της Ειρήνης Περδικάρη
Προτιμώ να δω τον κάθε Σωτήρη (ένα τυχαίο όνομα) με φούστα και την κοπέλα να τραγουδάει στη φάλαινα παρά τον παπά που βίαζε ανήλικα, τα πλουσιόπαιδα που αποπλανούν με το έτσι θέλω κοπέλες, το γείτονά να βγάζει τα μάτια του διπλανού του, τον καλό πατέρα να κακοποιεί τα παιδιά και τη σύζυγό του, τους άντρακλες και 100% αρσενικά! να φονεύουν τις γυναίκες τους, τους ευυπόληπτους κατά τα άλλα πολίτες που οδηγούν και δεν σταματούν σε μια διάβαση, που κακοποιούν τα ζώα και τα φολιαζουν ή τα σκοτώνουν για την διασκέδαση τους (μαγκιά),που ανοίγουν την πόρτα του αυτοκινήτου και αδειάζουν το τασάκι με τα αποτσίγαρα και κάθε σκουπίδι στο δρόμο, το συγγενή να θέλει να φάει το αίμα του για ένα κομμάτι γης, το ρουφιάνο και τον κάθε ανώμαλο και τους κακούς εργοδότες που εκμεταλλεύονται την ανάγκη των ανθρώπων, τους κάποιους θεοσεβούμενους της κυριακάτικης λειτουργίας που πριν έχουν θάψει τον γνωστό, το σόι, τους διπλανούς οικισμούς και τη μισή Ελλάδα, έτσι γιατί μπορούν, τον Έλληνα που κατακρίνει και χλευάζει τους πάντες και τα πάντα και μαθαίνει τα παιδιά του να πατάει επί πτωμάτων και να ψηφίζει για αυτό, να βρίζει αυτό που ψήφισε και να το ξαναψηφίζει κατηγορώντας πάντα τους άλλους… και πολλά άλλα…
Δυστυχώς είμαστε μια κοινωνία της υποκρισίας και του ψεύδους με τα παλιά κατάλοιπα του παρελθόντος και όχι μπροστά δεν πάμε αλλά βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας περιμένοντας τον δήθεν καθωπρεπισμο που γαλουχήθηκε ο καθένας χωρίς να τον εφαρμόζουμε οι ίδιοι να μας κάνει καλούς ανθρώπους και πολίτες.
Και εκεί αρχίζει το πανηγύρι!
Στην υγειά μας!