Ο Ποιητής τριαλαριλαρό και μπαμ και μπουμ

του Ηλία Τσάκαλου

Και ποιος δεν ήξερε το ψώνιο που σεριάναγε τσι ρούγες κι έλεε και ετραγούδα « Η τέχνη είναι να ΄σαι καλλιτέχνης, μάτια μου. κι αν είσαι καλλιτέχνης, είσαι για…….τραλαριλαρό, τραλαριλαρό, μπαμ, μπουμ και βλέπουμε».

Ούλοι τον επερνάγανε για κουζουλό. Κι αυτός, κεφάλι στραβολέκατο, σκάριαζε όξω απ΄ τσι νότες στίχους και μπαμ και μπουμ τραλαριλαρό και τραλαριλαρό το καϋμένο. Και αγαπούσαν, έλεε, οι γυναίκες και τα κορίτσια, έλεε, ελάτρευαν  στου στίχους του κι αυτός  τραλαριλαρό και τραλαριλαρό τον  έρωτα τραγούδα κι έρωτα ποτέ του δεν απόλαψε στα σκέλια του το μαύρο.

Τα  αστέρια  εκεντούσε ένα -ένα και μπελόνιαζε τσου πόθους κι όποιος του έλεγε πως ο έρωτας δε φκιάνεται με στίχους αλλά τραλαριλαρό θέλει γερό στομάχι και μυαλό πανούργο μπαμ και μπουμ, απάντα  τριαλαριλαρό-λαρό-λαρό.\

Κι ούλο το καυμένο τριγύριζε καβάλα στην πεντακοσάρα του κι έκανε σούζες , τριάλαριλαρό, κι έλεε  το καϋμένο (μπαμ και μπούμ) ο πήγασος βεντζίνα  πίνει και λάδια πασαλίβεται σα γκόμενα στον  άμμο τριάλαριλαρό.

Κι έτσι  τσου στίχους καβαλάει τριάλαριλαρό , τσου στίχους καβαλάει τριαλαριλαρό με μέτρα που σκαριάζει για τα φουστάνια που περνούν και  τα κοιτάει μπάμ και μπουμ που χουν τα πόδια  τσου  πνιμένα στο αντηλιακό και μπαμ και μπουμ.

Ω τι μικρή η πόλη  τριαλαριλαρό , τριαλαριλαρό  και μπαμ και μπουμ και βλέπουμε , ω τι μικρή η πόλη που δεν χωρά να πεις πως είσαι ποιητής και θα σε πάρουν στο ψιλό και τραλαριλαρό και τραλαριλαλό και βλέπουμε και μπατ κωλοκαθιές και μπατ κωλοκαθιές….

ΥΓ δεν πιστεύω να παρεξηγηθούν οι ποιητές και μου φέρουν το πιάτο ξεσκέπαστο.