Τριτοκοσμικές εικόνες και καταστάσεις στην Αγία Κυριακή!

*Η απουσία κάθε μέτρου (και οργάνου) τάξης, σε συνδυασμό με τον ετσιθελισμό του ατομιστή και απείθαρχου ελληναρά, προκάλεσαν πρωτοφανή αναρχία, στριμωξίδι αλλά και ευτράπελες καταστάσεις!

Γνωρίζοντας (από προηγούμενες χρονιές) τι συνήθως συμβαίνει  με τον συνωστισμό των προσκυνητών στο εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής την παραμονή και ανήμερα της γιορτής της κατά την διάρκεια της ημέρας, επιλέξαμε να περάσουμε απέναντι χθες (Παρασκευή) αργά το βράδυ, λίγο πριν απ΄ τα μεσάνυχτα.

Εκεί λοιπόν, ακόμη κι αυτή την ώρα,  βρήκαμε μια ανεκδιήγητη κατάσταση, όπου με δεδομένη την απέχθεια του μέσου Έλληνα προς κάθε είδους “ουρά”, βασίλευε η απόλυτη αναρχία, προκαλώντας απίστευτο και ενίοτε επικίνδυνο στριμωξίδι, κυρίως προς δυο κατευθύνσεις: Το ένα στην σκάλα που ανέβαζε όσους πήγαιναν να προσκυνήσουν προς την είσοδο του Ναού και ένα (το μεγαλύτερο) κάτω στην τσιμεντένια παραλία, προς την σκάλα του εκάστοτε πλωτού σκάφους που επιβίβαζε για την επιστροφή! Και κάπου ανάμεσα σ΄ αυτές τις δυο κατευθύνσεις εμπλέκονταν και οι νεο-αποβιβαζόμενοι, που προσπαθούσαν να περάσουν μέσα απ΄ τους δεύτερους για να κολλήσουν στην ουρά των πρώτων… Δηλαδή μύλος!

Όμως ας αφήσουμε τον φωτογραφικό φακό του FORTSA LEFKADA να μας τα πει -ή μάλλον να μας τα δείξει- καλύτερα σ΄ένα πλούσιο φωτορεπορτάζ του Ν. ΓΑΖΗ:

Οι πάνω στριμώχνονται ανεβαίνοντας προς την είσοδο του Ναού για να προσκυνήσουν και οι κάτω για να επιβιβαστούν στο σκάφος της επιστροφής στο Νυδρί!

Το στριμωξίδι προς την (μονή) σκάλα επιβίβασης είναι απίστευτο, αφού όλοι προσπαθούν να μπουν! Με δεδομένο δε ότι η σκάλα του κάθε σκάφους που προσεγγίζει είναι απίθανο να τοποθετηθεί στο ίδιο ακριβώς σημείο με του προηγούμενου, αλλά μπορεί να πάει ακόμα και 5-6 μέτρα δεξιότερα ή αριστερότερα, αντιλαμβάνεστε πως υπάρχει κίνδυνος, κάποιος που ίσα και δεν χώρεσε να επιβιβαστεί στο προηγούμενο σκάφος, μπορεί να χάσει και το επόμενο!

Και στην άνοδο προς την είσοδο του Ναού όμως το στρίμωγμα δεν είναι λιγότερο, αφού όλο αυτό το πλήθος της ανόδου, που έχει ένα πολυπρόσωπο μέτωπο (περίπου 15 ατόμων) θα πρέπει να περάσει την είσοδο σε μονό στίχο, ένας-ένας! Κι επιπλέον οι θυρο-επιστάτες διέκοπταν κάθε τόσο την ροή, ώστε να μην δημιουργείται μεγάλος συνωστισμός μέσα στον Ναό και στο προσκυνητάρι. Αντιλαμβάνεστε τι συνέβαινε λοιπόν πλησιάζοντας κανείς στην είσοδο…

Κάποιοι, οι εξυπνότεροι, επέλεγαν να προσκυνήσουν στην εικόνα στο κοίλωμα του βράχου, που υποτίθεται πως είναι και η “επισημότερη”! Πάντως αυτοί, το ένα τουλάχιστον στριμωξίδι το γλίτωσαν…

Ακόμη μια άποψη του συνωστισμού!

…Που μοιραία προκάλεσε τριτοκοσμικές και συνάμα κωμικές καταστάσεις, όταν κάποιοι επιβάτες αρνούνταν να συμμορφωθούν με την (ευγενική είναι η αλήθεια) υπόδειξη του πληρώματος να μην επιβιβαστούν, καθότι ήταν υπεράριθμοι! Και κάπου εκεί άρχισε η κωμωδία: “Εγώ δεν κατεβαίνω. Μην με ακουμπάς και μην τολμήσεις να με σπρώξεις”… Δυστυχώς την όμορφη παράσταση διέκοψε ο καπετάνιος, (είναι πραγματικός πλοίαρχος Α΄τάξεως αυτός -όχι Αποκριάτικος- οπότε δικαιωματικά φορά τα σχετικά διακριτικά), ο οποίος βλέποντας τα συμβαίνοντα, αναγκάστηκε να έρθει και να επιληφθεί ο ίδιος, σκορπίζοντας έτσι την απογοήτευση στο φιλοθεάμον κοινό…

Και ώ του θαύματος: Με το επόμενο πλοίο κατέφθασαν (επιτέλους) δυο “όργανα”, ειδοποιημένα προφανώς από κάποια πλευρά της προηγούμενης διένεξης… Βέβαια ήταν πλέον μεσάνυχτα, ενδεχομένως και περασμένα…

Μην φανταστείτε όμως πως ελήφθη κανένα πρόσθετο μέτρο τάξεως, έστω και καθυστερημένα. Το μπάχαλο συνεχίστηκε απρόσκοπτο…

Ενώ τα δυο όργανα (που βλέπετε στην αριστερή άκρη της φωτογραφίας), απλά παρακολουθούσαν διακριτικά την κατάσταση μακρόθεν…

Τελικά η Αγία Κυριακή να βάλει το χέρι της…

******

Κι όμως υπήρχε ένας εύκολος και απλούστατος τρόπος, που αν εφαρμόζονταν, θα εξασφάλιζε την ευταξία και την ασφάλεια στην επιχείρηση αποεπιβίβασης των προσκυνητών:

Να αποκλειστεί σε όλο το μέτωπο της παραλίας μια ζώνη απο-επιβίβασης, πλάτους περίπου 2 μέτρων (με στάντηδες και σχοινί), απ΄ την οποία θα ξεκινούσε ένας οριοθετημένος (με τον ίδιο τρόπο) διάδρομος που θα οδηγούσε στην είσοδο του Ναού. Στην ίδια ζώνη θα κατέληγε κι ένας αντίστοιχος, μοναδικός διάδρομος προς τον χώρο επιβίβασης. Κάποιος εντεταλμένος (πιθανόν απ΄την πλευρά των σκαφών), θα έπρεπε να ελέγχει την ροή των προς επιβίβαση επιβατών, στο σημείο της ένωσης του διαδρόμου με την ζώνη. Τόσο απλά!

******