Παραπολιτικά της …έδρας!

Κρίσιμες ώρες!
Δύσκολη και ταυτόχρονα κρίσιμη η σημερινή μέρα (Τετάρτη 15-7-2015) που γράφονται αυτές οι γραμμές, αφού θα γίνει η συνεδρίαση της Βουλής που θα αποφασίσει αν θα ψηφίσει ή όχι την σύμβαση (ή το μνημόνιο αν προτιμάτε) στο οποίο εν αρχή συμφώνησε ο πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες.
Η Ζωή εν έδρα!
Λέμε τώρα πως θα φθάσει σε ψηφοφορία, γιατί με την Ζωή πρόεδρο τίποτε μα απολύτως τίποτε δεν είναι σίγουρο σ΄ αυτή τη Βουλή. Που πάει να πει πως δεν το ΄χει σε τίποτε η πρόεδρος να …λιποθυμήσει ξαφνικά με την έναρξη και να πάει πουφ ολόκληρη η διαδικασία… Και κάνοντας αυτές τις σκέψεις, θυμήθηκα τον πολύξερο φίλο μου και την εντυπωσιακή προφητεία του για την άγνωστη στο ευρύ κοινό τότε νέα πρόεδρο της Βουλής.
Η …συγγραφή της ιστορίας…
Πρόκειται για άτομο που θα γράψει ιστορία, μου έλεγε με απόλυτη βεβαιότητα στα τέλη του Γενάρη. Και είναι βέβαιο πως μ΄ αυτήν θα ζήσουμε καταστάσεις που τώρα δεν μπορούμε ούτε καν φανταστούμε, είπε και βλέποντας την δυσπιστία έντονη στο βλέμμα μου, συμπλήρωσε με νόημα και με περίσσευμα σιγουριάς: Να την θυμάσαι αυτή την κουβέντα μας…
Και ζωή σε μας…
Ο θυμόσοφος φίλος μου είχε και την δική του ερμηνεία για τον ιδιόρρυθμο βηματισμό της συμπαθέστατης κατά τα άλλα προέδρου: Είναι ζήτημα ονόματος, μου έλεγε με βεβαιότητα. Δεν υπάρχει Ζωή στην πολιτική που να μην δημιουργεί θανατερές αναταράξεις. Δεν ξέρω ποια άλλη Ζωή είχε υπ΄ όψη του ο φίλος μου, πάντως για την συγκεκριμένη, αναγκάζομαι να παραδεχτώ πως έπεσε διάνα… Με άλλα λόγια, ζωή σ΄ εμάς!
Μια απ΄ τα ίδια…
Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου, λέει η σχετική λαϊκή ρήση όταν θέλει κάποιος να πει πως απολύτως τίποτε δεν άλλαξε! Μπορεί λοιπόν η δημοτική Αστυνομία να επανέκαμψε στον πεζόδρομο της αγοράς, η κατάσταση όμως με τα οχήματα που τον παραβιάζουν ασύστολα παραμένει η ίδια και χειρότερη από πριν…
Τον αράπη κι αν τον πλένεις…
Κι απόρησα όταν μέσα σ΄ αυτό το μπάχαλο, είδα τους δημοτικούς αστυνόμους αντί να κόβουν πρόστιμα και κλήσεις, να προσπαθούν να νουθετήσουν τους παραβάτες οδηγούς τους! Εκτός κι αν το κόψιμο κλήσεων παραμένει καθήκον κι επικοινωνιακό προνόμιο του δημάρχου προσωπικά!…
Επιδημία καρεκλοκολλίτιδας!
Νόμιζα πως μόνο ο δικός μας βουλευτής είναι κολλημένος με τις καρέκλες και δεν το κουνάει ρούπι απ΄ αυτές! Όμως φαίνεται πως έκανα λάθος, γιατί όχι απλά υπάρχουν κι άλλοι (πολλοί) ομοιοπαθείς και ομογάλακτοι συνάδελφοί του, αλλά και γιατί το κουσούρι φαίνεται να προσλαμβάνει διαστάσεις επιδημίας στο κόμμα του!
Ξεθαλαμώματα!
Έτσι ένας-ένας κάποιοι υπουργοί πρώτα κι αμέσως μετά κάποιοι απ΄ τους κυβερνητικούς βουλευτές, ξεθαλαμώνουν δειλά-δειλά στα μέσα, όπου συνεσταλμένα διαφοροποιούνται και ομολογούν πως δεν σκοπεύουν να ψηφίσουν τη συμφωνία. Όμως δεν σκοπεύουν και να παραιτηθούν, ούτε από βουλευτές ούτε από υπουργοί!!
Αξιοπερίεργα…
Τώρα πως θα λειτουργήσουν πολιτικά μετά απ΄ αυτό, στους κόλπους μιας κυβέρνησης της οποίας την πολιτική αμφισβητούν και πως θα είναι δυνατόν να υποστηρίξουν μια κυβέρνηση της οποίας την βασική κατεύθυνση αντιπολιτεύονται, αυτό είναι όντως ένα σπουδαίο και πρωτοφανές αξιοπερίεργο…
Απέραντο φρενοκομείο…
Εκτός κι αν το έργο της υποστήριξης της πολιτικής με την οποία διαφωνούν, το αφήσουν στους συναδέλφους τους βουλευτές της …αντιπολίτευσης που θα το έχουν ψηφίσει κιόλας! Δηλαδή με λίγα λόγια τραγέλαφος, αν όχι απέραντο φρενοκομείο (για να θυμηθούμε τον εθνάρχη)!!
Στο σκαμνί για πταίσμα ο δικός μας…
Γι αυτό σας λέω ότι η εμμονή του δικού μας με τις (απλές) καρέκλες είναι πταίσμα μπροστά στο βάρος των ανομημάτων των μεγαλόσχημων του κόμματος με τις υπουργικές καρέκλες! Γιατί αριστεροί (μπορεί να) είναι οι άνθρωποι, βλάκες όμως δεν είναι (για να περιμένουν πως κάποτε μπορεί και να ξαναβρεθούν στη Βουλή!)… Φαντάζεστε να μην είχαν υπογράψει (εξ αρχής) και την σχετική παραίτηση δηλαδή…
Ο …Λουδοβίκος του ΣΥΡΙΖΑ!
Κάποιος μάλιστα που ρωτήθηκε σε τηλεοπτικό παράθυρο σχετικά κι όταν απάντησε πως δεν προτίθεται να παραιτηθεί πήρε την πληρωμένη ερώτηση του δημοσιογράφου, που του θύμισε πως έχει δεσμευθεί εγγράφως και με υπογραφή, πως σε περίπτωση διαφωνίας με την ηγεσία παραιτείται και παραδίδει την έδρα στο κόμμα, έδωσε την Λουδοβίκια απάντηση: Μα το κόμμα είμαι εγώ, δεν είναι ο Τσίπρας! Οπότε κόκκαλο ο δημοσιογράφος…
Απορίες…
Το πανώ κατά της λιτότητας που βρίσκεται κρεμασμένο στο μπαλκόνι του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ είναι που αυτές τις μέρες εγείρει πολύ σοβαρά ερωτήματα για το κόμμα αυτό: Είναι ξεχασμένο εκεί απ΄την προδημοψηφισματική περίοδο -δεδομένου πως ποτέ δεν κατέβηκε- ή παραμένει γιατί εκφράζει την σημερινή θέση των τοπικών κομματικών;
Συστράτευση…
Κι αν ισχύει η δεύτερη περίπτωση, με ποια εκ των τριών αντι-ρεφορμιστικών και αντι-ρεβιζιονιστικών (δηλαδή αντι-Τσιπρικών) συνιστωσών συντάσσεται η Λευκάδα: Με τους ρεβανσιστές Βαρουφακικούς, με τους άκαμπτους και σκληροπυρηνικούς Λαφαζανικούς ή με τους άτακτους αντικομφορμιστές της Ζωζώς;
Ο Κοκκινογούλης σχολιαστής