Η στραβός είν΄ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε…(2)

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Δεν  ήταν έκπληξη ούτε για μένα ούτε για πάρα πολλούς συμπολίτες μας  η πρόωρη και άδοξη αποχώρηση της κυρίας Λιλής από τον προεκλογικό στίβο των δημοτικών εκλογών και η παραίτησή της από την φιλοδοξία της να γίνει δήμαρχος Λευκάδα. Και το λέω αυτό, γιατί ούτε ένας από τους (πολλούς) συνομιλητές μου σε όλο το διάστημα που έμεινε σαν υποψήφια δήμαρχος  στο προσκήνιο,  δεν πίστεψε πως θα κατάφερνε να βρει  τον απαιτούμενο αριθμό υποψηφίων συμβούλων που απαιτεί ο νόμος,  ώστε να πάρει σάρκα και οστά  αυτή της η προσπάθεια.

Ούτε βέβαια  και η μη συμμετοχή της (σαν υποψήφια δημοτική σύμβουλος) σε άλλον συνδυασμό  απετέλεσε έκπληξη, γιατί με τον νέο νόμο και μετά την μείωση των δημοτικών συμβούλων που αυτός προβλέπει  στα δημοτικά  συμβούλια,  η εκλογή πλέον για κάθε υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο έχει δυσκολέψει πάρα-πάρα πολύ, ιδιαίτερα αν ο υποψήφιος σύμβουλος δεν προβλέψει να περιληφθεί στον συνδυασμό του νικητή δημάρχου. Συνεπώς όποιος υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος αποφασίσει να μπει στην μάχη του σταυρού, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να σηκώσει τον σταυρό του μαρτυρίου ο ίδιος παρά να εκλεγεί. Κι αυτό είναι κάτι που κάνει την απόφαση της συμμετοχής στις δημοτικές εκλογές ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση. Γι αυτό άλλωστε βλέπουμε μεγαλύτερη προθυμία συμμετοχής στις εκλογές σαν επικεφαλής συνδυασμού, ώστε να καρπωθεί έστω και την μια και μοναδική έδρα του ψηφοδελτίου του, παρά να εκτεθεί κάποιος σαν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος…

Εκείνο όμως που όντως  απετέλεσε  δυσάρεστη έκπληξη για πολλούς, που θεωρούν πως έφτασε στα όρια της προσβολής της νοημοσύνης τους, ήταν η σαφέστατη προσπάθειά της να τους υποδείξει ποια υποψηφιότητα δημάρχου είναι (κατά την άποψή της) η καλύτερη και πρέπει να ψηφίσουν και ποια πρέπει να αποφύγουν!   Δεν ξέρω αν το έκανε αυτό νομίζοντας  πως έτσι θα επηρεάσει έστω και έναν ψηφοφόρο, όμως σύμφωνα με αυτά που εγώ εισπράττω, περισσότερο θυμώνουν οι πολίτες με τέτοια φαινόμενα παρά πείθονται…

Επιπλέον,  το φαινόμενο να διολισθαίνουν προς στον «παπαγαλισμό» κάποιοι αγράμματοι δήθεν πολιτικοί «παράγοντες» που περιφέρουν τα κατευθυνόμενα παπαγαλίσματά τους σε κάποια λίγο-πολύ γνωστά τοπικά ΜΜΕ, ας πούμε πως είναι μια απ΄ τις παθογένειες της πολιτικής μας ζωής.  Για μορφωμένους όμως, σοβαρούς και αξιοπρεπείς ανθρώπους, τέτοια διολίσθηση είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτη…

Για μένα πάντως αν κάτι ήταν έκπληξη, ήταν πως η μέχρι πρότινος  επίδοξη δήμαρχος, απέφυγε να πει καθαρά και ξάστερα τα πράγματα με το όνομά τους. Πως δηλαδή απλά υπερτίμησε την απήχησή της υποψηφιότητάς της στους Λευκαδίτες και διαπιστώνοντάς το αποφάσισε να αποσυρθεί (με αξιοπρέπεια και σιωπή). Όλα τα υπόλοιπα, περί του δήθεν διασπασμένου και αδύναμου ΠΑΣΟΚ, (το οποίο σημειωτέον στις πρόσφατες εκλογές πήρε το μεγαλύτερο  ποσοστό του της τελευταίας 10ετίας), ή τα περί δήθεν απογοήτευσης και αδιαφορίας των σκεπτόμενων πολιτών για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ουδόλως χρειάζονταν, καθώς  μόνο την θυμηδία προκαλούν…

Τελικά για ακόμη μια φορά αποδείχνονται σοφές οι παροιμίες του λαού μας: « Ή στραβός είν΄ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε», λένε σκωπτικά γι αυτούς που ψάχνουν σε άλλους δικαιολογίες για τα λάθη τους.

Μόνο που ο γιαλός ποτέ δεν είναι στραβός…