Το να επιχαίρεις χαιρέκακα για το πρόβλημα και την πτώση ενός ανθρώπου με τον οποίον έχεις προηγούμενα, δεν δείχνει ψυχικό μεγαλείο βέβαια αλλά είναι σύνηθες και εν πολλοίς ανθρώπινο. Να κάνεις τον τιμητή της ηθικής όμως, απ΄ τη στιγμή που το δικό σου έλλειμμα ηθικής είναι εμφανώς μεγαλύτερο απ΄ αυτό του προηγουμένου, αυτό εκτός από υποκριτή, σε καθιστά ακόμη πιο ανήθικο απ΄ όσο ήσουν πριν.
Να συντάσσεσαι τέλος δημόσια σαν βασιλικότερος του βασιλέως (με τον δεύτερο κατά του πρώτου), με μοναδικό σκοπό το γλείψιμο, τότε αποκαλύπτεσαι σαν ο ελεεινότερος και ο απεχθέστερος όλων…
Ο Σχολιαστής