Η απορία της ημέρας: Παροχολογίες…

Προσωπικά πολύ μου άρεσαν τα δώρα που μας υπόσχεται ο Αλέξης με το πρόγραμμα διακυβέρνησής του των 50 πρώτων ημερών, στην περίπτωση που σχηματίσει κυβέρνηση ΄(με πρωθυπουργό τον ίδιο) μετά τις εκλογές: Κατώτατο μισθό 880 ευρώ, γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, αναβάθμιση του ΕΣΥ, της δικαιοσύνης,  και πολλά άλλα καλούδια υποσχέθηκε ο αιρετός, τέτοια,  που έκανε τον Άη-Βασίλη της πρωτοχρονιάς να φαντάζει σαν φτωχός συγγενής μπροστά του!

Εγώ σαν καλοπροαίρετος που είμαι, δεν θα ρωτήσω που θα βρει τόσα λεφτά  ο αιρετός γι αυτές τις παροχές. Για να το υπόσχεται, υποθέτω πως θα έχει κάνει το κουμάντο του, ακόμα και με κανένα δάνειο έστω και σε ρούβλια από τον ομόδοξο Πούτιν.  Άλλωστε σαν μισθωτός που έχω λαμβάνειν, δεν με συμφέρει να αμφισβητήσω την ειλικρίνεια και την αξιοπιστία του, παρότι η προϋπηρεσία του στη θέση, μόνο εγγύηση για συνέπεια λόγων και έργων δεν μας παρέχει. Επειδή όμως ενίοτε οι άνθρωποι -ακόμα κι οι πρωθυπουργοί- αλλάζουν βελτιούμενοι, το παραβλέπουμε κι αυτό.  Όμως τότε μας προκύπτει μια λογικότατη απορία που τραυματίζει την αισιοδοξία μας και θέτει εν αμφιβόλω  τη γλυκιά προσμονή μας:

Αν δεν κάνω λάθος, το πιο αισιόδοξο εκλογικό σενάριο για τον Αλέξη, όπως με σαφήνεια το έχει προσδιορίσει ο ίδιος, (και μπράβο του που έχει την φρόνηση να μην ονειρεύεται …αυτοδυναμία), είναι να έρθει πρώτος ή δεύτερος με μικρή διαφορά και να κάνει προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και με κάποια απ΄ τα μικρά κόμματα της κεντρο-αριστεράς, ώστε να αποκτήσει την απαιτούμενη πλειοψηφία. Παραβλέποντας λοιπόν ξανά -χάριν του σεναρίου- πως ο Ανδρουλάκης με σαφήνεια έχει δηλώσει ότι αποκλείεται να κάνει κυβερνητική συνεργασία με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη ή τον Τσίπρα αλλά μόνο με τρίτο πρόσωπο, μου προκύπτει η εξής απορία:

Για να πάρουν σάρκα και οστά οι υποσχέσεις του εν αναμονή πρωθυπουργού Αλέξη -και να δικαιωθεί έτσι και η δική μας προσμονή- θα χρειαστεί πριν η συναίνεση των λοιπών κυβερνητικών εταίρων. Πως λοιπόν ένας υπεύθυνος επίδοξος πρωθυπουργός υπόσχεται και δεσμεύεται για συγκεκριμένες παροχές και μάλιστα με χρονοδιάγραμμα, εφόσον αυτές προϋποθέτουν την έγκριση (τουλάχιστον) του Ανδρουλάκη;

Αν όμως είναι έτσι, τότε γιατί δεν ψηφίζουμε τον Ανδρουλάκη απευθείας, ώστε να μην υποχρεωνόμαστε σε πολλούς;…

Ο Σχολιαστής