Το σχόλιο της ημέρας: Ο “πιτοφάγος Αντι…”

Το να είναι κανείς τοπικός άρχοντας ασφαλώς και είναι ένας επίζηλος τίτλος. Γι αυτό και συχνά αποτελεί αφετηρία αισθημάτων ζήλιας για τους περισσότερους από μας,  τους κοινούς και ανώνυμους δημότες.

Τα πιο συνηθισμένα αντικείμενα αυτής της ζήλιας, είναι η γοητεία της εξουσίας, ο συγχρωτισμός με σπουδαίους ανθρώπους του κρατικού (και άλλων) μηχανισμών, η δυνατότητα του άρχοντα να κάνει “εξυπηρετήσεις”, η τσάμπα θέση του στην πρώτη σειρά των εκδηλώσεων και των θεαμάτων, το γεγονός ότι αυτόν δεν τον γράφει η δημοτική αστυνομία,   αλλά και τα συχνά δωρεάν ταξιδάκια του, για τα οποία εμείς οι ανώνυμοι πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας, γι αυτό και τα κάνουμε σπανίως ή δεν τα κάνουμε καθόλου…

Παρόλα τα πλεονεκτήματά τους όμως, ούτε οι τοπικοί άρχοντες ξεφεύγουν απ΄ το σοφό γνωμικό που λέει “ουδέν κακόν αμιγές καλού” και το αντίθετό του βέβαια που είναι ουδέν καλόν αμιγές κακού!

Ενδεικτικό παράδειγμα το δράμα που βιώνει τούτη την περίοδο ένα αεικίνητο και ιδιαίτερα προνομιούχο μέλος της δημοτικής μας Αρχής, το οποίο έχει παρευρεθεί (στην πρώτη σειρά βέβαια πάντα) σε αναρίθμητες κοπές πίτας, τόσο στο εσωτερικό (του δήμου μας), όσο και στο εξωτερικό!  Ο καημένος απ΄ την αρχή της χρονιάς πάει σε πίτες θεσμικών φορέων, τρέχει  σε πίτες σωματείων και συλλόγων παντός είδους και διαμετρήματος, αλλά και στις πίτες διαφόρων συνόλων ανθρώπων που τους αρέσει να συνεστιάζονται ή απλά να συνευρίσκονται. Και λόγω του ότι βρισκόμαστε σε εκλογική χρονιά και μάλιστα μπήκαμε ήδη σε άτυπη προεκλογική περίοδο, προφανώς του φαίνεται αδιανόητο, όπως και σε κάθε φιλόδοξο ή ματαιόδοξο “πολιτικό”, να εγγραφεί στο απουσιολόγιο των απανταχού της κάθε Πάνω Ραχούλας ή του τάδε συλλόγου της Πέρα Παναγιάς…

Όμως οι πολλές πίτες, όπως και κάθε άλλη βρώσιμη υπερβολή έχει τις συνέπειές της. Οι βασιλόπιτες μάλιστα, είτε μοντέρνο κέικ είναι είτε παραδοσιακή λαδόπιτα, φέρουν πλουσιότατο φορτίο θερμίδων.  Και συνέπεια του φορτίου αυτού είναι ο συγκεκριμένος άρχοντας τελευταία να θυμίζει  βαρελάκι! Και παρόλο το τρέξιμο που ρίχνει πάνω-κάτω και δεξιά-αριστερά προς άγρα ψήφων, η περίμετρός του δεν λέει να ελαττωθεί καθόλου! Να απόσχει βέβαια απ΄ τις εκλογές  -παραιτούμενος κι απ΄ τις φιλοδοξίες του- ούτε λόγος να γίνεται…

Εμείς του λέμε να κάνει κουράγιο, αφού στο κάτω-κάτω οι βασιλόπιτες οσονούπω τελειώνουν.  Κι επιπλέον, είναι σύνηθες οι μεγάλοι στόχοι να απαιτούν και κάποιες θυσίες. Ας το δει έτσι και να συνεχίσει ακάθεκτος τη δράση και τα δυο (τόσο τις πίτες όσο και το τρέξιμο). Άλλωστε έχει αφήσει ένα έργο στη μέση, που πρέπει να επανεκλεγεί άρχοντας για να το ολοκληρώσει…

Ο Σχολιαστής