Μήπως αδικούμε τους γιατρούς?

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η αναστολή καθηκόντων που έχει επιβληθεί στον γιατρό-χειρουργό του Νοσοκομείου Λευκάδας κ. Θανάση Καραγιάννη, λόγω της διερεύνησης του σκανδάλου των επιθεμάτων, έχει κάποιον αντίκτυπο στην λειτουργία της χειρουργικής κλινικής του Νοσοκομείου μας. Όπως επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία, πως είναι καθήκον και ευθύνη της Διοίκησης -τόσο του Νοσοκομείου όσο και κυρίως της 6^ης ΥΠΕ, που έχει εκ του νόμου αυτή την δυνατότητα- να διορθώσει άμεσα αυτή την αδυναμία.  Για να μην πούμε πως έπρεπε ήδη να είχε αποσπάσει κάποιον χειρουργό από ένα νοσοκομείο της περιφέρειάς της και να τον είχε στείλει εδώ, τουλάχιστον για τον μήνα Σεπτέμβρη  που ο πληθυσμός της περιοχής μας συνεχίζει λόγω του τουρισμού να είναι κατά πολύ αυξημένος.

Απ΄ την άλλη, είναι πολύ ανθρώπινες και απολύτως κατανοητές οι προσπάθειες που κάνει ο γιατρός και το περιβάλλον του, να βρουν ερείσματα στην κοινωνία της Λευκάδας, ελπίζοντας πιθανόν πως κάτι τέτοιο θα τους βοηθήσει να ανταπεξέλθουν καλύτερα από την δύσκολη κατάσταση που έχουν περιέλθει, ή ότι θα τους εξυπηρετήσει σε άλλους σχεδιασμούς τους…

Όμως αυτή ακριβώς η προσπάθεια και η αποπειρούμενη κινητοποίηση  του κόσμου, με τον τρόπο που γίνεται,  κυρίως μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, εύκολα οδηγεί στην παρερμηνεία των πραγμάτων κι ενδεχομένως στην -τυχαία ή όχι- παραπληροφόρηση των πολιτών. Εξ αιτίας αυτού, ένα σημαντικό μέρος του τοπικού πληθυσμού σήμερα, πιστεύει πως με την προσωρινή (ελπίζουμε) απομάκρυνση του συγκεκριμένου γιατρού απ΄ το Νοσοκομείο η χειρουργική κλινική έχει κλείσει, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον τόπο και τους ανθρώπους του!

Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι αλήθεια. Η χειρουργική κλινική του Νοσοκομείου συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά και προσφέρει τις υπηρεσίες της σε όσους έχουν ανάγκη. Γιατί μπορεί να λείπει ένα κατά τεκμήριο ικανό στέλεχός της, όμως ας μην ξεχνάμε, πως συνεχίζουν να εργάζονται εκεί δυο ακόμα  ικανά ιατρικά της στελέχη, εκ των οποίων ο ένας μάλιστα είναι ο (πριν και τώρα) συντονιστής -διευθυντής της!

Οπότε τελικά προκύπτει το ερώτημα: Μήπως με την προσπάθεια υπερτίμησης του ενός απαξιώνουμε την παρουσία και την προσφορά όλων των άλλων γιατρών του ιδρύματος;

Γιατί αν κάποιος κοιτάξει με προσοχή την επάνδρωση των διαφόρων κλινικών και τμημάτων του Νοσοκομείου τα τελευταία χρόνια, θα διαπιστώσει πως δυο γιατροί σε μια κλινική (ή σε ένα βασικό τμήμα) δεν είναι ότι χειρότερο τους έχει προκύψει! Το αντίθετο ακριβώς έχει συμβεί: Υπήρξαν αρκετοί γιατροί που αισθάνθηκαν λύτρωση όταν ευτύχησαν να αποκτήσουν συνάδελφο δίπλα τους, που μοιράστηκε την ευθύνη και την κόπωση της κλινικής ή του τμήματος!

Και για να μην το αμφισβητήσει κάποιος -καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα- αυτό, θα θυμίσουμε:

-Η περίπτωση της παθολογικής κλινικής, μιας κλινικής εξίσου πρώτης γραμμής με την χειρουργική και ίσως περισσότερο καίριας απ΄ αυτήν για την ζωή και την υγεία του πληθυσμού. Τον Αύγουστο του 2014 λοιπόν που έφυγε ο τότε συντονιστής -διευθυντής της (κ. Γέργος) αρχίζουν τα σοβαρά προβλήματα επάνδρωσής της που κορυφώνονται κατά τον Ιούνιο-Ιούλιο-και Αύγουστο του ΄15, όπου  μόνος του ένας παθολόγος (ο κ. Σαρανταένας) αγωνίζεται νύχτα- μέρα, εξαντλημένος κι ετοιμόρροπος, επί τριάντα μέρες κάθε μήνα! Ευτυχώς, λίγο πριν την φυσική του κατάρρευση, ήρθε προς βοήθειά του τον Σεπτέμβρη του ΄15 ένας γενικός γιατρός και τον Μάρτη του ΄16 ήρθε επιτέλους κι ένας παθολόγος, έστω επικουρικός (για 3 χρόνια)…

Από τους τρεις γιατρούς-νεφρολόγους που προβλέπονται για το Τμήμα Τεχνητού Νεφρού, που όλοι γνωρίζουμε πόσο καίριο τμήμα είναι για την ζωή των (πολλών) αιματοκαθαρούμενων συμπολιτών μας,  κατά το διάστημα από Φεβρουάριο μέχρι Ιούλιο του 2013 έμεινε μόνη της μια γιατρός (η κα Αυδίκου). Στην συνέχεια ήρθε (για μόλις 9 μήνες και μάλιστα σαν εκπαιδευόμενος) ένας γενικός γιατρός και όταν αυτός έφυγε, επιτέλους ήρθε ένας επικουρικός νεφρολόγος…

Όταν τον Απρίλη του 2012 ήρθε στο Ακτινολογικό τμήμα (με απόσπαση) η ακτινολόγος, ο αξονικός τομογράφος όπως κι ο υπέρηχος δεν λειτουργούσαν προ πολλού λόγω ελλείψεως ειδικευμένου σ΄ αυτά γιατρού. Και σχετικά μ΄ αυτό προκαλούν απορία δυο πράγματα: Το πρώτο, γιατί δεν προκηρύσσονταν η κενή θέση που υπήρχε στον Οργανισμό (και μάλιστα σε περίοδο πριν τις μνημονιακές απαγορεύσεις που επακολούθησαν). Και το δεύτερο, γιατί τότε κανείς απ΄ τους σημερινούς λαλίστατους ανησυχούντες δεν διαμαρτυρήθηκε  που το Νοσοκομείο μολονότι διέθετε  υπέρηχο και αξονικό, τα μηχανήματα αυτά παρέμεναν σε αχρηστία,  πράγμα αδιανόητο για ένα σύγχρονο Νοσοκομείο! Τελικά η αποσπασμένη ακτινολόγος , όχι μόνο τα ενεργοποίησε και τα δύο αλλά οργάνωσε την λειτουργία τους η ίδια επί 24ώρου βάσεως, μέχρι τον Ιούλιο του 2013 που ήρθε μια  επικουρική γιατρός και (μετά, τον Σεπτέμβρη του 14) επέστρεψε κι ο σημερινός διευθυντής του τμήματος…

Αντίστοιχες περιπέτειες πέρασαν και όλα σχεδόν τα τμήματα και οι κλινικές του Νοσοκομείου, ιδιαίτερα κατά την περίοδο που τα μνημόνια ουσιαστικά είχαν απαγορεύσει τις προσλήψεις. Κάποιες κλινικές μάλιστα, όπως η καρδιολογική, η παιδιατρική κι η ορθοπεδική, όχι μόνο συνήθως υπολειτουργούσαν- αλλά ενίοτε έκλειναν εντελώς, λόγω έλλειψης ιατρικού προσωπικού.

Και στα άλλα τμήματα όμως οι γιατροί ξεπερνούσαν εαυτούς,  για να προσφέρουν στους ασθενείς τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες. Και ήταν υπηρεσίες πολύτιμες.  Μήπως οι αναισθησιολόγοι δεν σώζουν στην πρώτη γραμμή ζωές; Και μήπως οι εργαστηριακοί γιατροί παρότι δεν πολυφαίνονται, δεν προσφέρουν αναντικατάστατο ιατρικό έργο, που χωρίς αυτό θα αχρηστεύονταν εντελώς οι πιο προβεβλημένες ειδικότητες;

Και οι μονήρεις ειδικότητες όμως, όπως είναι η πνευμονιολόγος, η νευρολόγος ο οφθαλμίατρος, η κυτταρολόγος , ο ΩΡΛ, ο ουρολόγος , αλλά και οι αγροτικοί όπως και οι ειδικευόμενοι, είναι ήρωες γιατί  όλοι τους προσφέρουν επίσης υπερπολύτιμες υπηρεσίες στους ασθενείς και αποτελούν αναπόσπαστα μέλη αυτού του ζωντανού οργανισμού που λέγεται Νοσοκομείο…

Τελικά μάλλον οφείλουμε να σοβαρευτούμε σαν κοινωνία. Και μολονότι κατανοούμε την δύσκολη θέση του γιατρού που αντιμετωπίζει τις γνωστές σοβαρές κατηγορίες, ας μην παρασυρόμαστε κι ούτε να καταδικάζουμε ή να αθωώνουμε κανέναν, γιατί αυτό είναι δουλειά άλλων. Και το κυριότερο: Ας μην αδικούμε υποβαθμίζοντας τους άλλους γιατρούς του νοσοκομείου που, μπορεί μεν να μην έχουν ιδιαίτερη επικοινωνιακή στήριξη, είναι όμως οι πραγματικοί ήρωες, αφού αν και κακοπληρωμένοι, προσφέρουν αγόγγυστα πολύ περισσότερα απ΄ αυτά που οφείλουν να προσφέρουν…