Η διημερίδα ξερολιθιάς για μαθητές Δημοτικού στο Νιοχώρι

(Στο γνωστό τρίπτυχο  “θέρος – τρύγος – πόλεμος” που αναφέρονται σαν οι δράσεις που προκαλούν συναγερμό και απαιτούν μαζικότητα, μάλλον μπορούμε να προσθέσουμε τώρα και την ξερολιθιά…)

***

Ολοκληρώθηκε πρόσφατα με απόλυτη επιτυχία η διημερίδα-σεμινάριο  για την κατασκευή παραδοσιακής ξερολιθιάς για μαθητές Δημοτικών σχολείων της Λευκάδας. Επρόκειτο για μια ακόμη δράση του Πολιτιστικού Συλλόγου “Μελάνυδρος” Νεοχωρίου η οποία έγινε στο Νιοχώρι σε συνεργασία  με το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Σφακιωτών Λευκάδας με την συμμετοχή μαθητών του Δημοτικού σχολείου Λυγιάς την πρώτη ημέρα και των Δημοτικών σχολείων Μαραντοχωρίου και Βασιλικής την δεύτερη.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην εθελοντική συμμετοχή δυο συμπατριωτών μας τεχνιτών της πέτρας (και της ξερολιθιάς) Αλέκου Παπουτσάκη από το Νιοχώρι και Σπύρου Λάζαρη από τους Σφακιώτες…

Δείτε τι ακριβώς έγινε στο πλούσιο φωτορεπορτάζ ττου ΦΟΡΤΣΑ που ακολουθεί:

Το είδαμε κι αυτό: Λεωφορείο στους στενούς και σφόδρα προβληματικούς “δρόμους” του Νεοχωρίου Λευκάδας. Και κατά πάσα περίπτωση είναι η πρώτη φορά που συνέβη από κτίσεως του χωριού…

Με το που κατέβηκαν από το λεωφορείο οι μαθητές με τους δασκάλους τους, ήρθαν σε πρώτη επαφή με την πανέμορφη πλακόστρωση ξηράς δόμησης του προαυλίου του παλαιού Σχολείου του χωριού, που κι αυτό είναι έργο του Συλλόγου…

Πρέπει δε να πούμε πως σ΄ αυτό το σχολείο έχει την έδρα του ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νεοχωρίου “Μελάνυδρος”…

Το ξεκίνημα του σεμιναρίου ξεκίνησε με ένα πρώτο μάθημα- ενημέρωση περί ξερολιθιάς! Μην ξεχνάμε πως για μαθητές  πρόκειται άλλωστε…

Ο τόπος για την πρακτική  εξάσκηση είναι το καταπράσινο και γραφικό “κακοπέτρι” που αποτελεί το ψηλότερο σημείο του χωριού σε διακόσια μέτρα απόσταση από το παλαιό σχολείο και με καταπληκτική θέα (προς Ανατολάς)!

Πρόθυμα για μάθηση τα παιδιά, υπέροχο το τοπίο της πρακτικής εξάσκησης και υπέροχος καλοκαιριάτικος καιρός, οπότε έχουν κάθε λόγο να χαμογελάνε ευχαριστημένοι η πρόεδρος του Συλλόγου Μελάνυδρος Μαρία Μήτσου και ο διευθυντής του ΚΕΠΕΑ Οδυσσέας Σαββίδης…

Ο διευθυντής του ΚΕΠΕΑ Οδυσσέας Σαββίδης (ανα-καθιστός) ενώ παρακολουθεί την αρχική κατανομή των μαθητών σε καθήκοντα… Δίπλα του όρθιος ο τεχνίτης της πέτρας (και σημερινός εκπαιδευτής) Σπύρος Λάζαρης…

Η κατασκευή της ξερολιθιάς έχει ήδη αρχίσει με την συνδρομή και τις οδηγίες του Σπύρου Λάζαρη…

Μαζικότητα και προθυμία, είναι οι δυο πιο κατάλληλες λέξεις που αποδίδουν τα δρώμενα…

Και η προεδρίνα στην μάχη της ξερολιθιάς!…

Μην σας ξεγελάει το δήθεν μοχθηρό ύφος του ιδιοκτήτη Κώστα, γιατί κατά βάθος είναι  ευχαριστημένος που δουλεύουν  τόσα άτομα γι αυτόν και μάλιστα δωρεάν…

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την συμβία του Πόπη (με το κόκκινο μπλουζάκι) που παρακολουθεί διακριτικά  τους …”εργάτες”!

Λίγα μέτρα πιο πέρα οι δυο κολλητοί τετράποδοι φίλοι που βλέπετε, ο θηριώδης (ασπρόμαυρος) Ρίγκο κι ο λιλιπούτιος Άρκο το έχουν ρίξει στο παιχνίδι…

Ο μικρός Άρκο μάλιστα πολύ πιο δραστήριος απ΄ τον νωχελικό φίλο του, θέλετε από απερισκεψία, θέλετε από άγνοια κινδύνου ή ίσως επειδή γνωρίζει κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε, αρέσκεται να βάζει το κεφάλι του ολόκληρο μέσα στο πελώριο στόμα του Ρίγκο….

Το πρόβλημα όμως που δημιουργείται είναι πως οι σκύλοι με τα παιχνίδια τους αποσπούν τα παιδιά απ΄ την ξερολιθιά!

Έτσι επελήφθη του θέματος η πρόεδρος Μαρία, η οποία αποφάσισε κι επέβαλε την εξορία τους από τον χώρο!…

Έτσι η τάξη αποκαταστάθηκε και τα παιδιά προχώρησαν πάντα με τις υποδείξεις των τεχνιτών-δασκάλων να ολοκληρώσουν την ξερολιθιά, έχοντας στο ένα άκρο του έργου (αριστερά) τον Σπύρο Λάζαρη και στο άλλο (δεξιά) τον Αλέκο Παπουτσάκη…

Κάποιοι μαθητές, που θεωρήθηκε πως δεν χρειάζονται πλέον στα τελειώματα της πρώτης ξερολιθιάς, προχώρησαν κάποια μέτρα παραπέρα για να προετοιμάσουν το έδαφος αναβίωσης μιας δεύτερης ξερολιθιάς. που ήταν μισογκρεμισμένη.. Κι εκεί έμαθαν τον απαράβατο κανόνα: Ποτέ δεν γκρεμίζουμε μια παλιά ξερολιθιά με τα χέρια μας γιατί κάτω απ΄ τις πέτρες της, μπορεί να κρύβονται επικίνδυνα φίδια, σκορπιοί ή άλλα δηλητηριώδη ζωύφια…

Έτσι αυτή η δουλειά γίνεται απαραίτητα με εργαλεία, όπως αυτά της φωτογραφίας…

Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα του διήμερου σεμιναρίου  που μιλάει από μόνο του.

Εμείς εντυπωσιαστήκαμε από την συμμετοχή των παιδιών αλλά και από την εντυπωσιακή προθυμία τους να μάθουν και να κάνουν πράγματα. Ακόμη θέλουμε να συγχαρούμε τους δασκάλους τους που τα συνόδεψαν σε μια όμορφη δράση που για αιώνες αποτελεί παράδοση του τόπου μας και επίσης να συγχαρούμε τους διοργανωτές της διημερίδας αλλά και τους εθελοντές τεχνίτες που προαναφέραμε…