Οι πενιχρές ορνιθολογικές γνώσεις μου ούτε καν με αφήνουν να διανοηθώ να προσδιορίσω ονομαστικά τα σκουρόχρωμα υδρόβια πουλιά που είχαν καταλάβει στην σειρά κάθε ορατό απομεινάρι απ’ τον αγωγό του παλιού οθωμανικού υδραγωγείου, το οποίο ξενερίζει σε κατάσταση ρηχίας, στο βορεινό ιβάρι της πόλης μας. Αυτό όμως δεν ήταν λόγος να μην καθηλωθώ γοητευμένος απ’ τα παιχνιδίσματα και τα ερωτικά μάλλον καμώματα του ζευγαριού, που βρίσκονταν κοντύτερα προς το μέρος της πόλης.
Ήταν χάρμα οφθαλμών να παρακολουθεί κανείς τις κινήσεις και τα σκέρτσα του ζεύγους, να φλερτάρουν, να επιδεικνύει το ένα (μάλλον το αρσενικό) στο άλλο τις κολυμβητικές του ικανότητες, να κολυμπούν ύστερα μαζί μια σύντομη κυκλική διαδρομή και στη συνέχεια να βγαίνουν και το καθένα να στήνεται αυτάρεσκα στο δικό του ξενερισμένο “νησάκι” για να στεγνώσει, καμαρωτό με απλωμένα τα φτερά του στον ήλιο, πριν ξαναβουτήξουν με χάρη, για να επαναλάβουν την ίδια ιστορία!
Εικόνες μοναδικές, που υπογραμμίζουν την μεγάλη μας τύχη να ζούμε σε τούτο τον ευλογημένο τόπο, με τόσες και τόσο ξεχωριστές ομορφιές, πράγμα που δυστυχώς, συνήθως το ξεχνάμε…