Βρε πως αλλάζουν οι καιροί αλλά κι οι άνθρωποι απ΄ την εξουσία!

του Νίκου Γαζή

Μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρων ο τίτλος του άρθρου του Πάνου Τριγάζη ¨Δεν θα διαδηλώσω κατά της επίσκεψης Ομπάμα” κι ακόμη πιο ενδιαφέρον το γεγονός πως το ψάρεψα στο fb του τοπικού άτυπου εκπρόσωπου του ΣΥΡΙΖΑ στο fb, συντρόφου Φίλιππου, στον οποίο παρεμπιπτόντως εύχομαι να είναι πολύχρονος, λόγω της ονομαστικής του γιορτής.

Τον αρθρογράφο δεν είχα την τιμή να τον γνωρίζω ούτε εξ όψεως ούτε απ΄τα γραπτά του, ούτε απ΄ την πολιτική δράση του κι έτσι κατέφυγα στο διαδίκτυο για να καταλάβω περί τίνος πρόκειται. Το γεγονός όμως πως το άρθρο του αναδημοσιεύτηκε απ΄τον άτυπο τοπικό “καθοδηγητή” του ΣΥΡΙΖΑ (στο fb), για μένα του έδωσε πολλαπλή κομματική βαρύτητα και με δεδομένο πως ένας αριστερός αυτός πραγματεύεται ένα τόσο αγκαθωτό θέμα,  λίγο πριν μας επισκεφθεί ο πρόεδρος Ομπάμα, ανέβασε το ενδιαφέρον μου στα ύψη!

Όμως διαβάστε το κι εσείς για να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε:

“Δεν θα διαδηλώσω κατά της επίσκεψης Ομπάμα”

του Πάνου Τριγάζη(*)

 “Δεν θα διαδηλώσω κατά της επίσκεψης Ομπάμα στην Αθήνα, 15 Νοεμβρίου. Σήμερα δεν ισχύουν οι λόγοι για τους οποίους άλλοτε χαρακτηρίζαμε persona  non grata όποιον αμερικανό πρόεδρο επισκεπτόταν την χώρα μας.

Όταν ο Ομπάμα παρέλαβε, Γενάρη του 2009, το πηδάλιο των  ΗΠΑ από τον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο, η ανθρωπότητα βγήκε από έναν εφιάλτη. Γι’ αυτό δημιουργήθηκαν μεγάλες  ελπίδες, εντός και πέραν της Αμερικής,  για νέες πολιτικές εκ μέρους της νέας κυβέρνησης. Βεβαίως, πολλές από τις ελπίδες  δεν επιβεβαιώθηκαν, διότι ο εκάστοτε αμερικανός πρόεδρος δεν είναι τόσο πανίσχυρος όσο πιστεύεται, πολύ περισσότερο που στις ΗΠΑ καθοριστική επιρροή ασκεί το περιβόητο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, που κάποτε είχε καταγγείλει ο ίδιος ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ.

Εξάλλου, το πολιτικό σχέδιο Ομπάμα συνάντησε ισχυρότατες αντιστάσεις από τους Ρεπουμπλικάνους, που η στροφή τους δεξιότερα επισφραγίστηκε και με την ανάδειξη του Τραμπ ως προεδρικού τους υποψήφιου.  Ωστόσο, στο εσωτερικό η κυβέρνηση Ομπάμα προώθησε το εθνικό σύστημα υγείας, γνωστό και ως Obamacare, ενώ είχε καλές επιδόσεις  και στον τομέα των δικαιωμάτων. Επιδίωξε τον έλεγχο και της οπλοκατοχής, που αποτελεί πληγή για τις ΗΠΑ, αλλά προσέκρουσε στις αντιδράσεις του Κογκρέσου και στην σχετική συνταγματική πρόβλεψη.

Σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Ομπάμα έκανε πράξη τις υποσχέσεις του για αποχώρηση από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, ενώ έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την σημαντικότατη συμφωνία ειρήνης του Ιράν με τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης.  Επιπλέον, προχώρησε στην δύσκολη εξομάλυνση των σχέσεων με την Κούβα, δρομολογώντας την άρση του αμερικανικού εμπάργκο, την οποία μάλλον θα προλάβει να δει   και ο ηγέτης  της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο.

Τέλος, να απαλλαγούμε από παλαιές προκαταλήψεις έναντι των ΗΠΑ, διότι πολλά καλά για τον κόσμο έχουν προκύψει από την μεγάλη αυτή χώρα, τον λαό της και το εργατικό της κίνημα. Η ιδέα της πολιτικής ανυπακοής (civil disobedience) εκεί γεννήθηκε και εφαρμόστηκε (Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κ.ά)  η Πρωτομαγιά για την θυσία των εργατών του Σικάγο καθιερώθηκε, ενώ πολλά μπορεί να διδαχτεί η Ευρώπη και από την ένταξη των μεταναστών και προσφύγων στην αμερικανική κοινωνία.

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής  του ΣΥΡΙΖΑ”

******

Πρόκειται για ένα άρθρο σοβαρό, λογικό και αρκούντως τεκμηριωμένο, τόσο που μάλλον θα αποτελούσε αποκοτιά εκ μέρους μου, ένας απλός Γαζής εγώ, να διανοηθώ να σχολιάσω έναν τριπλό “Γαζή” (Τριγάζη)!  Ελάτε όμως που τόσο τα πολιτικο-κομματικά γαλόνια του αρθρογράφου και το βαρύ πολιτικό βιογραφικό του, όσο κι η αναδημοσίευση του άρθρου του απ΄τον έγκυρο τοπικό καθοδηγητή, είναι αδύνατο να μ΄ αφήσουν να το προσπεράσω ασχολίαστα!

Προσέξτε τα γαλόνια:  Επί χούντας ήταν στην ΚΝΕ και στην συνέχεια στο ΚΚΕ. Μέλος της ΚΕ (του ΚΚΕ) από το 1982 και του Πολιτικού Γραφείου(!) από τον Μάρτη ως τον Ιούνη του 1991. Μετά πηδάει στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ σε πολύ υψηλές και υπεύθυνες θέσεις διαφόρων Τομέων, Επιτροπών και Κινήσεων  σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενώ σήμερα εκτός από μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχει ως μέλος στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο για την Ειρήνη και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και είναι Πρόεδρος του Παρατηρίου Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης, ενώ έχει εκδώσει και βιβλία με τουλάχιστον τρεις διαφορετικές εκδόσεις…

Μετά από όλα τούτα τα αριστερά χαρακτηριστικά και την αντιστασιακή, αντιαμερικανική και αντικαπιταλιστική διαδρομή και δράση που αυτά συνεπάγονται, σε βάθος πολλών δεκαετιών μάλιστα, μάλλον σαν ανέκδοτο ακούγονται οι σημερινές θέσεις που περιέχονται στο άρθρο του! Ή για να το πως διαφορετικά, μπορεί κανείς να φανταστεί σε πόσες  πορείες, διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις και κυρίως αντιαμερικανικές πορείες προς την πρεσβεία συμμετείχε ο αρθρογράφος απ΄το 1974 μέχρι το 2015, ο οποίος σήμερα συντάσσεται σαν υπέρμαχος της επίσκεψης του αμερικανού Προέδρου;

Η οβιδιακή αυτή μεταμόρφωση του αρθρογράφου της αριστεράς δεν είναι η μοναδική που συμβαίνει κατά τα δυο τελευταία χρόνια κι ούτε αποτελεί την εξαίρεση. Φοβάμαι πως αποτελεί πλέον τον κανόνα για όλα τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος και ιδιαίτερα όσων ασκούν προσωπικά εξουσία ή όσων αποπειρώνται να κάνουν τους ινστρούχτορες, όπως αποκαλούνταν παλαιότερα οι κομματικοί καθοδηγητές του χώρου. Κι αν ψάξει κανείς να βρεί ποια είναι η “Κίρκη” που μεταμόρφωσε τους συντρόφους της εξουσιαστικής αριστεράς, όπως η Ομηρική Κίρκη μεταμόρφωσε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια, δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα βρει μπροστά του την εξουσία!

Είναι απίστευτη η μετάλλαξη που υφίστανται οι αδύναμοι άνθρωποι όταν γευθούν τον καρπό της εξουσίας. Κι η μετάλλαξη αυτή φαίνεται πως γίνεται ακόμη μεγαλύτερη και χειρότερη, στην περίπτωση που η εξουσία, όχι μόνο ήταν γι αυτούς κάποτε αδιανότητο κι απρόσιτο απωθημένο, αλλά και αποτελούσε την πηγή προσωπικής τους ταλαιπωρείας. Τότε λοιπόν συμβαίνουν απίστευτα πράγματα: Άνθρωποι που πριν μισούσαν θανάσιμα την αστυνομική στολή για παράδειγμα, γίνονται ξαφνικά αστυνομολάγνοι, εραστές της καταστολής (όσων αντιτίθενται στην βούλησή τους βέβαια) και οι καλύτεροι αλλά και συχνότεροι “πελάτες” του εισαγγελέα.  Άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα πρωτοστατούσαν σε αδιέξοδες πρακτικές και είχαν σαν περήφανο ευαγγέλιό τους το σύνθημα “δεν πληρώνω, δεν πληρώνω“, ξαφνικά εκμεταλλεύονται κάθε νόμο και κάθε κόλπο, προκειμένου να εισπράξουν απ΄τους βαριά αναξιοπαθούντες συμπολίτες τους. Άνθρωποι που είχαν σαν βασική ρητορική τους το ΟΧΙ ανερυθρίαστα το μεταφράζουν και  το εφαρμόζουν σαν ΝΑΙ, ενώ εκείνοι που πριν “το έπαιζαν” άκαμπτοι, συχνά αποδείχνονται οι πιο ευλύγιστοι οσφυοκάμπτες… Κι όλοι αυτοί βέβαια, δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να συνεργατούν και μάλιστα χωρίς προσχήματα, με ανθρώπους με τους οποίους οι ιδεολογικές διαφορές είναι (υποτίθεται) αγεφύρωτες, αρκεί να διατηρήσουν την εξουσία…

Πολλοί πιστεύουν πως μέχρι τώρα τα έχουμε δει όλα στο απέραντο φρενοκομείο που ζούμε, όπως το χαρακτήριζε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Εγώ όμως διαφωνώ, γιατί μπορεί να δούμε κι άλλα. Όπως για παράδειγμα να βλέπαμε αύριο τους Νεοδημοκράτες να κάνουν πορεία προς την αμερικάνικη Πρεσβεία, διαμαρτυρόμενοι για την επίσκεψη Ομπάμα και την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να τους στέλνει τα ΜΑΤ για να τους διαλύσουν, με γκλομπς και δακρυογόνα!

Τότε μάλιστα, θα τα έχουμε δει όλα…