Η Ζωή εν τάφω…

Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε η εκλογική συντριβή των “βαθμοφόρων” της σημερινής δημοτικής αρχής, που έχοντας ξεμείνει στα αζήτητα, είχαν την ατυχή έμπνευση να μεταναστεύσουν σε νέους χώρους και να εκτεθούν σε τούτες τις εκλογές σαν υποψήφιοι.  Τελικά, το μόνο που κατάφεραν, ήταν να εκτεθούν για τα καλά!

Όχι δηλαδή πως δεν ήταν αναμενόμενο, αλλά τέτοια βουτιά και να μην εκλεγεί σχεδόν κανείς τους, λίγοι την περιμέναμε (και την προβλέψαμε).

Ο αρχηγός και μέντοράς τους πάντως, φαίνεται πως κάτι ήξερε που έμεινε στο παρασκήνιο και αρκέστηκε στον πετροπόλεμο. Οι περισσότεροι της εξουσιαστικής ομάδας του όμως, αιθεροβάμονες (με το καλάμι τους) σε όλη την προεκλογική περίοδο αυτοί, τώρα που “έφαγαν τα μούτρα τους” , θρηνούν γοερά “επιταφίως” στον ώμο των κολλητών (ή των επικοινωνιολόγων τους)… Κι ανάμεσα στ’ αναφιλητά τους, ψιθυρίζουν και το σχετικό τροπάριο που άκουγαν στις αναρίθμητες κηδείες, στις οποίες είχαν σταθερή παρουσία τελευταία: “Κλαίω και οδύρομαι όταν εννοήσω τον (πολιτικό μου) θάνατον…”