Ο δαίμων του κομπιούτερ έκρυψε το μήνυμα του Πάνου!

            Τα καράβια που μένουν στα λιμάνια χρόνια δεμένα, μπορεί να είναι ασφαλή αλλά δεν φτιάχτηκαν για αυτό τον σκοπό. Τα καράβια που σέβονται τον εαυτό τους τολμούν να βγαίνουν στις γαληνεμένες θάλασσες αλλά και στις φουρτούνες και εκεί φαίνεται η δύναμή τους αλλά και η μαγεία τους, τα πανιά τους να πλαταγίζουν σε όλους τους ανέμους κι οι έμπειροι καπετάνιοι να τα ρίχνουν στα κύματα ξέροντας πάντα πως ένα αξιόπλοο σκαρί δεν φοβάται τις καταιγίδες.

Ονειρεύομαι λοιπόν το νησί μου σαν ένα καράβι που έχει κάθε λόγο να ταξιδεύει κι όχι να μένει δεμένο στο λιμάνι του, μέσα στη λάσπη να σαπίζει και να το τρώει το σαράκι. Δώστε μου το δικαίωμα να σας πάω μια ατέλειωτη χρωματιστή βόλτα, αφήστε με να σας δείξω τα πράγματα όπως θα έπρεπε να είναι κι όχι όπως είναι, ας βάλουμε μπροστά τη μηχανή του αραγμένου καραβιού μας κι ας χαράξουμε πορεία για το ταξίδι μας που θα ανταμείψει τον προορισμό.

Η Λευκάδα, το νησί των ονείρων μας, χρειάζεται ένα γενναίο πλήρωμα και το πλήρωμα του είμαστε όλοι εμείς, εμείς θα κάνουμε την διαφορά και θα ανοίξουμε τους δρόμους εκείνους που οδηγούν στο όραμά μας που είναι ο μόνος μας στόχος.

Ονειρεύομαι ένα ιβάρι αξιοποιημένο γεμάτο φως και ζωή κι όχι ξεχασμένο και κοιμισμένο, έναν καμβά χρωμάτων και δραστηριοτήτων.

Ονειρεύομαι δέντρα και φυτά στην πόλη μας, σκιερές οάσεις κατά μήκος της παραλιακής και μια κεντρική αγορά να μοσχομυρίζει από νυχτολούλουδα τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια και τα γκρι του τσιμέντου να τσακίζονται πάνω στην πανδαιμόνιο των χρωμάτων της θριαμβευτικής βουκαμβίλιας..

Ονειρεύομαι πάρκα αναψυχής για μικρούς και μεγάλους στα ξεχασμένα χωράφια του Δήμου που βρίσκονται μέσα στην πόλη, το ήδη υπάρχον πάρκο των ποιητών αναβαθμισμένο και άξιο λόγου επίσκεψης, τον Βαλαωρίτη και τον Σικελιανό να γίνονται ξανά σημεία αναφοράς με εκδηλώσεις πολιτισμού, έτσι όπως το ονειρεύτηκαν και κείνοι.

Ονειρεύομαι ένα θέατρο τελειοποιημένο επιτέλους και πόλο έλξης όχι μόνο αισθητικά αλλά και καλλιτεχνικά και γύρω του να λιώνει στα χρώματα εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεμα.. Ο Πόντες, βαμμένος και φωτισμένος, το Πέραμα μας το παλιό, αναβιωμένο με τα γρανάζια του και τις αλυσίδες του καλογυαλισμένα, να δουλεύει κι αυτό εφεδρικά, και να μας φέρνει πίσω στην παιδική μας ψυχή, με τον περιβάλλοντα χώρο του Κάστρου περιποιημένο να γίνεται η χαρά των επισκεπτών.

Ονειρεύομαι τις πλατείες του νησιού μέσα στη ζωή και στο χρώμα διαφορετικών δρώμενων και δραστηριοτήτων με χαμογελαστά πρόσωπα παντού.

Ονειρεύομαι πολλά και δεν σκοπεύω να αφήσω τα όνειρά μας να γεράσουν .Ο μόνος τρόπος για να γίνουν όλα αυτά είναι η αγάπη και η προσήλωση στους στόχους μας. Βαδίζουμε σ’ έναν δύσκολο δρόμο γεμάτο κακοτοπιές και σκοτάδια αλλά στο βάθος μας περιμένει ολοζώντανο το όραμά μας.

Ας κάνουμε λοιπόν αυτό το ταξίδι κι ας απολαύσουμε την διαδρομή πηγαίνοντας την Λευκάδα μας πολλά βήματα μπροστά, στο μέλλον που της αξίζει και της ανήκει, το μέλλον αυτό που της στέρησαν οι προηγούμενοι, ας κάνουμε τη Λευκάδα μας το πιο όμορφο νησί του κόσμου!!

***

[Σημείωμα Σύνταξης: Το προεκλογικό μήνυμα με τα όνειρα του φίλου Πάνου Φέξη που μόλις διαβάσατε, είχε εξαφανίσει για πάρα πολύ καιρό ο δαίμων του κομπιούτερ -ή ίσως η δική μου ασχετοσύνη στον χειρισμό του- γιαυτό και δεν παίρνω όρκο για το ποιος φταίει. Σε κάθε περίπτωση το ανακάλυψα εντελώς τυχαία σήμερα(!) και παρότι είναι πολύ εκπρόθεσμο (ενάμισι χρόνο μετά τις εκλογές), το αναρτώ γιατί, πέρα απ΄ την αυτονόητη υποχρέωσή μου να το κάνω, έχει διαχρονική ισχύ και άλλωστε μου αρέσουν τα όνειρα…

Υ.Γ: Συγνώμη Πάνο, κι όποτε επιθυμείς να μου στείλεις οποιοδήποτε κείμενο, στέλνε το καλύτερα στο προσωπικό μου e-mail:που είναι: nikosfgazis@gmail.com]