Το ποίημα της ημέρας: “Λίγη εξουσία”

του ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΑΥΡΑΚΑ

ΛΙΓΗ    ΕΞΟΥΣΙΑ

Βρε Θανάση τελευταία , σε βλέπω λίγο σκεπτικό

έχεις γίνει σα γριούλα ,συμβαίνει τίποτα  κακό ;

Μήπως είσαι ερωτευμένος με καμιά αλλοδαπή ;

­-Πάψε πια να με δουλεύεις ,δεν το επιτρέπω Περικλή!

-Στα εξήντα μου τα χρόνια πού έχω γκρίζα τα μαλλιά

δεν το θέλω στην Παγώνα να της κάνω μπαμπεσιά .

-Άλλο είναι το σεκλέτι ,που με τρώει Περικλή .

Πες το τζόγια μου σ’ εμένα ,ίσως εύρω το κλειδί .

-Στα εξήντα μου τα χρόνια μου έχει μπει μες ’το μυαλό,

να αποκτήσω λίγη εξουσία , το έχω άχτι από καιρό .

Πως θα αποκτήσεις εξουσία  με τα μυαλά όπου φορείς,;

ψάξε ν’  άβρεις άλλο κόμμα ,αν θέλεις εξουσία να γευτείς.

-Τι είναι αυτά που μ’ αραδιάζεις ,με δουλεύεις Περικλή,

τώρα που είμαι εξηντάρης  να γίνω σαν τον Ανδρουλή ;

-Αποστάτη θα με πούνε ,θα γίνω ρεζίλη Περικλή ,

τι θα πω εις τους συντρόφους  που είμαστε τότε φυλακή;

Η εξουσία Θανασάκη είναι σαν κεφαλιακό κρασί ,

όταν είσαι μεθυσμένος ,δε σε νοιάζ’ ο κόσμος τι θα πει.

-Μ’ έχεις σίγουρα μπερδέψει ,μ’ αυτά  τα λόγια Περικλή,

να σαλτίσω το χαντάκι και ότι  ήθελ’ ας συμβεί  ;

Δεν σε παροτρύνω Θανασάκη ,το εγχείρημα είναι σοβαρό,

απ’ τη μια η εξουσία , απ’ την άλλη στη μούρη το σκ—τό.

-Τι να κάνω τι να κάνω ,είναι στη μέση και το οικονομικό,

θα έχω και πιρούνι και μαχαίρι να το χώνω στο ψητό .

Άντε   άντε  Θανασάκη ένα –ένα μου τα λες ,

δεν θέλεις μόνο εξουσία ,θέλεις και γαστρικές απολαβές .

-Όταν είναι να ρισκάρω  την υπόληψη μου Περικλή ,

να κάνω λίγο ντόλτσε βήτα ,να χαρώ λιγάκι τη ζωή !

Στις παρελάσεις να πηγαίνω μπροστά η μουσική πίσω εγώ

Σαν γύφτικο σκεπάρνι να ποζάρω   αν με κοιτάνε να κοιτώ

Οι χαρές ετούτες Θανασάκη  έχουν πίκρες αρκετές

απ’ τους φίλους οι παρόλες  θα σε κάνουνε να κλαις .

Δεν κοιτάς το Δεμονάκη ,δεν κοιτάς τον Μπηστική ,

που έχουν γίνει γυρολόγοι στην πολιτική .

Και αυτό ’νε  το λεβέντη ,που έχει λουμπάγκο στο λαιμό ,

που γυρνάει στα κανάλια  και έχει στα χείλη  θυμιατό .

-Μη το λες μη το λες  έχουν τον τρόπο τους αυτοί ,

βρίσκουν τρύπες και τρυπώνουν σε ότι δη’ ποτέ βρεθεί .

-Όπως σε βλέπω και με βλέπεις ,με έχεις πείσει Περικλή ,

γι’ αυτό θ’ άρχομαι στα κυπαρίσσια να σου ανάβω το κερί

Τώρα θέλεις να σε βρίσω ,αυτό είναι το ευχαριστώ ;

-Το είπα αστεία Περικλή μου, δεν το ξέρεις σ’ αγαπώ .

-Τόσα χρόνια σαν αδέρφια ,δε μ’ έχεις μάθει Περικλή ;

το έρμο αυτό το καλαμπούρι μου ομορφαίνει τη ζωή .

Είσαι Θανάση μαλαγάνα ,είσαι βιβλίο σφαλιστό ,

βγαίνεις μπονόρα στο παζάρι ,για να βρεις κάνα κουτό .

Βρήκες σήμερα εμένα  να μου πετάξεις τη λαδιά   ,

γιατί κάποτε ο ξάδερφος μου έκανε τη μπαμπεσιά .

-Δεν το σκέφτηκα ποτέ μου ,στα παιδιά μου Περικλή,

πάμε να πιούμε δυο  ουζάκια να πάει κάτω η χολή .

-Και αύριο μέρα ξημερώνει ,κάποιον άλωνε θα βρω

να του κάνω μία φάρσα , είναι το χόμπι μου αυτό .

-Μέσα σε τούτη τη θολούρα ,της ζωής τον οχετό,

ψάχνω σαν τον Διογένη  λιγουλάκι να χαρώ .

Έχεις δίκιο βρε Θανάση ,σε θαυμάζω ειλικρινά ,

με το χάρισμα που έχεις να δίνεις σε όλους μας χαρά .

Και αν σε βρίζω πότε   πότε  γιατί με φέρνεις ως εδώ ,

την άλλη μέρα σε αποζητάω και γυρεύω να σε βρω .

Είσαι αλήθεια περιβόλι  με λουλούδια αγκαλιές ,

βγάζουν άρωμα τα αστεία με τον τρόπο που τα λες .

Λευκάδα     2005