FortsaLefkada.gr
Του Νίκου Γαζή
Δεν σας κρύβω πως είχα αρκετές επιφυλάξεις πηγαίνοντας για να καλύψω δημοσιογραφικά την χθεσινοβραδινή εκδήλωση των εγκαινίων του νεοσύστατου Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου, που είχε σαν κύριο ομιλητή της τον ελληνιστή-καθηγητή Πέντρο Ολάγια. Γιατί ενδόμυχα φοβόμουν πως θα ήταν μια ανιαρή φιλολογική εκδήλωση, απ΄ αυτές που αναγκάζεται κανείς να κοιτάζει πολλές φορές με αδημονία το ρολόι του, όταν τις παρακολουθεί… Με χαρά μου όμως διαπίστωσα πως τελικά ήταν ακριβώς το αντίθετο: Σαγηνευτικός ο ομιλητής, καθήλωσε το ογκωδέστερο ακροατήριο που είχα δει ποτέ στην αίθουσα -και στο φουαγιέ- του Πνευματικού Κέντρου και παρότι η ομιλία του με θέμα τον ελληνικό πολιτισμό κράτησε περισσότερο από μια ώρα, κατέστησε το ρολόι ένα εντελώς περιττό για την περίσταση εξάρτημα. Κι όταν μάλιστα -με δυσφορία- διαπίστωσα πως ξέμεινε από μπαταρία η φωτογραφική μου μηχανή κι έπρεπε να φύγω για να την αντικαταστήσω, έκανα ότι μπορούσα ώστε να συντομευτεί όσο ήταν δυνατόν η αναγκαία και απροσδόκητη αυτή απουσία μου…
Για την οικονομία του χώρου -και του κειμένου- ας μου επιτραπεί να παραλείψω εδώ ν΄ αναφερθώ στους κοινότυπους χαιρετισμούς για τα εγκαίνια του Συνδέσμου των ομιλητών που προηγήθηκαν, επισήμων και λιγότερο επισήμων, για να επικεντρωθούμε στην καταλυτική παρουσία του κεντρικού ομιλητή που αναμφίβολα κυριάρχησε μονοπωλώντας την εκδήλωση.
Από νωρίς λοιπόν, ο Πέντρο Ολάγια Γκονζάλες ντε λα Βέγκα, όπως είναι ολόκληρο το όνομά του, που γεννήθηκε στην Ισπανία και είναι συγγραφέας, καθηγητής φιλόλογος, μεταφραστής, αρθρογράφος, φωτογράφος, κινηματογραφιστής και προπαντός ελληνιστής, μας έδειξε γιατί αναγορεύτηκε απ΄ το ελληνικό κράτος πρεσβευτής του Ελληνισμού. Και γοητευμένοι εμείς στο ακροατήριο, διαπιστώσαμε πως ο οξυδερκής αυτός άριστος χειριστής της ελληνικής γλώσσας και εξίσου άριστος γνώστης και αναλυτής του ελληνικού πολιτισμού Ισπανός ομιλητής, δικαιούται την ιδιότητα του Έλληνα πολύ περισσότερο από όλους εμάς τους αυτόχθονες που την έχουμε εκ γενετής…
«Ο Ελληνισμός δεν είναι απλώς ο πολιτισμός μια χώρας ή ενός λαού», ήταν το συμπέρασμα μετά την θαυμάσια παρουσίαση των αρχαίων ελληνικών μνημείων και δράσεων, απ΄ τον διακεκριμένο ελληνιστή-καθηγητή. «Είναι σαφώς μια κληρονομιά πολύ πιο πολύπλοκη και οικουμενική. Και δεν είναι μόνο μια κληρονομιά. Είναι προπαντός μια στάση ζωής, μια στάση άρρηκτα συνδεδεμένη με το ελληνικό πνεύμα από τους πανάρχαιους χρόνους…»
Και λίγο μετά: «Η Ελλάδα ως ιδεώδες, είναι μια πνευματική πατρίδα αιώνιας νεότητας, μια δημιουργία εν τω γίγνεσθαι, μια ανοιχτή πρόκληση που διατρέχει την ιστορία σαν διαρκής επανάσταση, ή μάλλον, σαν διαρκής σαγήνη προς το καλύτερο…»
Πόσο παρήγορο κι ενθαρρυντικό είναι ν΄ ακούει σήμερα ένας Έλληνας αυτά τα λόγια από μια διεθνούς αναγνώρισης προσωπικότητα, από έναν άλλον «Έλληνα», που όμως αυτός δεν είναι εκ γενετής αλλά εξ επιλογής συμπατριώτης μας! Και πόσο χρήσιμες είναι οι φωνές τέτοιου βεληνεκούς στη σημερινή δραματική συγκυρία, που η εξουθενωμένη από την κρίση Ελλάδα κι ο Ελληνισμός γενικότερα -όχι χωρίς συνυπευθυνότητα των νεοελλήνων- συκοφαντούνται και βάλλονται αλύπητα και στοχευμένα από ποικιλώνυμα ξένα κέντρα και συμφέροντα!
Υπ΄ αυτή την θεώρηση, η χθεσινή παρουσία του Πέντρο Ολάγια ήταν για μας τους αυτόχθονες Έλληνες μια ένεση ανάτασης και αισιοδοξίας, μια κρίσιμη και καθοριστική αρωγή στήριξης και ενδυνάμωσης, ανθρώπων που δεχόμενοι συνεχή και ανελέητα χτυπήματα όλα τα τελευταία χρόνια, εμφανίζουμε πλέον σοβαρά ελλείμματα εθνικής αυτοπεποίθησης, αγωνιστικότητας και τελικά αντίστασης…
Ο διακεκριμένος Ελληνιστής όμως, δεν περιορίστηκε στην αυστηρά θεωρητική προσέγγιση και παρουσίαση του Ελληνισμού και του Ελληνικού Πολιτισμού σαν ιστορικές οντότητες. Εκμεταλλευόμενος με αριστοτεχνικό τρόπο τις ερωτήσεις που του απηύθυναν ακροατές και κυρίως αρκετές μαθήτριες του Λυκείου, κατέθεσε μετά παρρησίας τις δικές του πολύ συγκεκριμένες απόψεις -και ενίοτε προτροπές- σχετικά με την σημερινή δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε, για τα αίτιά της και κυρίως για τους τρόπους αντίδρασης που κατά την άποψή του θα επέφεραν την ανακοπή της καθοδικής αυτής πορείας μας και θα σηματοδοτούσαν την ευεργετική και ποθητή αναστροφή της.
Χαρακτηριστική ήταν η άριστα τεκμηριωμένη ιστορικά απάντησή του στο ερώτημα του βουλευτή Λευκάδας για την ελληνικότητα ή όχι της Μακεδονίας. «Από ιστορικής θεώρησης, δεν τίθεται καν ζήτημα αμφισβήτησης της ελληνικότητας της Μακεδονίας» ήταν η ξεκάθαρη απάντησή του στο ερώτημα. Και την στήριξε με απόλυτα επιστημονικό τρόπο, ενώ δεν παρέλειψε να πει ότι περισσότερο θα δικαιούνταν να αυτοπροσδιοριστούν σαν «Μακεδόνες» οι …Πέρσες, οι Αφγανοί, οι Αιγύπτιοι και οι άλλοι λαοί της μεγάλης αυτοκρατορίας του Μ. Αλεξάνδρου απ’ όσο οι σημερινοί Σκοπιανοί, των οποίων η πρωτεύουσα (τα Σκόπια) δεν περιλαμβάνονταν καν σ’ αυτή την μεγάλη Μακεδονία του Μ. Αλέξανδου! «Το συγκεκριμένο πρόβλημα όμως, είναι αποκλειστικά πολιτικό δημιούργημα» κατέληξε ο καθηγητής, χωρίς ν΄ αφήσει καμιά αμφιβολία αλλά και κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της ιστορικής αυτής αλήθειας…
Την εκδήλωση έκλεισε με την μεστή παρέμβασή του ο «γκουρού» της σύγχρονης Λευκαδίτικης διανόησης, διδάκτωρ της φιλολογίας και συγγραφέας κ. Σπύρος Βρεττός, ενώ δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφερθούμε στην άψογη παρουσία της «οικοδέσποινας» της εκδήλωσης και προέδρου του Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας επίσης διδάκτορος της φιλολογίας κας Βιβής (Παρασκευής) Κοψιδά-Βρεττού. Η πρόεδρος, εκτός από υποδειγματική συντονίστρια της εκδήλωσης, διακρίθηκε για τις εύστοχες και ουσιώδεις παρεμβάσεις της, ενώ παράλληλα ήταν και ο άνθρωπος που κυρίως επωμίστηκε και πέτυχε -με την συνδρομή και του Πνευματικού Κέντρου- την άψογη προετοιμασία της, μόλο που ως γνωστόν προέκυψαν αιφνιδίως τα δυσάρεστα γεγονότα στο ξενοδοχείο «ΙΟΝΙΑΝ ΣΤΑΡ», που είχαν ως συνέπεια την εσπευσμένη αλλαγή του χώρου της εκδήλωσης! Τα περισσότερα εύσημα όμως της αξίζουν για την επιλογή, την πρόσκληση και τελικά την παρουσία του κεντρικού ομιλητή, ο οποίος κατάφερε να μετατρέψει μια κοινότυπη εκδήλωση εγκαινίων σε κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός της χρονιάς! Τον συγχαίρουμε και τον ευχαριστούμε από καρδιάς.
—————–
Υ.Γ.: Επειδή όμως διαθέτουμε από κούνιας το κουσούρι να μην παραβλέπουμε ποτέ τα στραβά και τ΄ ανάποδα, δεν γίνεται να μην σχολιάσουμε το μοναδικό μελανό σημείο που αμαύρωσε -κατά την άποψή μας- την άψογη κατά τα άλλα εικόνα της εκδήλωσης: Φθάνοντας ο βουλευτής κι ο αντιπεριφερειάρχης στην εκδήλωση, περίπου στην αρχή της, βρήκαν τόσο την κύρια αίθουσα όσο και το φουγιέ έξω απ΄ αυτήν ασφυκτικά γεμάτες και χωρίς κανένα ελεύθερο κάθισμα. Παρότι κατανοώ πως δεν είναι εύκολο κι ούτε ίσως κομψό να διατηρούνται ελεύθερα καθίσματα στην πρώτη σειρά -όπου συνήθως τοποθετούνται οι τοπικοί άρχοντες- σε μια γεμάτη αίθουσα, νομίζω ότι οι διοργανωτές θα έπρεπε να μεριμνούν ώστε σ΄ αυτές τις θέσεις να κάθονται κάποιοι «δικοί» τους μιλημένοι άνθρωποι με σκοπό να τις διαφυλάξουν για μια τέτοια περίπτωση. Και οι οποίοι βέβαια θα πρέπει να έχουν το νου τους για να τις προσφέρουν αρμοδίως… Γιατί όσο «λαϊκά και σοσιαλιστικά» και να το δει κανείς, δεν είναι ωραίο πράγμα κι ούτε τιμητικό για κανέναν, να τους βλέπουμε να στριμώχνονται όρθιοι σε κάποια γωνιά…
Διευκρινιστικές λεζάντες των φωτογραφιών:
Αρχική φωτογραφία (πάνω): Το “προεδρείο της εκδήλωσης, αποτελούμενο από την πρόεδρο του Συνδέσμου αριστερά, τον καθηγητή-ελληνιστή στην μέση και τον αντιπρόεδρο του Πνευματικού Κέντρου δεξιά, στο ρόλο του (άψογου) χειριστή του VIDEO…
1. Ο καθηγητής Πέντρο Ολάγια με την πρόεδρο κα Παρασκευή Κοψιδά Βρετού πριν από την έναρξη
2. Στην αίθουσα της εκδήλωσης το αδιαχώρητο…
3. Το ίδιο και στο φουαγιέ απέξω!
4. Πηγαίο κι έντονο το χειροκρότημα με την ολοκλήρωση της ομιλίας του καθηγητή
5. Ο βουλευτής κάνει το ερώτημά του για την ελληνικότητα της Μακεδονίας
6. Οι μαθήτριες περιμένουν στη σειρά για να θέσουν τις ερωτήσεις τους
7. Ο κ. Ολάγια, άμεσος, εύστροφος και βαθύς γνώστης του αντικειμένου δίνει τις απαντήσεις του
8. Πλειοψηφία στο ακροατήριο οι καθηγητές, εκφράζουν τον ενθουσιασμό τους για τον ομιλητή…
9. Ο συγγραφέας και διδάκτωρ της Φιλολογίας κ. Σ. Βρεττός ενώ καταθέτει την άποψή του
10. Κι ένας μπουφές με σνακς για τις άλλες ανάγκες, πλην των πνευματικών, των παρευρισκομένων…
