FortsaLefkada.gr 
Ο δημιουργός της sold–out παράστασης Lemon, Μελαχρινός Βελέντζας, ο οποίος ενσαρκώνει επί σκηνής τον πιανίστα 1900, μιλάει στο Fortsa Lefkada για το έργο που ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα από το 2018 και έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι από 16.000 θεατές σε πρωτότυπες παραστάσεις ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα. Το καράβι του Lemon αγκυροβολεί στο Σχολείο του Νεοχωρίου Λευκάδας το Σάββατο 9/9 στις 20:30, με την υποστήριξη του Μελάνυδρου.
*****
Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για την παράστασή σας και το πρωτότυπο ταξίδι του Lemon ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα. Πώς μπορείτε κάθε φορά να παρουσιάζετε την παράσταση σε διαφορετικό θεατρικό χώρο;
Ξεκινώντας από τη φράση «Θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές», ως καλλιτέχνης, αναζητώ τρόπους οργανικής σύνδεσης του θεάτρου με την κοινωνία. Είναι φορές που οι παραδοσιακοί χώροι λειτουργούν κάπως αποστειρωμένα. Αντίθετα, ένα αχαρτογράφητο (θεατρικά) σημείο μου δίνει την ελευθερία να σκιαγραφήσω μία συνολική αφήγηση που ξεπερνά τα όρια της παράστασης και φτάνει έως του σημείου «ο τόπος να αφηγείται την ιστορία».
Τέτοιο παράδειγμα είναι το Σχολείου του Νεοχωρίου που το Σάββατο 9/9 θα μετατραπεί στο ατμόπλοιο Βιρτζίνιαν προκειμένου να ταξιδέψουμε -ηθοποιοί και θεατές- με την ιστορία του πιανίστα 1900. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερη παράσταση καθώς ερχόμαστε μετά από πρόσκληση μιας μόνιμης κατοίκου που το οραματίστηκε και μας βοήθησε να το υλοποιήσουμε μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Πρόκειται για τη Μαρία Μήτσου που μαζί με τον Μελάνυδρο συνέβαλαν καθοριστικά στην πραγματοποίηση της παράστασης και τους ευχαριστούμε από καρδιάς.
Η ιστορία του πιανίστα 1900 είναι γνωστή από την ταινία «Ο θρύλος του 1900» σε σκηνοθεσία Τζιουζέπε Τορνατόρε. Τι διαφορετικό να περιμένει το κοινό του Ξυλοκάστρου στο Lemon σε σχέση με την ταινία;
H διασκευή της Γεωργίας Τσαγκαράκη στο μονόλογο Novecento του Alessandro Baricco ανέδειξε την ποιητικότητα του κειμένου. Παρακολουθούμε την ιστορία μέσα από την αφήγηση του 1900 και του μοναδικού του φίλου – τρομπετίστα Τιμ Τούνυ, τον οποίο υποδύεται ο Γιώργος Δρίβας. Η σκέψη μας ήταν να δημιουργηθεί μία χειροποίητη παράσταση σωματικού θεάτρου για δύο ηθοποιούς, όπου η πρόζα, η μουσική, ο χορός, το τραγούδι θα εξυπηρετούσαν την πρόθεση να αφηγηθούμε αυτή την ιστορία με άμεσο τρόπο συναντώντας τη φράση του Bariccο: “Kανείς δεν είναι ξεγραμμένος άμα έχει έτοιμη μια καλή ιστορία και κάποιον για να του τη διηγηθεί”.
Τι κεντρίζει το ενδιαφέρον σας σε αυτή την ιστορία;
Ο φόβος του 1900 να τολμήσει να κατέβει από το καράβι στο οποίο γεννήθηκε. Βέβαια στην εξέλιξη του έργου αυτή η αδυναμία γίνεται δύναμη και συνειδητή επιλογή. 0 1900 επιλέγει να μην κατέβει από το Βιρτζίνιαν, γιατί εκεί πάνω νιώθει ευτυχισμένος. Αν κατέβαινε στη στεριά, τότε όπως λέει ο ίδιος, σ’ εκείνη την απέραντη πολιτεία που δεν γνώριζε «δεν υπάρχει μουσική που μπορείς να παίξεις. Κάθεσαι σε λάθος σκαμνάκι». Επιλέγει λοιπόν να μείνει για πάντα εκεί όπου νιώθει ζεστά και οικεία. Σ’ εκείνο το «εκεί» που δεν έγινε ποτέ «εδώ» ματαιώνοντας τα σχέδια για μία άλλη ζωή. Μα επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα πως ο τρόπος που θα επιλέξει να ζήσει ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι που δεν υπακούει σε νόρμες. Είναι και πρέπει να είναι μια προσωπική επιλογή. Αυτό τελικά μας κάνει ελεύθερους και ανεξάρτητους.
Το πιάνο παίζει σημαντικό ρόλο στην παράσταση. Ταυτόχρονα είστε και ο ίδιος πιανίστας. Μιλήστε μας για αυτή τη σύνδεση.
Το πιάνο είναι ο ζωτικός χώρος όπου γεννιέται, ζει και παραμένει για πάντα ο 1900. Επίσης, είμαι και ο ίδιος πιανίστας οπότε υπάρχει μια διαφορετική σύνδεση με τον 1900. Αυτή τη σχέση, εκτός από το υποκριτικό κομμάτι, αποδώσαμε στην παράσταση επιλέγοντας να παίζω ζωντανά πιάνο επί σκηνής.
Ποιους σταθμούς του ταξιδιού σας έχετε ξεχωρίσει ως τώρα;
Η επιλογή για το πού θα παρουσιάζεται αυτό το έργο σχετίζεται με αυτό που βιώνει ο 1900 -ζει στη θάλασσα, δοκιμάζει να κατέβει στη στεριά, μένει μετέωρος ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα-. Έχουμε παίξει εν πλω, σε αγκυροβολημένα καράβια, σε καρνάγια, σε κτήμα λεμονιών, σε λιμνοθάλασσα πέρα από τα παραδοσιακά θέατρα και τα κεντρικά Φεστιβάλ. Και οι περισσότερες επιλογές χαρακτηρίζονται από την πρόθεσή για μία πρόταση πολιτιστικής αποκέντρωσης. Μετά το τέλος της κάθε παράστασης, η παραλία θα είναι πάλι παραλία, το ferry-boat πάλι θα μεταφέρει αυτοκίνητα και επιβάτες. Αλλά ο τόπος και οι άνθρωποί του θα φέρουν πλέον την ανάμνηση της παράστασης.
Ποιοι είναι οι επόμενοι σταθμοί του Lemon;
Μετά τη Λευκάδα ταξιδεύουμε στη Λάρισα και την Κοζάνη. Τον Φεβρουάριο (5/2) του ’24 θα γιορτάσουμε τα 5 χρόνια ταξιδιών μας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Κεντρική Σκηνή) σε μία ξεχωριστή βραδιά με καλεσμένο τον διεθνούς φήμης πιανίστα και συνθέτη Σταύρο Λάντσια.
Προσκαλούμε τους θεατές του κάθε τόπου να γνωρίσουν από κοντά αυτό το ταξίδι και τον πολύπλευρο χαρακτήρα του. Μέλημά μου είναι αφενός η πολιτιστική αποκέντρωση, δηλαδή να κάνω θέατρο σε μέρη όπου η κυρίαρχη πολιτιστική παραγωγή δεν επιλέγει να πάει. Αφετέρου, το Lemon είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή που θέλω να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Ακριβώς για να αρθρώσω ότι τα πράγματα μπορούν να συμβούν όταν υπάρχει όραμα, πίστη, μεράκι και οργάνωση. Είναι και μία πράξη αντίστασης απέναντι στην απαξίωση που βιώνει το επάγγελμα του καλλιτέχνη στην Ελλάδα.
Κλείνοντας τη συνέντευξη μας, ποια είναι τα επόμενα προσωπικά σας σχέδια;
Τον προσεχή Οκτώβριο θα συμμετέχω στην παράσταση «Αντίο, Ροβινσών», που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Φούρνος, σε σκηνοθεσία Αννίτας Καπουσίζη και παραγωγή της ομάδας ARTimeleia. Πρόκειται για μία ιδιαίτερη παράσταση καθώς η Αννίτα έχει αναπτύξει μια μέθοδο προετοιμασίας ενός έργου από κοινού για ηθοποιούς με και χωρίς αναπηρία.
Ευχαριστούμε πολύ
Ν. ΓΑΖΗΣ
