Ένας είναι ο εχθρός, ο ασύδοτος καπιταλισμός

Του Φίλιππου Βουκελάτου^*

Αναμφίβολα ζούμε σε έναν κόσμο μαγικό!

Όσοι όμως καταφέρνουν να προσπερνούν τις οφθαλμαπάτες, εύκολα κατανοούν ότι ο καθένας από μας βιώνει σήμερα στην καθημερινότητά του, τις συνέπειες της κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.

Φαινόμενο που στην Ελλάδα το αντιληφθήκαμε κάπως διαφορετικά, δεδομένου ότι στη δική μας περίπτωση, είχε και τα χαρακτηριστικά του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού.

Ζητούμενο λοιπόν σήμερα είναι:

• Η μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, ώστε τα πιστωτικά ιδρύματα να υπηρετούν την πραγματική οικονομία κι όχι τα στελέχη τους ή τους διάφορους κερδοσκόπους επενδυτές,
• Η μεταρρύθμιση της Εθνικής οικονομίας, με τρόπο που οι επενδύσεις να μην εξαρτώνται αποκλειστικά από τη κρατική χρηματοδότηση και που ο ανταγωνισμός να λειτουργεί, ώστε να μην παρατηρείται το φαινόμενο της συγκέντρωσης της αγοράς σε κάθε κλάδο, σε δύο – τρείς, το πολύ εταιρείες.

Σε αυτά τα ζητήματα, η σοσιαλδημοκρατία δυσκολεύεται σήμερα να δώσει πειστικές απαντήσεις κι αυτό διότι στροβιλίζεται διαρκώς μέσα σε μια κρίση ταυτότητας, απότοκο πολιτικών που ακολουθήθηκαν για χρόνια πριν τη κρίση, τόσο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όσο και στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία και κυρίως τη Γερμανία.

Στο παράδειγμα της Γερμανίας όμως, αξίζει πιστεύω να σταθούμε λίγο περισσότερο.

Όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, διαπιστώνει σήμερα πως για να επιστρέψει η Ελληνική οικονομία στην ανάπτυξη, βασική προϋπόθεση είναι η αλλαγή του μίγματος πολιτικής που ακολουθείται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Να περάσουμε δηλαδή από τις πολιτικές λιτότητας, σε μια επεκτατική πολιτική μέσω επενδύσεων.

Συνεπώς, η ερώτηση που αβίαστα προκύπτει, είναι η εξής:

Μπορεί αυτό να συμβεί, όσο οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, συνεχίζουν να στηρίζουν την πολιτική της Μέρκελ και του Σοΐμπλε;

Προφανώς και όχι. Γιατί, για να αλλάξει πολιτική η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης σε επίπεδο εξουσίας και για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης σε επίπεδο εξουσίας, πρέπει να σταματήσει το SPD να στηρίζει τη Γερμανική Δεξιά.

Η Σύμπλευση της Γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας με τη Γερμανική Δεξιά, έβλαψε συνολικά τους Ευρωπαίους φορολογουμένους, δημιούργησε σύγχυση σε σχέση με την πολιτική ταυτότητα της σοσιαλδημοκρατίας σε ολόκληρη την Ευρώπη και έθεσε σε ουσιαστική αμφισβήτηση το ίδιο το οικοδόμημα της Ε.Ε, γεγονός που αποδεικνύεται και από την επικίνδυνη άνοδο της ακροδεξιάς, ειδικά στην Γαλλία.

Άρα, αν πραγματικά επιθυμούμε μια ουσιαστική πολιτική αλλαγή στην Ευρώπη, είναι επιτακτική ανάγκη το SPD να αναζητήσει συμμαχίες που να κινούνται σε διαφορετική λογική. Το ΠΑΣΟΚ, ως μέλος τους Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, έχει χρέος να πιέσει προς αυτήν τη κατεύθυνση.

Ο Gianni Pittella, Πρόεδρος της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχει είδη αναπτύξει πρωτοβουλίες για την διαμόρφωση μιας Προοδευτικής πλειοψηφίας σε επίπεδο Ε.Ε., ως αποτέλεσμα της συνεργασίας όλων των δυνάμεων που ενδιαφέρονται για την ανάπτυξης μιας κοινωνικής Ευρώπης.

Η προσπάθεια αυτή, θα ήταν απείρως ευκολότερη, αν η ηγεσία της Γαλλικής Αριστεράς δεν εμφάνιζε μια αμφισημία σε σχέση με την επιλογή που επιθυμούν να κάνουν οι ψηφοφόροι της στο δεύτερο γύρο των Προεδρικών εκλογών, ή αν ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα δεν επέλεγε για κυβερνητικό εταίρο, τον κ. Καμμένο.

Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, οι προοδευτικές Ευρωπαϊκές δυνάμεις, οφείλουν να παραμερίσουν τα πολιτικά βαρίδια που ανέχονται στους κόλπους τους και να συνεργαστούν, ώστε σύντομα να καταστούν ξανά πλειοψηφικό ρεύμα.

Διότι, όλοι πλέον γνωρίζουν πολύ καλά, πως ένας είναι ο εχθρός, ο ασύδοτος καπιταλισμός.

^*Ο Φίλιππος Βουκελάτος είναι αν. Γραμματέας της Ν.Ε. ΠΑ.ΣΟ.Κ Λευκάδας.