FortsaLefkada.gr 
Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ
«Έκαστος στο είδος του κι ο Λουμίδης στους καφέδες», λέει το παλιό διαφημιστικό σλόγκαν της γνωστής εταιρείας του καφέ. Κι επειδή αυτό περιέχει μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια, τουλάχιστον κατά το πρώτο μέρος του, έχει καταλήξει να θεωρείται περίπου σαν γνωμικό, με γενικότερη ισχύ.
Ο κύριος δήμαρχος δείχνει να αγνοεί το «γνωμικό» αυτό. Κι έτσι στο δημοτικό συμβούλιο της περασμένης εβδομάδας, αν και εκπαιδευτικός της μέσης εκπαίδευσης με ειδικότητα στην φυσική ο ίδιος, επεξέτεινε -μάλλον αυθαίρετα- το γνωστικό του πεδίο και μας προέκυψε …λιμενολόγος! Και μάλιστα καθόλου δεν δίστασε να …εκτεθεί, χαρακτηρίζοντας αστεία την πρόταση για την κατασκευή ενός λιμενοβραχίονα-προβλήτα στην θέση του φαναριού της Αμμόγλωσσας, στην οποία είχε αναφερθεί πριν από λίγο ο επικεφαλής της παράταξης «Όλοι για τη Λευκάδα» κ. Κώστας Δρακονταειδής! Και αφού στη συνέχεια απαρίθμησε τους λόγους που ένα τέτοιο λιμάνι είναι …αδύνατο να γίνει, δεν δίστασε να μας υποδείξει και την πλέον …κατάλληλη θέση για να πλαγιοδετούν τα κρουαζιερόπλοια, που είναι στο σημερινό “Καρνάγιο” για τα κότερα, απέναντι απ’ την ανατολική παραλία της πόλης στον Αυλέμονα!
Δεν ξέρω πως ακριβώς απέκτησε τις γνώσεις του περί της καταλληλότητας και της λειτουργικότητας των λιμανιών ο κ. δήμαρχος, δεν αποκλείω όμως να συμβουλεύτηκε τους ξενοδόχους ή τους παρεμφερούς σχετικής εξειδίκευσης άλλους προέδρους του Λιμενικού Ταμείου που ο ίδιος επέλεξε…
Η σύνεση κι η υπευθυνότητα όμως, δεν φαίνεται να συμπεριλαμβάνονται στα δυνατότερα χαρακτηριστικά του αιρετού, γι αυτό άλλωστε και κατά το διάστημα της δημαρχιακής του θητείας, δεν ήταν λίγες οι φορές που γέλασε κάθε πικραμένος, όταν οι υπερκείμενες αρχές του επέστρεφαν σαν απαράδεκτες αρκετές απ’ τις αποφάσεις του, κι αυτός επέμενε με ανακοινώσεις του -κι εκείνες τις μοναδικές επιστολές του- να μας πείσει πως αυτός είχε το δίκιο, πλην όμως τον αντιμάχονταν εντελώς άδικα, κάποιες μυστήριες σκοτεινές δυνάμεις! Κι ούτε βέβαια αυτή είναι αυτή η πρώτη φορά, που ο πολυπράγμων (και ισχυρογνώμων) δήμαρχός μας εκτίθεται, με την συνήθειά του να καταθέτει με σπουδή απόψεις και κρίσεις για ζητήματα στα οποία η άγνοιά του είναι ολοφάνερη! Επειδή όμως, ειδικά σε τούτη την περίπτωση, ελλοχεύει ο κίνδυνος οι ιδέες και οι λαθεμένες εκτιμήσεις του να οδηγήσουν σε καταστροφικούς σχεδιασμούς για τον τόπο, αλλά κι επειδή τυχαίνει να είμαι ο πρώτος που δημοσιοποίησα και υποστήριξα (με αρκετά άρθρα μου μάλιστα) την αναγκαιότητα της κατασκευής λιμανιού στο συγκεκριμένο σημείο, ας μου επιτρέψει ο αιρετός να του απαντήσω, με την ελπίδα πως έτσι θα βοηθήσω τόσο τον ίδιο όσο (και κυρίως) τους πολίτες, να αντιληφθούν πόσο έωλοι και λαθεμένοι είναι οι ισχυρισμοί που κατέθεσε.
Υποστήριξε λοιπόν ο δήμαρχος πως “δεν γίνεται λιμάνι στο συγκεκριμένο σημείο, γιατί δεν θα έχουν που να σταθούν τα λεωφορεία που θα μεταφέρουν τους επιβάτες του κρουαζιερόπλοιου”! Είναι φανερό πως ο αιρετός, έχοντας κατά νου κάποιο υποτυπώδες λιμανάκι για βαρκούλες του οποίου ο λιμενοβραχίονας έχει πλάτος 3-4 μέτρα, αγνοεί ότι οι κανονικοί και σύγχρονοι λιμενοβραχίονες-προβλήτες διαθέτουν ένα ωφέλιμο (και προστατευμένο απ’ τον κυματισμό) οδόστρωμα πλάτους περίπου δέκα μέτρων! Αυτό όμως σημαίνει πως θα υπάρχει η δυνατότητα να σταθμεύουν έξω ακριβώς απ’ το κρουαζιερόπλοιο, είτε δυο σειρές λεωφορείων που θα αφήνουν ανάμεσά τους ελεύθερο ένα διάδρομο πλάτους περίπου πέντε μέτρων, ή στην μια πλευρά του οδοστρώματος θα σταθμεύουν λεωφορεία και στην απέναντι θα σταθμεύουν ταξί. Με δεδομένο λοιπόν πως μιλάμε για έναν λιμενοβραχίονα συνολικού μήκους περίπου 350 μέτρων, ο οποίος -σύμφωνα με τα παραπάνω- θα μπορεί να δεχθεί μέχρι και 46 μεγάλα λεωφορεία στην πρώτη διευθέτηση, ή μέχρι 23 λεωφορεία και …αναρίθμητα ταξί στην δεύτερη! Δεν ξέρω αν τα νούμερα αυτά θεωρούνται λίγα απ’ τον «ειδικό» κ. δήμαρχο! Και θα πρέπει βέβαια εδώ να πούμε, πως τα απαιτούμενα για την εξυπηρέτηση του κρουαζιεροπλοίου λεωφορεία, θα είναι μόνο όσα θα χρειάζονται για τις πιθανές εκδρομές στην ενδοχώρα κι όχι για την απλή μεταφορά των τουριστών σε απόσταση ενάμισι χιλιομέτρου, μέχρι την πόλη. Γιατί αυτή θα ήταν πολύ καλύτερα να γίνεται με γραφικά ανοιχτά ρυμουλκούμενα «βαγονάκια», απ’ τη στιγμή μάλιστα που μετά την υποθαλάσσια ζεύξη, ο δρόμος του κάστρου θα έχει μεταβληθεί περίπου σε δρόμο περιπάτου!
Σαν δεύτερο δήθεν ανυπέρβλητο εμπόδιο ο αιρετός ανέφερε την Αρχαιολογία και τις πιθανολογούμενες αντιδράσεις της. Θα του απαντήσουμε απλά, πως η ίδια ακριβώς υπηρεσία υπάρχει και στο Ηράκλειο, στο Ρέθυμνο, στη Ρόδο, στο Ναύπλιο και στα περισσότερα τουριστικά λιμάνια της χώρας, τα οποία μάλιστα διαθέτουν και σημαντικότερα μνημεία αρχαιολογικού ή πολιτιστικού ενδιαφέροντος απ’ ότι είναι το δικό μας κάστρο, χωρίς αυτό ν’ αποτελέσει απαγορευτικό παράγοντα της κατασκευής των λιμανιών τους! Και του θυμίζουμε άλλωστε, πως αποστολή των ικανών πολιτικών ενός τόπου (δημάρχων, περιφερειαρχών, βουλευτών κ.λ.π.) μεταξύ των άλλων, είναι και το ξεπέρασμα ακριβώς τέτοιου είδους γραφειοκρατικών δυσκολιών…
Στην συνέχεια ο αιρετός υπέδειξε σαν κατάλληλο σημείο πλαγιοδέτησης κρουαζιεροπλοίων το καρνάγιο, απέναντι απ’ την ανατολική παραλία της πόλης. Θα του πούμε πως εκτός που είναι ασυνήθιστο και πολύ δυσλειτουργικό, οι επιβάτες -μετά την αποβίβασή τους- να πρέπει να περάσουν μαζικά από μια υποθαλάσσια σήραγγα για να φθάσουν στον τόπο που επισκέπτονται (και να κάνουν ακριβώς το αντίστροφο για να επιστρέψουν στο πλοίο), μόνο κάποιος τρελός αρχιπλοίαρχος θα στείλει τους πλοιάρχους του να περνοδιαβαίνουν με μεγάλο πλοίο απ’ τις «συμπληγάδες πέτρες» υψίστης επικινδυνότητας, που είναι το βόρειο τμήμα της διώρυγας, στο σημείο της σημερινής πλωτής γέφυρας. Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως, αντίθετα με τα μέγα-γιώτς που συνήθως φτάνουν μέχρι 120-130 μέτρα μήκος, ενώ και οι λιγοστοί επιβάτες μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και να περάσουν απέναντι με τα τέντερς (μικρά βαρκάκια) που διαθέτουν, όλα σχεδόν τα κανονικά κρουζιερόπλοια ξεκινούν απ’ τα 140-150 μέτρα μήκους και πάνε προς τα (πολύ) πάνω, ενώ χρησιμοποιούν (τις ιδιαίτερα δαπανηρές) βάρκες για την από-επιβίβασή των επιβατών τους, μόνο σε πρώτης ποιότητας προορισμούς, (όπως για παράδειγμα είναι η Σαντορίνη). Τους υπόλοιπους, απλά τους παρακάμπτουν…
Κι επειδή ο κ. δήμαρχος κατέληξε λέγοντας επί λέξει «όταν έρθει η ώρα να έρθουν τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια, τότε ας μείνουν αρόδου (σ.σ. αγκυροβολημένα στ’ ανοιχτά) και τέλος πάντων θα το δούμε…», θα πρέπει να τον πληροφορήσουμε πως σε περιπτώσεις σαν της Λευκάδας, που μπορεί να είναι ένας απλά βιώσιμος προορισμός -κι αυτό υπό προϋποθέσεις- η περίπτωση να ευδοκιμήσει γραμμή κρουαζιέρας αρόδου, είναι από μηδενικές έως ελάχιστες κι ότι με τέτοια μυαλά στην διοίκηση, οι Λευκαδίτες μάλλον θα συνεχίσουν να βλέπουν τα πλοία να περνούν…
Οι προϋποθέσεις όμως που χρειάζονται -πέρα απ’ το λιμάνι υποδοχής τους- ώστε να γίνει ο τόπος μας ένας πιο ελκυστικός προορισμός κρουαζιεροπλοίων, θα αποτελέσει το θέμα ενός ξεχωριστού άρθρου μας στο μέλλον. Τότε που η νέα δημοτική αρχή, ευελπιστούμε πως θα προσεγγίζει αυτά τα ζητήματα με περισσότερη υπευθυνότητα και με λιγότερη πολυπραγμοσύνη…
