Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε ας κοιτάξουμε και λίγο δίπλα μας…

Αυτή είναι η απεγνωσμένη φωνή των πληγέντων συμπατριωτών μας απ τον σεισμό…

Αφού φάγαμε κι αφού ήπιαμε, πήραμε και τα άλκα-σέντζερ μας, κοπανήσαμε και τις σόδες μας προσπαθώντας να συνέλθουμε, μήπως θα πρέπει όμως πλέον να κοιτάξουμε και λίγο δίπλα μας; Γιατί μέσα στο Πασχαλιάτικο φαγοπότι και την ραστώνη  που αυτό συνεπάγεται, οι σεισμόπληκτοι συμπατριώτες μας της Νοτιοδυτικής Λευκάδας με μια κραυγή αγωνίας και πίκρας -που βγαίνει απ΄την ανακοίνωσή τους- ήρθαν να μας θυμίσουν πως είναι κι αυτοί εκεί! Και είναι χωρίς τα σπίτια τους, χωρίς τις δουλειές τους και μάλλον χωρίς μέλλον! Ας δούμε (σε μεγέθυνση) τι λένε:

Το μόνο που πήραν, όπως πολύ σωστά λένε, είναι υποσχέσεις! Υποσχέσεις από παντού αλλά χωρίς καμιά βοήθεια από πουθενά. Και κυρίως απ΄το οργανωμένο κράτος και τις παραφυάδες του: την κεντρική κυβέρνηση, την περιφέρεια και τον δήμο.

Πέρασαν πάνω από πέντε μήνες, απ΄την δική τους Μεγάλη Παρασκευή, όπως πολύ εύστοχα λένε, χωρίς να έχει γίνει τίποτε που θα τους βοηθούσε στο ελάχιστο. Ας ενεργοποιηθούμε λοιπόν κι εμείς μαζί τους, ας πιέσουμε μ΄όποιο τρόπο μπορούμε, ας τους συμπαρασταθούμε. Γιατί αν μη τι άλλο, οι σεισμοί στον τόπο μας, είναι υπόθεση όλων μας. Σήμερα αυτοί αύριο εμείς. Έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα…