Το γιλέκο μιας ηρωΐδας του 1821

 10 Απριλίου του 1826!

Οι Ελεύθεροι  πολιορκημένοι  συγκεντρώνονται  για να πραγματοποιήσουν τη  μεγάλη τους έξοδο.  Πολεμιστές και πρόκριτοι, άνδρες γυναίκες και παιδιά  βρίσκονται στα πόστα τους,  τα οποία   οι  υπεύθυνοι τους έχουν υποδείξει. Ανάμεσα στους αγωνιστές  και ο οπλαρχηγός  Ζαχαράκης Στάικος και δίπλα του, ως πολεμίστρια η ψιλόλιγνη κόρη του Ελένη,  με το πανέμορφο πρόσωπο,  τα μαύρα μάτια και τα ξανθά μαλλιά ντυμένη   την   παραδοσιακή της στολή  με  το περίτεχνο ανδρικό χρυσοκέντητο γιλέκο των αρχών του 19^ου αιώνα.

Στη δύσκολη πορεία  για  την ελευθερία  ο πατέρας  σώθηκε  ακρωτηριασμένος και αυτή αιχμαλωτίστηκε. Η Ελένη βρίσκεται  πλέον σε πολύ δεινή   θέση.  Στις δύσκολες αυτές στιγμές  κανένας  δεν μπορεί  να τη βοηθήσει. Δεν ενδιαφέρεται  όμως πολύ  για τη ζωή  της ή   τα βασανιστήρια  τα οποία την καρτερούν.  Ενδιαφέρεται μόνον για την τιμή  και την αξιοπρέπειά της. Και για να αποφύγει   την ατίμωση  αυτοτραυματίζεται βγάζοντας  το δεξί  της μάτι με ένα πιρούνι.

Η φυσιογνωμία της αλλάζει ! Τα φωτεινό της πρόσωπο δε λάμπει,  τα μάτια δε  λαμπυρίζουν πλέον  και η  καλλονή Ελένη, δεν είναι  πλέον  το  κορίτσι του πόθου κανενός.

Η ζωή κυλά ανυπόφορα στη σκλαβιά! Βασανίζεται αλλά δεν ατιμώνεται και όταν  λίγα χρόνια αργότερα  το  Μεσολόγγι ελευθερώνεται (1829) επιστρέφει στο σπίτι της τυφλή από το ένα μάτι.

Αργότερα  μετοικεί στο  γενέθλιο  τόπο της,  το Αγρίνιο, και ζει κοντά  στον αδελφό της  Σωτήρη Στάικο μέχρι την επόμενη μέρα του θανάτου του.

Το ημερολόγιο δείχνει  18 Ιουλίου 1887!

Το κόκκινο γιλέκο, το οποίο φορούσε η Ελένη  στην ηρωική έξοδο βρίσκεται ανάμεσα στα λίγα ρούχα που άφησε πίσω της η πεθαμένη.

Από γενιά  σε  γενιά  το γιλέκο της Ελένης Στάικου έφτασε στην τρισέγγονή  της Ελένη  Στάικου – Ζαρόκωστα. Το 2018 το  περίτεχνο γιλέκο  δωρίθηκε στο Ιστορικό Μουσείο Λόγου και Τέχνης- ΔΙΕΞΟΔΟΣ του Μεσολογγίου, όπου  εντυπωσιάζει στη γυάλινη προθήκη του.

Θανάσης Μελάς