Τα παραπολιτικά των ψήφων

Ζητείται υποψήφιος!

Ζητείται επειγόντως κεντροδεξιός υποψήφιος δήμαρχος! Μια τέτοια αγγελία αναμένεται να δημοσιευθεί οσονούπω στις τοπικές εφημερίδες μήπως και ευδοκιμήσει, οπότε vα δοθεί ένα τέλος στο μαρτύριο κάποιων που έχουν έρθει σε απόγνωση μετά την αποχώρηση του Θανάση!

Δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;

Αν βέβαια δεν μας προκύψει κεντροδεξιός, και κεντροαριστερός να είναι μας κάνει. Τώρα μάλιστα που πιάσαμε συμπεθεριά και με τους 58, ίσως να είναι και καλύτερος τέτοιος. Τι συμπεθεριά δηλαδή, που μάλλον περί αλώσεως (της κίνησης) πρόκειται. Μα καλά οι άνθρωποι, ξένοι είναι δεν ήξεραν. Δεν ρώταγαν όμως, πριν ορίσουν τις προσωρινές τους επιτροπές;

Το παρόν του …παρόντος!

Έτσι και βρεθεί υποψήφιος πάντως, θα βολευτούν και μερικά απ’ τα ορφανά του δημάρχου που τώρα περιφέρονται σαν επαίτες της πολιτικής πιάτσας και κανείς δεν τα θέλει… Το ένα μάλιστα απ’ αυτά, μόνο αίτηση με χαρτόσημο που δεν έκανε, προκειμένου να τον προσλάβουν σε κάποιο συνδυασμό! Πάντως, όπως μας διαβεβαίωσε, θα είναι παρόν (έστω και με …όμικρον) στις επόμενες εκλογές! Κι είχαμε μια αγωνία…

Ο …παραλήπτης

Την δε αίτησή του το ορφανό την διαβίβασε αρμοδίως δια του …τύπου! Δεν δίστασε μάλιστα να ιχνογραφήσει και τον παραλήπτη-υποψήφιο προς τον αλληθωρίζει και προς τον οποίο απευθύνει την αίτηση. Να είναι έμπειρος και να έχει όραμα, προσδιόρισε τα χαρακτηριστικά του. Αν θα τον λένε και Σπύρο ή όχι, αυτό δεν το ξεκαθάρισε…

Οι φωλιές καλά, οι ψήφοι;

Εκείνο όμως απ’ τα ορφανά του δημάρχου που αποτελεί από μοναχή της μια ξεχωριστή κατηγορία είναι η αντιδήμαρχος. Έχοντας πρωτεύσει στις προηγούμενες εκλογές (σε σταυρούς) και διαχειρίστρια μέχρι τώρα των κοινωνικών δομών του δήμου, που αποτελούν και τις καλύτερες ψηφοφωλιές, θα περίμενε κανείς να είναι πρώτη και καλύτερη στις λίστες των υποψηφίων δημάρχων σήμερα, που ιδροκοπάνε ν’ ακούσουν το ναι ακόμη κι από «ξύλινους» υποψηφίους συμβούλους!

Στα αζήτητα!

Αμ δε! Μαθαίνω πως η κυρία κινδυνεύει να ξεμείνει στα αζήτητα, κι αυτό γιατί όπου συζητείται πως ενδέχεται να πάει ξεσηκώνεται τέτοια θύελλα αντιδράσεων και απειλές μαζικών αποχωρήσεων στο εσωτερικό του, που ο επικεφαλής υποψήφιος ακυρώνει κάθε περεταίρω κίνηση και το ξανασκέφτεται…

Ανεξήγητα πράγματα!

Επειδή αδυνατούσα να ερμηνεύσω αυτό το πρωτόγνωρο κι εντελώς παράδοξο φαινόμενο, απευθύνθηκα στον θυμόσοφο φίλο μου του οποίου εμπιστεύομαι τόσο την κρίση όσο και την πληροφόρηση, μήπως και μου ξεδιαλύνει το μυστήριο.

Στα κεραμίδια!

«Μα είναι πολύ απλό» άρχισε να μου εξηγεί εκείνος. «Πρώτα απ’ όλα δεν ήταν λίγες οι φορές που η δημόσια εικόνα της εν λόγω, δεν ήταν και η πλέον κατάλληλη για ένα δημόσιο πρόσωπο που ενδιαφέρεται να επανεκλεγεί. Μετά ήρθε η γνωστή εκείνη ιστορία με την δικαστική δίωξη του συνταξιούχου (και μάλιστα με εξωπραγματικές και απάνθρωπες διεκδικήσεις), που έπληξε βαριά την όποια υποτιθέμενη δημοφιλία της. Το γεγονός μάλιστα πως οι δημότες θα πρέπει να πληρώσουν τα δικαστικά έξοδα γι αυτά τα καπρίτσια της αντιδημάρχου, ήταν ένας πρόσθετος λόγος που πολλοί ανέβηκαν στα κεραμίδια…»

Δικαιολογημένες απροθυμίες…

«Οπότε φαίνεται εντελώς δικαιολογημένη» συνέχισε ο φίλος, « η απροθυμία κάθε υποψηφίου, να την συμπεριλάβει στον συνδυασμό του. Αλλά και η λογική ανάλυση της γενικότερης κατάστασης που κάθε σωστός πολιτικός οφείλει να κάνει, μάλλον τον αποτρέπουν από τέτοιες φιλοξενίες».

Μπερδέματα…

«Τώρα με μπερδεύεις περισσότερο», ομολόγησα. «Κι ακόμα μου φαίνεται πως αγνοείς την πρωτιά της στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση», του παρατήρησα.

Η εξήγηση

«Δεν αγνοώ τίποτα», με διέκοψε. «Και για να το καταλάβεις, ας επιχειρήσουμε μια υποθετική πλην όσο γίνεται πιο λογική ανάλυση: Απ’ τους 737, αν θυμάμαι καλά σταυρούς που πήρε τότε, μετά από μια αναμφισβήτητα αποτυχημένη θητεία της συγκεκριμένης δημοτικής αρχής συνολικά και με δεδομένη την αρνητική πολιτική συγκυρία, αλλά κι αυτά που είπαμε προηγουμένως, πρέπει να έχει χάσει τουλάχιστον το 35% των ψήφων (258). Οπότε πέφτουμε στις 479 ψήφους. Αν τώρα υποθέσουμε πως τουλάχιστον το 75% απ’ αυτές (δηλ. οι 359 ψήφοι) είναι κομματικές, είναι περίπου βέβαιο πως αυτές θα διαμοιραστούν στους όποιους άλλους συμβούλους του ψηφοδελτίου, οπότε απομένουν μόλις 120 που θα μπορούσαν να θεωρηθούν σαν προσωπικοί της. Μα τότε θα ήταν εντελώς τρελός ο υποψήφιος που θα ρίσκαρε να στείλει μερικούς δικούς του υποψηφίους απέναντι, για μόλις 120 ψήφους…»

Άφεριμ εφέντη μ’.

Παραδέχομαι πως για μια ακόμη φορά ο φίλος με έπεισε…

Ο Κιτρινιάρης