Με επιτυχία έγινε την Κυριακή (2- Αυγούστου 2023) η αναπαράσταση του παραδοσιακού αλωνίσματος στο ‘Αλατρο της Λευκάδας, μια εκδήλωση που διοργάνωσε ο “Σύλλογος των απανταχού Αλατριτών” και το οποίο είχε αναβληθεί λόγω του καύσωνα και του αυξημένου κινδύνου για πυρκαγιά πριν από ένα περίπου μήνα.
Αρκετός ήταν ο κόσμος που ανέβηκε στα 550 μέτρα υψόμετρο του Αλάτρου για να γνωρίσει το παραδοσιακό αυτό δρώμενο. Μπράβο στον διοργανωτή Σύλλογο που είχε μεριμνήσει για το στήσιμο της ευεργετικής αυτοσχέδιας τέντας, που αν και επέτρεπε να περάσει (κοσκινισμένος) ο ήλιος, αποδείχτηκε σωτήρια καθότι προστάτευε αρκετά από το αδυσώπητο λιοπύρι του Αυγούστου…
Δυο όμορφοι “ψαρήδες” (δηλ. άσπρα άλογα) είχαν αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της εκδήλωσης, καθώς με τις οπλές τους τεμάχιζαν τα στάχια και τις “ράπες” του σιταριού μετατρέποντάς τες σε καρπό και άχυρο…
Ακούραστος ο πρόεδρος του Συλλόγου, περιέγραψε με λεπτομέρεια όλες τις φάσεις του αλωνίσματος αλλά και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνταν…
Έρχεται κι ο γραμματέας του Συλλόγου (που τον βλέπουμε αριστερά με τα χαρτιά στο χέρι) για να συνδράμει κι αυτός με την σειρά του στην ενημέρωση…
Οπότε περίεργος εγώ για το τι θα πει, του φωτογράφισα (λαθραία) το χειρόγραφο που κρατούσε πίσω από την πλάτη του…
Ο γραμματέας μας είπε για την ιστορία του χωριού αλλά και για τους Αλατρίτες. Έτσι μάθαμε πολλά και με λεπτομέρειες για τα σόϊα του χωριού και από που προέρχονταν το καθένα. Για μένα δε που προέρχομαι από γειτονικό και όμορο χωριό, είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να ακούσω για κατοίκους του όπως ο Σλάτσος, ο Κμέρκης, ο Βελέντζας και άλλοι, που χωρίς να τους έχω δει ποτέ, τους είχα εξ ακοής στην μνήμη (και στην φαντασία μου) κατά την παιδική μου ηλικία..
Μάθαμε και για την παλληκαριά της Αλτάνης (αν συγκρατήσαμε σωστά το όνομα) αλλά και των άλλων γυναικών του Αλάτρου που αντιστάθηκαν σθεναρά, παρότι επί χούντας, στην παραχώρηση του νερού του χωριού τους χωρίς ανταποδοτικά έργα…
Προεκλογικές μέρες που είναι, είναι σπάνιο πράγμα να υπάρξει μάζωξη, δηλαδή έτοιμο ακροατήριο, και να μην υπάρχει κάποιος υποψήφιος. Οπότε κανείς δεν εξεπλάγη που -τυχαία ή σχεδιασμένα- το μικρόφωνο δόθηκε στον μοναδικό υποψήφιο που βρίσκονταν εκεί , τον κ. Βεργίνη για έναν χαιρετισμό…
Βέβαια παρέμβαση που διαρκεί περισσότερο από ένα τέταρτο, μάλλον με μακρύ ζεϊμπέκικο μοιάζει παρά με χαιρετισμό, για να μην πούμε με πλήρη προεκλογική ομιλία…
Ίσως γι αυτό σύντομα η προσοχή των επανήλθε σε άλλα αντικείμενα…
…και επικεντρώθηκε κυρίως στα άλογα, αλλά και στην προσπάθεια αρκετών (μικρών και μεγάλων) να φωτογραφηθούν σαν αγωγιάτες ή σαν απλοί φίλοι των τετράποδων…
Άλλοι απολάμβαναν την εντυπωσιακή θέα προς την θάλασσα, όπου φαίνεται μέρος των Πριγκηποννήσων . (Φαίνονται από αριστερά προς τα δεξιά, το Χαλωνάκι, η Σπάρτη, η Μαδουρή και πάνω από την χερσόνησο της Αγίας Κυριακής ο Σκορπιός).
Ο με πολλές θητείες τέως δήμαρχος Ηλιούπολης συμπατριώτης μας κ. Θοδωρής Γεωργάκης μάλιστα, δήλωσε εντυπωσιασμένος απ΄ αυτή την θέα, όσο και από την περιοχή γενικότερα, καθότι ήταν η πρώτη του επίσκεψη στο Άλατρο, όπως μας είπε…
Τα σουβλάκια βέβαια συνεχίζουν να ψήνονται…
Οι πιο μερακλήδες επωφελήθηκαν της μουσικής κι έπιασαν το χορό…
Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη, λέει ο λαός μας. Αυτό συμβαίνει και με την αεικίνητη πρόεδρο του συλλόγου “Μελάνυδρος” που παρακολουθεί σχεδόν κάθε πολιτιστική, κάθε συλλόγου. Και με την ευκαιρία οι συγχωριανοί (Νιοχωρίτες) βρήκαν την ευκαιρία να τα πουν…
Ο πάτερ Δημήτριος σε ρόλο αγωγιάτη μάλλον θυμήθηκε τα νιάτα του…
Και μετά χαϊδεύει και ευλογεί τον ψαρή…
Ενώ η θεατρολόγος κα Μήτσουρα δείχνει τα φιλόζωά της αισθήματα, προφανώς ευχαριστημένη που άκουσε για την προέλευση του δικού της σογιού…