Ένα σκληρό μάθημα

Του Νίκου Γαζή

Τα βασικά στοιχεία που χαρακτήριζαν μια μαζική κινητοποίηση-διαδήλωση, όπως τουλάχιστον τη γνωρίζαμε μέχρι τώρα, ήταν τρία: Ποιος διαδηλώνει, εναντίον τίνος διαδηλώνει και για ποιο σκοπό διαδηλώνει. Η αυτονόητη και θεμελιώδης αυτή αλληλουχία φαίνεται όμως πως δεν ισχύει στις αριστερές κυβερνήσεις- όπως λ.χ. στις κυβερνήσεις που έχουμε σήμερα- (ναι, σωστά διαβάσατε τον πληθυντικό αριθμό), όπως φάνηκε στην πρόσφατη «πανιόνια» κινητοποίηση που οργάνωσε η Περιφέρεια Ι.Ν. για την δημόσια υγεία.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά: Η σημερινή (αριστερή) διακυβέρνηση της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, βλέποντας τον περασμένο Νοέμβρη την χιονοστιβάδα των προβλημάτων που καταπλάκωναν το δημόσιο σύστημα υγείας, που ξεκινούσε κυρίως απ΄ την υποστελέχωση με γιατρούς και νοσηλευτές των μονάδων υγείας του ΕΣΥ, λόγω των μνημονίων και της υποχρηματοδότησης που αυτά επέβαλλαν, αποφάσισε να κινητοποιήσει τους πολίτες της περιφέρειας στο «πιασάρικο» αυτό θέμα, με προφανή τον σκοπό να ενισχύσει την προοπτική του ομογάλακτου ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν φανερό τότε πως πλησίαζε με γοργά βήματα στη πηγή (της εξουσίας). Κι έτσι ξεκίνησε την προετοιμασία για μια «πανιόνια κινητοποίηση για την υγεία», όπως είχε εξαγγελθεί, η οποία θα εκδηλώνονταν ταυτόχρονα σε όλα τα Ιόνια νησιά και θα είχε διάρκεια μια εβδομάδα!
Πριν όμως ολοκληρωθούν οι προετοιμασίες της συγκεκριμένης κινητοποίησης, μεσολάβησε η προκήρυξη των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, οπότε έμειναν στη μέση αυτές οι προετοιμασίες! Νικητής των εκλογών στην συνέχεια προέκυψε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος και με την συνδρομή των ΑΝΕΛ σχημάτισε την σημερινή κυβέρνηση, οπότε εξέλιπε κι ο λόγος της συγκεκριμένης κινητοποίησης. Κι έτσι αυτή παραπέμφθηκε στις καλένδες…
Εν τω μεταξύ, όπως φάνηκε στο πρώτο τετράμηνο της νέας διακυβέρνησης, η κατάσταση τόσο στην οικονομία όσο και στην δημόσια υγεία χειροτέρεψε για τα καλά. Εμπλεκόμενη η κυβέρνηση σ΄ έναν μακρύ κι ατελέσφορο υποτιθέμενο «διάλογο» με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους δανειστές, το οικονομικό πρόβλημα της χώρας χειροτερεύει με συνέπεια τα προβλήματα στο εθνικό σύστημα υγείας να αυξάνονται και μέρα με την ημέρα αυτό να καταρρέει όλο και περισσότερο. Πέρα λοιπόν απ΄ τις βολικές δικαιολογίες και τις ρητορικές που επιστρατεύονται, τα προβλήματα παραμένουν και γιγαντώνονται, ενώ το Νοσοκομείο της Λευκάδας είναι μια πολύ χαρακτηριστική απόδειξη της ραγδαίας αυτής επιδείνωσης και κατάρρευσης: Γιατί ενώ μέχρι τις εκλογές -και παρά τα προβλήματα- αυτό ανταποκρίνονταν στοιχειωδώς έστω στην αποστολή του, με την παθολογική κλινική του σε λειτουργία, λίγους μήνες αργότερα, η παθολογική είναι κλειστή κι όλα σχεδόν τα περιστατικά διακομίζονται στα νοσοκομεία της Ηπείρου. Αφήστε δε το χειρότερο που είναι πως αν κάποιος άτυχος συμπατριώτης μας πάει στο Νοσοκομείο με καρδιολογικό πρόβλημα για παράδειγμα, θα πρέπει να του παράσχει τις πρώτες βοήθειες (πριν διακομιστεί παραπέρα) ο μικροβιολόγος ή ο γυναικολόγος, αν τυχαίνει αυτοί να είναι οι μοναδικοί εφημερεύοντες γιατροί…
Αποτέλεσμα της πρωτόγνωρης αυτής και τριτοκοσμικής κατάστασης, ήταν να ξεσηκωθούν οι πολίτες κι ήταν πολύ φυσικό που ανταποκρίθηκαν και συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις για την υγεία που οργάνωσαν διάφοροι φορείς, με συνήθεις πρωτοπόρους τον Σύλλογο των Εργαζομένων του Νοσοκομείου Λευκάδας και το Εργατικό Κέντρο Λευκάδας – Βόνιτσας. Η τελευταία τέτοια κινητοποίηση με πρωτοστάτες τους προαναφερόμενους και περίπου τριάντα ακόμη μαζικούς φορείς, στην οποία συμμετείχαν περίπου χίλια άτομα, νούμερο αστρονομικό για τα πληθυσμιακά δεδομένα αλλά και για την σχετική προϊστορία της περιοχής μας, φαίνεται πως ταρακούνησε για τα καλά τον βουλευτή και τους υπόλοιπους τοπικούς φιλοκυβερνητικούς φορείς, όπως είναι η ΠΕ ενότητα κι ο δήμος Λευκάδας. Κι αυτό που τους θορύθησε ακόμη περισσότερο, ήταν η διαπίστωση πως η πρωτοβουλία κι η πρωτοπορία αυτών των κινητοποιήσεων ήταν στα χέρια της «άλλης αριστεράς», αριστερότερα της κυβερνώσας, η οποία έρμαιο πλέον των προβλημάτων, ένοιωσε να συμπιέζεται αφόρητα τόσο απ΄ τα δεξιά όσο και κυρίως απ΄ τ΄ αριστερά της, και να χάνει τον δικό της ζωτικό πολιτικό χώρο…
Στην αμηχανία που προκάλεσε στους φιλοκυβερνητικούς φορείς αυτή η εξέλιξη, κάποιοι θυμήθηκαν την ξεχασμένη «πανιόνια κινητοποίηση για την υγεία» της περιφέρειας Ι.Ν., που όπως είπαμε πιο πάνω είχε ξεμείνει από δυναμική (κι από σκοπιμότητα) λόγω της ενδιάμεσης νίκης του Σύριζα στις εκλογές. Κι όταν την αμηχανία διαδέχθηκε ο πανικός, αφού η κατάσταση στα Νοσοκομεία όλο και χειροτέρευε κι η λαϊκή δυσφορία όλο και διογκούνταν, κι αφού ο πνιγμένος πάντα απ΄ τα μαλλιά του συνεχίζει να πιάνεται, έβαλαν σ’ ενέργεια το μεγαλόπνοο σχέδιο να κάνουν «ρελάνς» στην μονοκρατορία -όπως εξελίσσεται- της άλλης αριστεράς (στις κινητοποιήσεις) και να προχωρήσουν στην οργάνωση της δικής τους κινητοποίησης, προφανώς εναντίον του …εαυτού τους!
Και κάπως έτσι ζήσαμε τις μοναδικές κι ανεπανάληπτες σκηνές στην πανιόνια κινητοποίηση που οργάνωσε η Περιφερειακή Ενότητα Λευκάδας στην είσοδο του Διοικητηρίου Λευκάδας και που τα είχε όλα, πλην ενός! Είχε σαν οικοδεσπότη και οργανωτή τον αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας, σαν κεντρικό (διαμαρτυρόμενο) ομιλητή τον τοπικό μας βουλευτή, σαν συμπαραστάτη και αρωγό ομιλητή τον εκπρόσωπο του δημάρχου Λευκάδας, διακεκριμένους παρόντες μια πλειάδα αντιδημάρχους κι εντεταλμένους δημοτικούς συμβούλους και αρκετά κομματικά στελέχη της τοπικής οργάνωσης του κυβερνώντος κόμματος, μεταξύ των οποίων και υποψήφιους βουλευτές! Βέβαια τους προέκυψαν και καμιά δεκαριά πρόεδροι και προεδρεία συλλόγων, με εμφανή την αντιπολιτευτική τους προέλευση και πρόθεση…
Το μόνο που δεν είχε ήταν οι πολίτες! Παρότι τριακόσιοι πενήντα υπάλληλοι (των υπηρεσιών περιφέρειας και δήμου) είχαν σχολάσει από τις 11:30, με σκοπό να διευκολυνθούν για να παρευρεθούν στην κινητοποίηση, ήταν λιγότεροι από δέκα αυτοί που ανταποκρίθηκαν! Οι υπόλοιποι, φαίνεται πως προτίμησαν οι αθεόφοβοι να αφιερώσουν τον έξτρα ελεύθερο χρόνο που τους προέκυψε σε κάτι πιο χρήσιμο και πιο απολαυστικό, όπως για παράδειγμα ένας καφές ή ένα εκτός προγράμματος πρώιμο θαλασσινό μπάνιο…
Και κάπως έτσι φθάσαμε στο απόλυτο ρεζίλεμα: Γιατί αν δεχθούμε σαν ακριβή την καταμέτρηση κάποιου τοπικού μέσου, που μέτρησε κι έβγαλε όλους κι όλους τους συγκεντρωμένους …σαράντα έξη (ακριβώς) άτομα, σημαίνει πως δεν έφτασαν ούτε τους …δέκα(!) οι πολίτες που επέλεξαν να παραβρεθούν, αφού εκτός απ΄ τους περίπου τριάντα «επώνυμους» που προαναφέραμε, θα πρέπει ν΄ αφαιρέσουμε και τους περίπου δέκα δημοσιογράφους που κάλυπταν την διαδήλωση…
Μ΄ άλλα λόγια δεν μιλάμε για απλή αποτυχία αλλά για σκέτη καταστροφή! Που όμως σημαίνει πως οι Λευκαδίτες είδαν ξεκάθαρα τι παίζονταν με την ¨πανιόνια κινητοποίηση” και απλά τους γύρισαν την πλάτη. Κι έτσι κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να έρθει για ν΄ ακούσει το βουλευτή, που αντί να καταφέρεται κατά του εαυτού του, κατά του «κολληταριού» του υπουργού (σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα) και κατά της κυβέρνησής του που είναι η κυρίως υπεύθυνη γι αυτό το χάλι, ξιφουλκούσε κατά των μνημονίων, κατά της προηγούμενης κυβέρνησης, (την οποία ο λαός ήδη έχει στείλει στο περιθώριο), κατά των δανειστών και κατά των …γραφειοκρατικών διαδικασιών που δήθεν φταίνε, γιατί αυτές είναι που καθυστερούν τις προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού…
Είναι καινούργιος στο …επάγγελμα ο βουλευτής και προφανώς αγνοεί πως οι προσλήψεις των γιατρών στο ΕΣΥ προβλέπονται από μια Κ.Υ.Α (Κοινή Υπουργική Απόφαση). Αν λοιπόν αυτή είναι που καθυστερεί την κατάσταση, δεν έχει παρά ο ίδιος κι η κυβέρνησή του, να την αντικαταστήσουν πάραυτα με μια άλλη ΚΥΑ, που να προβλέπει εξπρές και άμεσες προσλήψεις! Στο χέρι τους είναι…
Οι Λευκαδίτες πάντως γυρίζοντάς τους την πλάτη, τους έδωσαν με πολλή σαφήνεια ένα σκληρό μάθημα και μαζί το μήνυμα: Να μην διανοηθούν ποτέ ξανά να προσπαθήσουν ν΄ αποποιηθούν των ευθυνών τους με τέτοιες αστειότητες. Οι επιλογές που από δω και στο εξής έχουν, είναι πλέον μόνον δυο και απολύτως ξεκάθαρες: Ή πολεμούν κι αντιμετωπίζουν με επιτυχία τα προβλήματα ή ομολογούν την αποτυχία τους και απλά παραιτούνται.