Περί προέδρων

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ(*)

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προέκυψε η χθεσινή (μεταμεσονύκτια) συζήτηση στο Δημοτικό συμβούλιο για την κατάρτιση του τεχνικού προγράμματος του Δήμου Λευκάδας,  οπότε χαλάλι το ξενύχτι.

Εκείνο όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο, ήταν το «κόλλημα» των αρχόντων μας με τους προέδρους των τοπικών κοινοτήτων: «Το τεχνικό πρόγραμμα των χωριών μας -και των περιοχών τους-   γίνεται με βάση τις υποδείξεις των τοπικών προέδρων»,  δήλωσε με την αφοπλιστική βεβαιότητα θρησκευτικού δόγματος ο αρμόδιος αντιδήμαρχος των έργων! Και δεν ήταν ούτε ο μόνος ούτε η πρώτη φορά που ακούγονταν στα όργανα του Δήμου η  απόλυτη αυτή άποψη.

Η προεδρολαγνεία!

Εγώ θα συμφωνήσω με τους προεδρολάγνους αιρετούς άρχοντες για αρκετούς λόγους. Ο πιο προφανής είναι, πως μολονότι ακούγεται σαν δογματική κι απόλυτη άποψη -και η ζωή μας έχει διδάξει πως είναι καλύτερο να αποφεύγονται τόσο οι απολυτότητες όσο και οι δογματισμοί- είναι φυσικό να υπάρχει γιατί ο πρόεδρος  σαν ο άμεσα αιρετός της κάθε τοπικής κοινωνίας, διαθέτει το τεκμήριο του «καλύτερου γνώστη» της τοπικής κατάστασης και των αναγκών της.  Οπότε παραβλέπουμε το γεγονός πως ενίοτε ο πρόεδρος, ιδιαίτερα σε μικρούς τόπους  προέρχεται από το κάτω-κάτω ράφι, επειδή τα παραπάνω ράφια ήταν αδειανά λόγω έλλειψης ενδιαφερομένων για την θέση, οπότε αναγκαστικά δεχόμαστε χωρίς πολλά-πολλά την καταλληλότητά του, για τον ίδιο λόγο που δεχόμαστε την δημοκρατία σαν το καλύτερο πολίτευμα, παρά τα πολλά γνωστά κουσούρια της, γιατί απλά δεν υπάρχει καλύτερο!  Άλλωστε οι αιρετοί τοπικοί πρόεδροι σαν γνήσια τέκνα της Δημοκρατίας που είναι, φυσικό είναι να κουβαλούν στο DNA τους και τα κουσούρια της «μητέρας» τους. Κι επειδή συμβαίνει να αποτελούν και βασικά κύτταρα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είναι επίσης φυσικό να κουβαλούν και αυτηνής τα κουσούρια, που δεν είναι ούτε λιγότερα σε αριθμό ούτε λιγότερο καταστροφικά απ΄ όσο είναι τα  προηγούμενα.

Το συμπέρασμα

Μιλώντας όμως  για τους προέδρους, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σαν  άνθρωποι που είναι κι αυτοί, φυσικό είναι να έχουν τις αδυναμίες τους, τα ελαττώματά τους, τα συμφέροντά τους και ενίοτε  τις εξαρτήσεις τους. Οπότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η άκριτη προεδρολαγνεία, παρότι είναι η βολικότερη ίσως μέθοδος λειτουργείας των ανώτερων αιρετών αρχόντων, καθότι ευνοεί την πιο  «τεμπέλικη» εκδοχή διοίκησης χωρίς πρόσθετες σκοτούρες που βολεύεται με δικαιολογίες του τύπου «μα τι να κάνουμε εμείς, αφού έτσι μας πληροφόρησε -ή δεν μας πληροφόρησε- ο πρόεδρος», ενίοτε καταλήγει να γίνεται η ίδια, πηγή προβλημάτων και σοβαρών κινδύνων…

Μια υπόθεση εργασίας

Όμως αρκετά με την θεωρία. Καιρός είναι να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και προς τούτο θα κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: Ας φανταστούμε λοιπόν μια περίπτωση που ένας τοπικός πρόεδρος, χωρίς να κάνει τις προβλεπόμενες διαδικασίες (τυπικές ή/και λογικές), συντάσσει (με την όποια επάρκεια ή ανεπάρκεια διαθέτει) και καταθέτει κάποιες προτάσεις- αιτήματα για το τεχνικό πρόγραμμα της περιοχής του, με εξόφθαλμα λαθεμένο προσανατολισμό και με σοβαρότατες παραλείψεις, κάποιες εκ των οποίων  μάλιστα αγνοούν σοβαρό δυνητικό κίνδυνο ζωής για τους κατοίκους οικισμού της περιοχής του.

Γνωρίζοντας το βάθος και το εύρος της αδάμαστης ελληνικής γραφειοκρατίας, κατανοούμε γιατί δεν γίνονται ακόμα και άκρως απαραίτητα έργα, για τον λόγο μόνο ότι  δεν περιλαμβάνονται στο σε εξέλιξη  τεχνικό πρόγραμμα  του Δήμου.  Όμως όταν αυτά αφορούν κρίσιμα και γνωστοποιημένα ζητήματα για την ζωή και την ασφάλεια των δημοτών, τότε καμιά γραφειοκρατική ακαμψία δεν δικαιολογείται και καμιά λαθεμένη (ή απλά ψευδής) διαβεβαίωση του προέδρου  δεν γίνεται να λειτουργήσει σαν κολυμβήθρα του Σιλοάμ που θα ξεπλύνει τις ευθύνες των αρμοδίων, στην περίπτωση που συμβεί το κακό!

Ευθύνες που πολλαπλασιάζονται όταν αυτοί οι αρμόδιοι έχουν ενημερωθεί κατ΄ επανάληψη και με τον επισημότερο τρόπο, πρώτον από   αιρετό  της αυτοδιοίκησης μέσω των θεσμοθετημένων οργάνων (Δημοτικό Συμβούλιο και Οικονομική Επιτροπή) στα οποία αυτός συμμετέχει, δεύτερον γραπτώς από συλλογικότητες των κατοίκων οι οποίοι έχουν άμεσο, ηθικό και νόμιμο συμφέρον,  καθόσον από το πρόβλημα δυνητικά απειλείτε η δική τους ζωή και ασφάλεια και τρίτον από επαναλαμβανόμενα και απολύτως τεκμηριωμένα δημοσιεύματα των τοπικών ΜΜΕ, που κατ΄ επανάληψη έχουν αναδείξει το πρόβλημα…

Ένα κρίσιμο ερώτημα

Σε τέτοια περίπτωση, το λιγότερο που θα περίμενε κανείς να συμβεί, είναι να δει τις  απαραίτητες  παρεμβάσεις-έργα πρώτες-πρώτες στο επόμενο τεχνικό πρόγραμμα! Στην περίπτωση όμως που ο πρόεδρος στυλώσει τα πόδια και για δικούς του λόγους (καθότι ως γνωστόν άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου) συνεχίζει να επιμένει στο λάθος (ή στο ψέμα του), υποστηρίζοντας  κόντρα στους τρεις διαφορετικούς φορείς που προαναφέραμε πως δεν υπάρχει πρόβλημα,  τότε τι θα πρέπει να πράξει η αρμόδια δημοτική Αρχή;  Ιδού η απορία!

Η δική μας πρόταση

Εμείς πάντως  δεν θα της πούμε να στρίψει το νόμισμα, για να δει ποιον πρέπει να πιστέψει και  να πράξει αναλόγως.  Ούτε και θα διεκδικήσουμε τον γνωστό απ΄ τα μαθητικά μας χρόνια κανόνα για «το μισό υπέρ του μαθητή»,  επειδή το ζήτημα άπτεται της ζωής και της ασφάλειας ανθρώπων. Το λιγότερο όμως που οι αρμόδιοι όφειλαν να κάνουν  σύμφωνα με την  λογική (την κοινή, όχι την δική μας), θα ήταν να στείλουν επί τόπου έναν δικό τους ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα για να εκτιμήσει την κατάσταση και να αποφασίσουν με βάση την δική του άποψη.  Και ακόμα καλύτερο θα ήταν,  ο εμπειρογνώμονας αυτός να καλέσει μαζί του στην αυτοψία και τους δυο θεσμικούς της αυτοδιοίκησης που διαφωνούν τόσο ριζικά για  κάτι που τόσο εύκολα μπορεί να ελεγχθεί!… Που με άλλα λόγια σημαίνει πως αν για παράδειγμα η διαφωνία τους αφορά την βατότητα ή όχι ενός συγκεκριμένου δρόμου διαφυγής, ο εμπειρογνώμων ζητά απ΄ τον υπέρμαχο της βατότητας να φέρει μαζί και το Ι.Χ. αυτοκίνητό του, να μπουν όλοι μέσα κι ο οδηγός του να επιβεβαιώσει στην πράξη αυτό που επιμένει να υποστηρίζει. Τόσο απλά, τόσο λογικά και τόσο εύκολα!…

***

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά  άρχοντες (παντός επιπέδου) και μην ξεχνάτε το αυγό του Κολόμβου που συχνά απλοποιεί τα πράγματα και δείχνει το δρόμο στα διλήμματα…

(* Ο Νίκος Γαζής είναι δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Λευκάδας και αναπληρωματικό μέλος της Οικονομικής του  Επιτροπής).

***

Υ.Γ: Ζητώ ταπεινά συγνώμη που χρονιάρες μέρες εγώ κάθισα να γράψω ένα «γκρινιάρικο» άρθρο. Όμως θεώρησα πως όφειλα να το κάνω πριν μπει ο νέος χρόνος, για δυο  λόγους: Ο πρώτος είναι πως επειδή θεωρώ το θέμα που πραγματεύεται μείζον και δεν θα ήθελα να χαθεί το τάιμινγκ, μιας και το τελευταίο κρούσμα προεδρολαγνείας εμφανίστηκε στο χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο. Ο δεύτερος ήταν για να μην παραβώ την λαϊκή δοξασία με την οποία γαλουχηθήκαμε όλα τα χωριατόπαιδα, που λέει να μην κάνουμε δυσάρεστα πράγματα την Πρωτοχρονιά γιατί τότε θα τα κάνουμε όλο το χρόνο! Κι εγώ καθόλου δεν θα ήθελα να γκρινίάζω όλο το χρόνο. Καλύτερα μόνο την παραμονή…

Ο ίδιος…