Το σχόλιο της ημέρας: Θρασίμια…

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως για να είναι κανείς κλέφτης και μάλιστα κατά συρροήν και κατ΄ εξακολούθηση,  ασφαλώς και θα διαθέτει μια αξιοσημείωτη ποσότητα θράσους. Αλλά για να είναι διαπιστωμένα κλέφτης που πιάστηκε με την γίδα στην πλάτη και μια και δυο και τρεις φορές, κι αποπάνω να θέλει να κάνει τον κριτή και τον τιμητή των πάντων, έ τότε δεν αρκεί απλά μια ποσότητα θράσους.  Χρειάζονται αμέτρητα καντάρια από δαύτο!

Κι όσοι τυχόν τα διαθέτουν,  όταν όλοι τους φτύνουν, αυτοί καταντούν να προσποιούνται πως δροσίζονται… Πρόκειται για το άκρον άωτον του θρασιμιού βλέπετε… Για δε την (αθεράπευτη) περίπτωσή τους, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά…

Ο Σχολιαστής

[Σημείωση του Σχολιαστή:  Το σχόλιο είναι εντελώς θεωρητικό και αναφέρεται σε μια σπάνια πλην υπαρκτή κοινωνική παθογένεια. Συνεπώς κάθε πιθανή ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα ή γεγονότα, είναι εντελώς συμπτωματική…]