Αστυνομολαγνεία και “αριστερές” πρακτικές

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Σαν Λευκαδίτης που είμαι, έχω γνωρίσει από παιδί ακόμα πολλούς αριστερούς συντοπίτες μας. Μάλιστα έχοντας ζήσει σαν μαθητής Γυμνασίου στην Καρυά, όπου η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων κατά την δεκαετία του ΄60 ήταν αριστεροί, γνώρισα ακόμη περισσότερους.

Ήταν η περίοδος που οι αριστεροί ήταν διωκόμενοι, παρακολουθούμενοι και αδικημένοι απ΄ το μετεμφυλιοπολεμικό κράτος της δεξιάς, ενώ πολλοί απ΄ αυτούς, έχοντας ήδη κάνει τις μακροχρόνιες «διακοπές» τους στα ξερονήσια του Αιγαίου ή ακόμα χειρότερα έχοντας  υποστεί την οδυνηρή εκπαίδευση της εθνο-ανάνηψης στο καθαρτήριο της Μακρόνησου, με το που ήρθε η χούντα, πήγαν για …μεταπτυχιακό στην Γυάρο, αφού επέμεναν να παραμένουν αμετακίνητοι στην αριστερή ιδεολογία τους!

Κοιτάζοντάς τους με το αντικειμενικό βλέμμα του εφήβου, που ακόμα δεν έχει αποκτήσει πολιτικό προσανατολισμό, πολλά με εντυπωσίαζαν στους αριστερούς εκείνης της εποχής,. Τα πρώτα ήταν η εργατικότητα κι η τιμιότητά τους, καθώς και το γεγονός πως  ήταν σχεδόν οι μόνοι χειρόνακτες της υπαίθρου που διάβαζαν! Το χαρακτηριστικό τους όμως που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η καρτερία με την οποία υπέμεναν τα δεινά κι ενίοτε τους εξευτελισμούς απ΄ την εξουσία της εποχής, της οποίας ο μακρύς βραχίονας ήταν ο αστυνόμος κι ο χωροφύλακας. Γι αυτό ακόμα και η αναφορά σ΄ αυτούς τους διώκτες τους, ήταν αρκετός λόγος για να σκοτεινιάσει τη γαλήνια όψη τους…

Τα χρόνια πέρασαν, η χούντα το ίδιο κι ήρθε η άνοιξη της μεταπολίτευσης με ελεύθερη πλέον την διακίνηση των ιδεών (και των βιβλίων), που είχε σαν αποτέλεσμα να γεμίσουν τα ράφια, οι πάγκοι κι οι βιβλιοθήκες μας από Μαρξιστικά βιβλία, τα οποία έφεραν σ΄ επαφή με την Μαρξιστική ιδεολογία τους διψασμένους νέους εκείνης της εποχής. Μιας εποχής με συντριπτική κυριαρχία των αριστερών παρατάξεων στις φοιτητικές νεολαίες, μεταξύ των οποίων η προσκείμενη στο ΚΚΕ «Πανσπουδαστική» για παράδειγμα, φάνταζε σαν η πιο λάιτ εκδοχή της αριστεράς…

Έτσι διαμορφώθηκε μια νέα «αριστερή» γενιά, που όμως διέφερε πολύ απ΄ την προηγούμενη. Τούτη ήταν γραμματιζούμενη, άκαπνη από πραγματικούς αγώνες και κυρίως βιαστική. Τόσο βιαστική, που το μεγαλύτερο κομμάτι της εντάχτηκε τελικά στο πρώιμο «αριστερό» ΠΑΣΟΚ, για να φέρουν μαζί την «αλλαγή»!

Κάπως έτσι ήρθε το διευρυμένο ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, οπότε ο αστυνόμος κι ο χωροφύλακας από διώκτες τους έγιναν ο μακρύς βραχίονας της νέας εξουσίας και των «νέο-αριστερών» φορέων της…

Παρά ταύτα, τα προσχήματα της αριστεροσύνης τηρήθηκαν στο ακέραιο όπου και όταν αυτό ήταν εφικτό. Και παρότι ενίοτε χρειάζονταν να κατασταλούν με …σοσιαλιστικά δακρυγόνα και κλομπς ακόμα κι οι συνταξιούχοι ή άλλοι αναξιοπαθούντες, οι «αριστεροί» αξιωματούχοι εκείνης της περιόδου διατηρούσαν το αντι-αστυνομικό τους προσωπείο και ρητορική, θεωρώντας την αστυνομική παρουσία σαν αναγκαίο (αλλά πάντα απεχθές) κακό. Αυτός ήταν και ο λόγος που στους διαδηλωτές εκείνης της εποχής είχε κυριαρχήσει το (σκωπτικό) σύνθημα: «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς τον Αρκουδέα»! (Σ.Σ: Ο Αρκουδέας ήταν ο τότε διοικητής των ΜΑΤ)…

Έκανε ότι έκανε το ΠΑΣΟΚ, εναλλάχτηκε και με την Ν.Δ. κάμποσες φορές στην εξουσία και αμφότεροι τελικά κατέληξαν εκεί που κατέληξαν, με αποτέλεσμα να βρεθούμε τώρα με μια  «πρώτη φορά αριστερο-δεξιά κυβέρνηση» των  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο ΣΥΡΙΖΑ (που λόγω μεγέθους κυριαρχεί),  αποτελείται από δυο συστατικά σε ένα: Εκείνο το θρυλικό 3 με 4% του παλιού «ΚΚΕ εσωτερικού» που εξελίχθηκε σε «Συνασπισμό» κι ένα 30% του πάλαι ποτέ «αριστερού» ΠΑΣΟΚ, που όμως περιλαμβάνει τους πλέον ευλύγιστους χαμαιλέοντες-λαθρομετανάστες, (εξ ου και ο έρωτας του νέου σχήματος για τους άλλους λαθρομετανάστες, τους πραγματικούς!)…

Έτσι βιώνουμε σκηνές απίστευτης τρέλας και απύθμενου θράσους: Καιροσκόποι που  για χρόνια είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο, ακόμη και σαν υπουργοί στο ΠΑΣΟΚ, όταν αυτό νέμονταν την εξουσία, τους βλέπουμε σήμερα να ξιφουλκούν ανερυθρίαστα κατά του τότε …εαυτού τους, απ΄ τ΄ αριστερά!

Εδώ στη Λευκάδα είχαμε τριπλή …ευτυχία: Δεν αρκεστήκαμε να δώσουμε την κυβέρνηση μόνο στην αριστεροδεξιά των Τσίπρα-Καμμένου, αλλά είμαστε απ΄ τις λίγες περιοχές της χώρας που δώσαμε στους νεο-αριστερούς και όλα τα υπόλοιπα: Και περιφέρεια και δήμο. Προφανώς γι αυτό και ζούμε ιστορικές στιγμές, ενώ απολαμβάνουμε ξεχωριστά και μοναδικά «αριστερά» προνόμια…

Πάρτε για παράδειγμα τον δήμαρχο και την δημοτική του αρχή: Μπορεί κάποιοι εμπαθείς να τον κατηγορούν πως μετά από ενάμιση χρόνο στην εξουσία δεν έκανε τίποτε, όμως έχουν άδικο. Γιατί έκανε έργο σημαντικό και το σπουδαιότερο, βαθιά αριστερό: Πρώτα απ’ όλα εισήγαγε στον δημόσιο βίο και στο δημοτικό συμβούλιο μια νέα παρουσία λαϊκού τύπου, με άφθονες τις μάγκικες ατάκες και λεξιλόγιο που όμοιό του ουδέποτε έχει ξανακουστεί σε δημοτικό συμβούλιο του τόπου μας! Ένα λεξιλόγιο που αξίζει να καταγραφεί, γιατί μάλλον και θα παραμείνει μοναδικό…

Μετά  πολέμησε -και μάλλον τα κατάφερε ν΄ ακυρώσει- το «Φαραωνικό» κι εντελώς αχρείαστο έργο της υποθαλάσσιας ζεύξης και μαζί μ΄ αυτό και τις προβλήτες για τα μέγκα γιώτ, τη στιγμή που, μετά από προσπάθειες πολλών ανθρώπων επί  πάνω από είκοσι χρόνια, αυτά τα έργα ήταν έτοιμα να ξεκινήσουν! Η πλωτή γέφυρα μας φτάνει και μας περισσεύει, θεωρούν. Κι αν παρ’ ελπίδα αυτή χαλάσει -που έτοιμη είναι- η κυρία Βέρα να είναι καλά: Την προσλαμβάνουμε κι ενεργοποιούμε το παλιό πέραμα με τις …καδένες!

Πολύ πρόσφατα ακόμη, ο δήμαρχος πολέμησε με αριστερό σθένος την πρόταση κάποιων ντόπιων επενδυτών, που θέλουν να φτιάξουν μια μικρή μαρίνα κι ένα μεγάλο πάρκιγκ σκαφών, στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή της Λευκάδας, ώστε να μην χρειάζεται να πηγαίνουν όλα τα σκάφη για ξεχειμώνιασμα στην Πρέβεζα (και δημιουργώντας παράλληλα αρκετές θέσεις εργασίας). Τι είπατε; Επενδύσεις ιδιωτών την σήμερον ημέρα; Όχι βέβαια! Κι όταν ο αρχηγός γνωμοδοτεί με αριστερό «όχι», τότε κι όλοι οι υφιστάμενοι λένε όχι. Προσπαθώντας βέβαια να στηρίξουν αυτό το όχι, γέλασε κάθε πικραμένος: Ο ένας έπαιζε την κολοκυθιά κι έλεγε, γιατί η επένδυση να γίνει στις Φύσσες (που έχουν το οικόπεδο οι επενδυτές) κι όχι στο …Βλυχό; κι ο άλλος παραδίπλα συμφωνούσε κι έλεγε πως τον κάλυψε ο …προηγούμενος! Ένας άλλος ψήφισε όχι, γιατί ανησυχούσε λέει για τους επενδυτές, μην τυχόν και χάσουν τα λεφτά τους κι ένας τέταρτος έθετε στους συναδέλφους το εξής υποθετικό δίλημμα: «Αν στο μέλλον προκύψει κάποια διαφορά με τον δήμο (που με τον βιολογικό θα είναι γείτονας στην επένδυση) με τίνος το μέρος θα πάμε; Εγώ πάντως είμαι με τα συμφέροντα του δήμου», κατέληξε ο ρήτορας κι άφησε ξερούς με την …βαρύτητα του επιχειρήματός του κάθε ακροατή που παρακολουθούσε αυτό το θέατρο του παραλόγου…

Ας δούμε όμως τώρα πως εξελίχθηκε η σχέση τούτων των «νέο-αριστερών» με τον αστυνόμο και το χωροφύλακα. Καμιά σχέση αυτοί οι νέοι “αριστεροί” με τους παλιούς! Γιατί όχι μόνο δεν θεωρούν την παρουσία του αστυνόμου και του χωροφύλακα απεχθή, αλλά τους θέλουν -και το λένε μάλιστα- σαν τους πολυτιμότερους συνοδοιπόρους τους, που θα τους βοηθήσουν να εμπεδώσουν την εξουσία τους. Και οι μοναδικές ενστάσεις τους γι αυτούς , είναι η …ελλειμματική παραγωγή τους σε κλήσεις! Το παράπονο του αρμόδιου αντιδημάρχου για παράδειγμα, ήταν εξόχως αποκαλυπτικό: Θεωρεί απαράδεκτα λίγες τις πεντακόσιες τόσες κλήσεις  (για παράνομη στάθμευση) που έκοψε η αστυνομία σ΄ έναν μήνα, λέγοντας πως τόσες κλήσεις θα έπρεπε να κόβονται την κάθε ημέρα!!!

Μην θεωρήσετε αυτή την ακραία άποψη σαν δείγμα πως ο αντιδήμαρχος «έχει ξεφύγει», γιατί ο δήμαρχος έκανε χειρότερα: Και καταγράφηκε σαν ο πρώτος δήμαρχος του τόπου, ενδεχομένως και της χώρας ολόκληρης, που βγήκε στον δρόμο μαζί με την δημοτική αστυνομία, δείχνοντάς τους ποιο αυτοκίνητο πρέπει να γράψουν, θυμίζοντας σε κάποιους τους …δοσίλογους της κατοχής! «Εκείνοι τουλάχιστον ντρέπονταν και φόραγαν κουκούλα, ενώ ετούτος δείχνει να καμαρώνει κιόλας», σχολίασε κουνώντας το κεφάλι του με σημασία ένας γέρος που παρακολουθούσε την πρωτοφανή αυτή (αριστερή) πρακτική…

Εγώ δεν ήμουνα στην κατοχή για να ξέρω αν έχει δίκιο ο γέροντας, ομολογώ όμως πως τέτοια αστυνομολαγνεία από δημοτική αρχή, που να απειλεί διαρκώς τους πολίτες με κυρώσεις, να κατηγορεί δημόσια και με επιστολές του όλες τις αστυνομικές αρχές πως …δεν γράφουν αρκετές κλήσεις και να κοινοποιεί αυτές τις επιστολές στον εισαγγελέα, δεν έχω ξαναδεί…

Τελευταία και με διάφορες δικαιολογίες έχουν στοχοποιήσει τα καταστήματα, που κάνουν τιτάνιο αγώνα για να κρατήσουν τα μαγαζιά τους ανοιχτά. Ανελέητο κυνηγητό (και πρόστιμα) για τις καρέκλες και τα εκατοστά που αυτές καταλαμβάνουν, κυνηγητό για τις προσθήκες που οι περισσότερες είναι με πολεοδομική άδεια κι από πολλά χρόνια, κυνηγητό για την μουσική, κυνηγητό για το ωράριο λειτουργίας και Κύριος οίδε για τι άλλο θα σκαρφιστούν. Παράλληλα με τα (μάλλον παράνομα) κολωνάκια που γέμισαν τον τόπο και με τις κάθε τύπου απαγορεύσεις, έχουν βάλει σαν στόχο και τα αυτοκίνητα. Τόσο που πιθανότατα έχουν δίκιο όσοι λένε πως ο πραγματικός σκοπός τους είναι αποκλειστικά εισπρακτικός, ώστε εν μέσω κρίσεως, αυτοί να πετύχουν το …οικονομικό θαύμα για τον Δήμο (ξεβρακώνοντας όμως τους πολίτες…) και βγάζοντας κυριολεκτικά απ΄ τα ρούχα τους τους ελάχιστους παλιούς αριστερούς που έχουν απομείνει…