Επικίνδυνες ψευδαισθήσεις

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Έχετε ακούσει πιθανόν το μύθο με την αλεπού, που αφού σπούδασε δικηγόρος με δασκάλα την κουκουβάγια, αρνιόνταν να της πληρώσει τα δίδακτρα. Κι όταν η κουκουβάγια την απείλησε πως θα την πάει στο δικαστήριο, άκουσε έκπληκτη την μαθήτριά της να της εκθέτει τα ακαταμάχητα επιχειρήματά της, ως εξής: «Αν μεν κερδίσω τη δίκη κυρά δασκάλα μου, η απόφαση βέβαια θα είναι να μην σε πληρώσω. Αν όμως τη χάσω, τότε αυτό θα σημαίνει πως δεν με έκανες καλή δικηγόρο, οπότε πάλι δεν θα πρέπει να σε πληρώσω!»…
Τον μύθο αυτό φαίνεται πως είχε για οδηγό του ο πρωθυπουργός όταν εμπνεύστηκε την απόφασή του να διενεργήσει βεβιασμένα το αντιδημοκρατικό κατά το Συμβούλιο της Ευρώπης και αντισυνταγματικό κατά τους συνταγματολόγους δημοψήφισμά του: Αν δηλαδή σαν αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος προκύψει το πολυπόθητο γι αυτόν «όχι», τότε κάνει το χατίρι των σκληροπυρηνικών του κόμματός του -και το δικό του- και μας βγάζει απ΄ το Ευρώ και τον πυρήνα της Ε.Ε. Κι όταν στην πορεία αυτό αποδειχθεί καταστροφικό, (νομίζει πως) κανένας δεν θα μπορεί να τον κατηγορήσει, γιατί θα πει στο λαό «δική σας ήταν η απόφαση να βγούμε κι εγώ απλά την έκανα πράξη». Αν πάλι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος -όπως επίτηδες πονηρά είναι διατυπωμένο- βγει «ναι», τότε (ξανά νομίζει πως) θα έχει το ελεύθερο να υπογράψει κάθε μνημόνιο, όσο επαχθείς όρους και να περιέχει, χωρίς πάλι να μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ότι δεν τήρησε τις προεκλογικές δεσμεύσεις του και φόρτωσε το λαό με πρόσθετα βάρη: «Μα εγώ σας ρώτησα κι εσείς το αποφασίσατε», θα είναι η αφοπλιστική του απάντηση!
Μόνο που με εφευρήματα και κουτοπονηριές δεν κυβερνιούνται οι χώρες. Κι ούτε βέβαια αυτά απαλλάσσουν τους ηγέτες (ή «ηγέτες») τους απ΄ τις κάθε είδους ευθύνες για τα πεπραγμένα τους. Χρειάζεται λογική, σοβαρότητα, σωφροσύνη, υπευθυνότητα και προπαντός χρειάζεται γνώση, τόσο της ιστορίας (που είναι το μεγαλύτερο σχολείο της πολιτικής, αφού διαχρονικά τα ίδια αίτια παράγουν τα ίδια αποτελέσματα), όσο και του σημερινού διεθνούς πολιτικού γίγνεσθαι. Κι απ΄ ότι φαίνεται ούτε τα παραπάνω χαρακτηριστικά ούτε η γνώση της ιστορίας και του περιβάλλοντος περισσεύουν στον αριστερο-δεξιό κυβερνητικό συνασπισμό ή στο ακροδεξιό φασιστικό συνονθύλευμα που τον συνεπικουρεί…
Όσο όμως εξελίσσεται το εθνικό δράμα που βιώνουμε κατά το τελευταίο διάστημα, τόσο περισσότεροι Έλληνες πείθονται πως το ενδεχόμενο της εξόδου της χώρας απ΄ την ζώνη του Ευρώ κι η επιστροφή στη δραχμή, δεν θα είναι αποτέλεσμα του αδιεξόδου στον διάλογο με τους θεσμούς, αλλ΄ αποτελεί προαποφασισμένη και απολύτως συνειδητή επιλογή αυτών που μας κυβερνάνε, στην οποία μάλιστα είχαν καταλήξει πολύ πριν απ΄ τη νίκη τους στις εκλογές του Γενάρη. Κι ότι ο υποτιθέμενος διάλογος που μονοπώλησε την επικαιρότητα κατά τους τελευταίους μήνες ήταν προσχηματικός και μια σχεδιασμένη επικοινωνιακή πομφόλυγα, που σκοπό είχε να εμφανίσει την επιστροφή στη δραχμή σαν μονόδρομο, για τον οποίο μάλιστα η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά την άλλη πλευρά!
Πολλές είναι οι ενδείξεις που στηρίζουν κι ενισχύουν αυτή την άποψη: Πρώτα απ΄ όλα η γνωστή αντιευρωπαϊκή κι «αντικαπιταλιστική» ιδεοληψία της «αριστεράς», στην οποία υποτίθεται πως ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ιδεοληψία που έχει εμφυτευθεί (με την αντίστοιχη «πολιτική παιδεία» παλαιόθεν) σ΄ όλα σχεδόν τα παραδοσιακά στελέχη, τα οποία ως γνωστόν, έχουν κρατήσει έξω απ΄ τον κεντρικό πυρήνα τους εισαγόμενους από άλλους χώρους κι είναι αυτοί που αποτελούν την ηγετική ομάδα του κόμματος σήμερα.
Μετά ήρθε η (πρώιμη) ομολογία του Γιάννη Βαρουφάκη σε ανύποπτο χρόνο, την Καθαρά Δευτέρα (αν θυμάμαι καλά) στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όταν τον επευφημούσαν και τον ενθάρρυναν κάποιοι συμπατριώτες του λέγοντάς του «μπράβο, προχωράτε κι εμείς σας στηρίζουμε» κ.λ.π. κι αυτός τους απάντησε με νόημα: «Να δούμε όμως αν θα συνεχίσετε να μας στηρίζετε κι όταν θα τα σπάσουμε εντελώς με τους Ευρωπαίους»! Κάτι ήξερε φαίνεται ο ποιητής…
Το μεγάλο νεκρό χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, μετά την πολύμηνη παράταση που εξασφάλισαν οι διαπραγματευτές μας (και που έληξε την τελευταία μέρα του Ιουνίου) και η αδράνεια που παρατηρήθηκε, παρότι ήταν σ΄ όλους γνωστό πως κάθε μέρα που περνάει επιβαρύνει την εθνική οικονομία κατά κάποιες δεκάδες εκατομμύρια, σφίγγοντας ακόμη περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό της, δεν μπορεί παρά ν΄ αποτελεί μια ακόμη ένδειξη πως το ναυάγιο του διαλόγου ήταν σχεδιασμένο κι απλά ήθελε τον χρόνο του για να ωριμάσει…
Η επαναπρόσληψη των απολυμένων της ΕΡΤ, των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών και των λοιπών πελατών του δικηγορικού γραφείου του κ. Κατρούγκαλου, για πολλούς ήταν συνειδητές προκλητικές ενέργειες, που σκοπό είχαν να ερεθίσουν τους δανειστές και να τορπιλίσουν το διάλογο…
Η επίμονη κι απολύτως συνειδητή και σχεδιασμένη προσπάθεια των κορυφαίων διαπραγματευτών μας στην Ευρώπη (πρωθυπουργού και υπουργού των οικονομικών) να εκτρέψουν το ενδιαφέρον της (παγκόσμιας) κοινής γνώμης απ΄ την ουσία της διαπραγμάτευσης στην απουσία της πρωθυπουργικής γραβάτας και στα πουκάμισα έξω του Βαρουφάκη, καθώς και στην ενίοτε ανοίκεια συμπεριφορά ή στις προκλητικές δηλώσεις του υπουργού, ήταν μια σαφέστατη ένδειξη πως ο «διάλογος» εξ αρχής όδευε προς σχεδιασμένο ναυάγιο.
Μετά απ΄ όλα τούτα λοιπόν, ας μην έχουν ψευδαισθήσεις κάποιοι, πως ψηφίζοντας «όχι» θα ενισχύσουν την κυβερνητική προσπάθεια να διαπραγματευθεί σκληρά, γιατί θ΄ απογοητευθούν: Απλά θα τους δώσουν το άλλοθι που χρειάζονται κι ακόμη πιο απλά, θα γίνουν κι αυτοί συμμέτοχοι στο τραγικότερο πισωγύρισμα της πορείας της πατρίδας μας και το οποίο, δυστυχώς, φαίνεται πως έχει ήδη αποφασιστεί...
Μια δεύτερη ψευδαίσθηση που είναι πολύ εύκολο να παρασύρει πολλούς συμπατριώτες μας σε λαθεμένη εκτίμηση και ψήφο, είναι πως σε περίπτωση επιστροφής στην νέα δραχμή, αυτή δεν θα έχει καμιά απολύτως σχέση με την δραχμή που ξέραμε κατά το τελευταίο διάστημα της κυκλοφορίας της. Γιατί τότε ήταν το νόμισμα μιας ακμάζουσας οικονομίας με ανάπτυξη 4% και πληθωρισμό κάτω του 3% ετησίως, ενώ τώρα θα είναι το νόμισμα μιας χρεοκοπημένης χώρας με βαθιά αρνητική «ανάπτυξη» και τεράστιο ετήσιο πληθωρισμό (τετραψήφιο επί της εκατό, αν κρίνουμε απ΄ τα αντίστοιχα παραδείγματα άλλων χωρών). Αυτό για τους κατοίκους μιας χώρας -που δεν παράγει σχεδόν τίποτε και πρέπει όλα να τα εισάγει- σημαίνει πως ουσιαστικά αυτοί θα είναι αποκλεισμένοι από κάθε (πανάκριβο τότε) εισαγόμενο αγαθό και κυρίως απ΄ τα πιο κρίσιμα, όπως είναι τα φάρμακα, καύσιμα, τεχνολογικά προϊόντα, μηχανήματα κ.λ.π.
Για όσους αναρωτιούνται ποιος θα ωφεληθεί ουσιαστικά απ΄ αυτό το πισωγύρισμα στην πληθωριστική δραχμή, τους συνιστούμε να κοιτάξουν προσεκτικά γύρω τους και να δουν ποιοι τρέχουν ακατάπαυστα στα χωριά και στην πόλη προπαγανδίζοντας το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Τότε ενδεχομένως θα τους ανακαλύψουν. Γιατί στο λόμπυ της δραχμής ανήκουν και δραστηριοποιούνται κυρίως άτομα που έχουν βγάλει πολλά χρήματα έξω και περιμένουν να εξαθλιωθεί η πατρίδα μας και να υποτιμηθούν εντελώς οι περιουσίες μας, για να τις αγοράσουν ύστερα με το πανίσχυρα ευρώ τους για ένα κομμάτι ψωμί! Κάποιοι απ΄ αυτούς τους δραστήριους «αριστερούς» φιγουράρουν στην λίστα Λαγκάρντ, κάποιοι άλλοι έχουν ανοιχτές μεγάλες εκκρεμότητες με την εφορία και κάποιοι άλλοι τα έχουν και τα δύο…
Είναι ανάγκη όμως να συνειδητοποιήσουμε πως το βεβιασμένο αυτό και έωλο δημοψήφισμα της Κυριακής, κατέληξε να είναι η πιο κρίσιμη και καθοριστική ψηφοφορία από δημιουργίας του νέου Ελληνικού κράτους, αφού θα καθορίσει σε ποιο δρόμο θα βαδίσει στο μέλλον η Πατρίδα μας. Και πρέπει να κατανοήσουμε πως καθόλου δεν μοιάζει με τις εκλογές που ξέραμε και στις οποίες μπορούσαμε να διορθώσουμε την ενδεχόμενη λαθεμένη επιλογή μας -και με σχετικά μικρή ζημιά- με μια καλύτερη στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Σε τούτη την περίπτωση δεν θα έχουμε καμιά δυνατότητα να διορθώσουμε το λάθος μας. Γιατί πραγματικά μετά την απομάκρυνση απ΄ αυτή την κάλπη, ουδέν λάθος θα αναγνωρίζεται…
Υ.Γ. : Έχει παρατηρηθεί πως όσο πλησιάζουμε στην Κυριακή, κάποιοι απ΄ την πλευρά του ΟΧΙ κάνουν επίμονες προσπάθειες να οξύνουν το κλίμα. Ας ελπίσουμε πως οι συνετοί και σκεπτόμενοι πολίτες θ΄ αποφύγουν την παγίδα του διχασμού, που κάποιοι επιτήδειοι -στην αγωνία της πολιτικής τους επιβίωσης- στήνουν μπροστά τους κι ότι θα επιδείξουν την σοβαρότητα και την υπευθυνότητα που φαίνεται να λείπει από κάποιους πολιτικούς. Άλλωστε η Πατρίδα -όπως και το Σύνταγμα- σε τελική ανάλυση επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων!