να μην το παίρνει κι απάνω της.

– Είσαι και εσύ αγράμματος , αφιλοσόφητος, ανιστόρητος. Ένας  ντενεκές είσαι. Ένας ντενεκές που δεν καταλαβαίνει γρι από την ζωή μου που είναι και δική σου ζωή και ζωή του μέλλοντος των παιδιών σου.

– Είσαι αρχαία και αρτηριοσκληρωτική κυρά μου. Δεν καταλαβαίνεις το νόημα του εκσυχρονισμού στην Ελλάδα.

– Μπα; Πού το βρήκες αυτό; Άκου βρε ηλίθιε. Γεννήθηκες με μυαλό για να βοηθάς  τον Θεό ή την Φύση (ότι θέλεις πάρε από τα δύο, δεν με γνοιάζει) στο έργο της. Δεν γεννήθηκες για να καταστρέφεις για λίγες δεκάρες , για λίγους ψήφους, για  ύπουλες πολιτικές πως τάχα –τάχα μου εγώ εμποδίζω να μπαινοβγαίνουν τα κότερα  στο νησί μας για την ύπουλη εξυπηρέτηση με ανταλλάγματα  εφήμερων συμφερόντων (άφησε που σκέφτεσαι να φκιάξεις και υποθαλάσσια για να εξυπηρετήσεις  μια μαρίνα που έφκιαξες και την ονόμασες  ανάπτυξη  για να τα κονομήσουν πάλι αυτά τα λαμόγια  που τα κονομάνε συνήθως).

Άκου βρε μάγκα της πλάκας, τα μάτια μου έχουν δει ένα σωρό καραβοκυραίους της γης οι οποίοι παρήλθαν και εγώ  συνεχίζω να κάνω τις βόλτες μου στο κόσμο κι αυτοί έγιναν στάχτη και μπούρμπελη της Ιστορίας.

– Τι λες ; με όλα αυτά πολεμάς να με πείσεις ότι δεν πρέπει να σε πετάξω στην λεκάνη του καμπινέ……….

– Να ξέρεις ηλίθιε ότι και στην λεκάνη να με πετάξεις εγώ θα ακολουθήσω την πορεία μου. Εσένα λυπάμαι που δεν θα ξυπνήσεις ποτέ να φωνάξεις και να διαμαρτυρηθείς, όπως κάνω εγώ τώρα σε σένα……

– Τι λες ; δεν γνωρίζεις ότι είσαι ένας κόκκος άμμου……..

– Ένας κόκκος άμμου είμαι , αλλά δεν έχω κυβερνήτες αυτούς που έχεις εσύ και μην το ξεχνάς αυτό ποτέ κύριε.

ΥΓ. Βαρέθηκα να κάνω πιο  λεπτά ή λεπτομερή  σχόλια γιατί είναι τόσο χοντρό το θέμα που δεν σηκώνει ευγένειες.

***

(Σημείωση ΦΟΡΤΣΑ ΛΕΥΚΑΔΑ: Το χρονογράφημα αυτό του Ηλία Τσάκαλου έχει επαναδημοσιευθεί προ διετίας. Όμως επειδή προσεγγίζει με μοναδικό τρόπο κάποια πράγματα που συνεχίζουν να είναι στην επικαιρότητα, αλλά και το θέμα της άμμου της Αμόγλωσσας που εξελίσσεται όπως εξελίσσεται, θεωρούμε πως είναι απολύτως επίκαιρο και το επαναφέρουμε…)