Το προπατορικό αμάρτημα και το σχέδιο του Νυδριού…

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ(*)

Μην απορείτε με τον τίτλο και κυρίως μην αναρωτιέστε τι σχέση μπορεί να έχει το σχέδιο Νυδριού-Μεγάλου Αυλακίου που ταλαιπωρεί τους κατοίκους αυτής της περιοχής με το προπατορικό αμάρτημα, γιατί έχει και παραέχει. Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε γιατί:

Όμως ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά και πρώτα να πάμε στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης  “ΓΕΝΕΣΙΣ”, όπου περιγράφεται γλαφυρά το προπατορικό αμάρτημα, το οποίον άλλωστε και προηγήθηκε χρονικά:

ΓΕΝΕΣΙΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄(στίχ. 9-13)

9 και εκάλεσε Κύριος ο Θεός τον Αδάμ και είπεν αυτώ, Αδάμ που εί;

10 και είπεν αυτώ, της φωνής σου ήκουσα περπατούντος εν των παραδείσω και εφοβήθην, ότι γυμνός ειμί, και εκρύβην.

11 και είπεν αυτώ ο Θεός, τις ανήγγειλέ σοι ότι γυμνός εί, εί μη από του ξύλου, ού ενετειλάμην σοι τούτου μόνου μη φαγείν, απ΄ αυτού έφαγες;

12 και είπεν ο Αδάμ. Η γυνή, ήν έδωκας μετ΄ εμού, αύτη μοί έδωκεν από του ξύλου, και έφαγον.

13 και είπε Κύριος ο Θεός τη γυναικί: τι τούτο εποίησας; Και είπεν η γυνή: ο όφις ηπάτησέ με, και έφαγον….

***

Που σε ελεύθερη μετάφραση (για όσους τυχόν δυσκολεύονται στην αρχαΐζουσα) είναι:

“Κάλεσε ο Θεός τον Αδάμ και τον ρώτησε: Αδάμ που είσαι;

Περπατώντας στον Παράδεισο άκουσα την φωνή σου (Κύριε) και φοβήθηκα, γιατί είμαι γυμνός και κρύφτηκα…

Και του είπε ο Θεός: Ποιος σε πληροφόρησε πως είσαι γυμνός, εάν δεν έφαγες από το δένδρο που σου έδωσα εντολή μόνο απ΄ αυτό να μην φας;

Και (του) είπε ο Αδάμ: Η γυναίκα την οποία μου έδωκες (να έχω μαζί μου) , αυτή μου έδωσε από το δένδρο και έφαγα…

Και ρώτησε ο Θεός στην γυναίκα: Γιατί το έκανες αυτό;

Και η γυναίκα απάντησε: Ο όφις (το φίδι) με εξαπάτησε και έφαγα…

***

Αυτά συνέβησαν μετά την δημιουργία των πρωτόπλαστων στον Παράδεισο, σύμφωνα με τις γραφές, με συνέπεια έκτοτε το ανθρώπινο γένος να ταλαιπωρείται αφάνταστα!

***

Ας δούμε τώρα τι είπε (μεταξύ άλλων) στο Δημοτικό Συμβούλιο της Παρασκευής ο πρώην δήμαρχος κ. Κωνσταντίνος Δρακονταειδής και γιατί δεν προχώρησε επί των ημερών του το σχέδιο Νυδριού-Μεγάλου Αυλακίου, με συνέπεια να ταλαιπωρούνται αφάνταστα οι κάτοικοι της περιοχής.

Κ. Δρακονταειδής:

…Η γνώμη της υπηρεσίας  ήταν ότι έπρεπε να πάμε  με βάση τον καινούργιο νόμο.  Ποιος από εσάς ως δήμαρχος  θα έχει η εισήγηση για ένα τέτοιο θέμα που θέλει ειδικές γνώσεις  και να πει ότι εγώ θα επιβάλω την άποψή μου,  όταν η υπηρεσία σου λέει ότι αυτή είναι η νόμιμη διαδικασία;

…Εκεί ανακαλύψαμε  ότι η υπηρεσία έκανε λάθος  και ξέχασε το χαρτί πάνω στο οποίο στηρίζεται το σχέδιο.  Αυτή είναι η πραγματικότητα,  αυτή είναι η αλήθεια.

‘’’ Επειδή γνωρίζετε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πω ψέματα υπήρχαν ελάχιστοι,  μεμονωμένοι κάτοικοι της περιοχής  οι οποίοι ήθελαν να συζητήσουν το προσωπικό πρόβλημα που δημιουργούσε η μη το  σχέδιο.

Θέλω να καταλάβουν οι πολίτες του Νυδριού  ότι εμείς είχαμε την πολιτική βούληση,  όμως το λέω ευθέως,  αδειαστήκαμε από την υπηρεσία,  όπως και όλο το Νυδρί.

 Επαναλαμβάνω δεν φωτογραφίζω τον κύριο Προκοπίου,  είμαι σαφής.

***

Τα καθοριστικά σημεία στις δυο ιστορίες είναι οι δικαιολογίες που επικαλούνται οι βαρυνόμενοι στην κάθε περίπτωση: “Ο όφις με εξαπάτησε και έφαγα“, είναι η δικαιολογία της Εύας.

“…ανακαλύψαμε  ότι η υπηρεσία έκανε λάθος  και ξέχασε το χαρτί πάνω στο οποίο στηρίζεται το σχέδιο.  Αυτή είναι η πραγματικότητα,  αυτή είναι η αλήθεια” λέει ο πρώην δήμαρχος και λίγο μετά “…εμείς είχαμε την πολιτική βούληση,  όμως το λέω ευθέως,  αδειαστήκαμε από την υπηρεσία...”! Με άλλα λόγια δηλαδή, “η υπηρεσία με εξαπάτησε…” είναι το νόημα.

***

Εντυπωσιακή η ομοιότητα στις δικαιολογίες των εξαπατημένων στις δυο περιπτώσεις, αλλά δεν είναι η μόνη. Γιατί εντυπωσιακή ομοιότητα υπάρχει και στις συνέπειες των δυο εξαπατήσεων: Ταλαιπωρία κι άγιος ο Θεός, δηλαδή!

Μοναδική διαφορά τους είναι πως οι συνέπειες απ΄ το λάθος της Εύας ταλαιπωρούν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, ενώ αυτές από το λάθος του πρώην δημάρχου ταλαιπωρούν μόνο τους κατοίκους  Νυδριού και Μεγάλου Αυλακίου!

***

Όμως απ΄ τους παραπάνω ισχυρισμούς του πρώην δημάρχου -και κυρίως απ΄ την πρώτη στην σειρά παράγραφο-  προκύπτει και μια μεγάλη δικαίωση για τον υπογράφοντα, αλλά και για πολλούς ακόμα που κατά καιρούς έχουμε εκφράσει τις επιφυλάξεις μας για την δυνατότητα των δημόσιων υπαλλήλων μέσης στάθμης, που στερούνται διοικητικής εμπειρίας, να ανταποκριθούν στην ευθύνη της διοίκησης ενός μεγάλου και πολύπλοκου φορέα όπως είναι ένας Δήμος κ.λ.π. Θυμίζω ότι ο υπογράφων προσωπικά, έχει υποστηρίξει μετ΄ επιμονής και μετά παρρησίας, ότι άνθρωπος που στην ζωή του δεν έχει ασκήσει κανενός είδους διοίκηση είναι αναμενόμενο και απολύτως φυσιολογικό να αποτύχει σε τέτοιες θέσεις. Ακόμη πιο ακατάλληλος δε, είναι ο χαμηλόβαθμος δημόσιος υπάλληλος ο οποίος, εκτός απ΄ την απειρία σε διοίκηση, συχνά είναι και υπέρ το δέον ευθυνόφοβος και γραφειοκράτης.

Σε κάποιες περιπτώσεις, κάποιοι φίλοι αναγνώστες εκλάμβαναν αυτή μου την άποψη σαν προϊόν προσωπικής μου εμπάθειας σε συγκεκριμένα πρόσωπα.  Εγώ βέβαια γνώριζα πολύ καλά πως κάτι τέτοιο ουδέποτε συνέβαινε. Και τώρα έρχεται ο πρώην δήμαρχος για να με δικαιώσει.

Προσέξτε τον πρώτο του ισχυρισμό: “Η γνώμη της υπηρεσίας  ήταν ότι έπρεπε να πάμε  με βάση τον καινούργιο νόμο.  Ποιος από εσάς ως δήμαρχος  θα έχει εισήγηση για ένα τέτοιο θέμα που θέλει ειδικές γνώσεις  και θα πει ότι εγώ θα επιβάλω την άποψή μου,  όταν η υπηρεσία σου λέει ότι αυτή είναι η νόμιμη διαδικασία;”

Είναι ακριβώς η νοοτροπία που θα περίμενε κανείς να έχει ένας ευθυνόφοβος δημόσιος υπάλληλος, ο οποίος επιδιώκει πάντα να καλύπτεται πίσω από κάποιους άλλους. Και μάλλον θα συμφωνήσετε μαζί μου πως συνιστά ιδιαίτερα επιβαρυντικό παράγοντα το γεγονός πως, ενώ η δουλειά του είναι να μαζεύει φόρους,  να βλέπουν έκπληκτοι οι φορολογούμενοι-επισκέπτες του στο γραφείο (της υπηρεσίας του παρακαλώ!) μια κρεμασμένη μια πινακίδα  δια της οποίας ευθαρσώς δηλώνει οπαδός του “κινήματος” “Δεν πληρώνω-δεν πληρώνω..”!  Δεν λέω πως είναι κακό, λέω όμως πως αν το έκανε αυτό κάποιος σε οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία, δεν θα έβλεπε την πόρτα να φύγει…

Όλα τα παραπάνω λοιπόν που για έναν δημόσιο υπάλληλο θεωρούνται λογικά και είναι αποδεκτά, θα ήταν αδιανόητα για κάποιον εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα και ακόμη πιο αδιανόητα αν αυτός είναι  “λήντερ” και ασκεί διεύθυνση. Όχι τόσο για τον φόβο των κυρώσεων, όσο για τον τρόπο αξιολόγησης και αποδοχής του απ΄ την εργοδοσία. Δεν ενδιαφέρει τον εργοδότη σου εκεί αν η νομική υπηρεσία, το λογιστήριο ή κάποιος υπάλληλος του γραφείου προσωπικού σε πληροφόρησε λάθος. Απλά σαν υπεύθυνος διοικητής όφειλες να μεριμνήσεις να μάθεις το σωστό και να έχεις λάβει όλα τα προσήκοντα μέτρα, ώστε να μην αποτύχεις και να μην γίνει το λάθος που θα κοστίσει καθ΄οιονδήποτε τρόπο στην εταιρεία. Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα.

Αυτή λοιπόν η αντίληψη σε περιβάλλον άκρατου ανταγωνισμού είναι που τελικά σε διαποτίζει και σε διαμορφώνει, καλλιεργώντας σου την υπευθυνότητα, την προβλεπτικότητα και την μεθοδικότητα. Είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα, που σε συνδυασμό με την εμπειρία σε κάνουν ακόμα καλύτερο διαχειριστή-διοικητή… Διαφορετικά ο όφις δεν θα σε …εξαπατήσει απλά, αλλά θα σε φάει κιόλας…

(*) Ο ΝΙΚΟΣ ΓΑΖΗΣ είναι Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Λευκάδας με την παράταξη “Δίαυλος”