Πρωινές σκέψεις της Μελίνας Νεφέλης

Είχα την τύχη να γεννηθώ την εποχή που στην Ελλάδα ανθούσε ο σοσιαλισμός. (Εγώ και αυτός στα σπάργανα, μαζί μεγαλώσαμε).
Έτσι τους συμπατριώτες μου τους γνώρισα ως Παπανδρεϊκούς, Μητσοτακικούς, Καραμανλικούς(λίγο ξεθωριασμένοι αυτοί), Κουκουέδες(οπως τους αποκαλούσαν, σταθερή αξία αλλά άστοχη επί των ημερών της αναπτυξης και της ευημερίας). Σαράντα χρόνια λοιπόν αυτοί οι όροι μπαστακώθηκαν στην ύπαρξη μου.
Όμως με τη νέα τάξη πραγμάτων(που μόνο νέα δεν είναι, καπιταλισμό ζούμε ανέκαθεν απλώς δεν θέλουμε να το πιστέψουμε), γεννήθηκαν, μάλλον για μετάλλαξη πρόκειται, οι Τσιπραίοι!
(Ε, και κατι άλλα παρασάνταλα γιατί είναι πολλά τα λεφτά Άρη και η εξουσία της μαλακίας είναι γλυκιάάάάά!!!!).
Και με τρώει λίγο μεσα μου, με σουβλιζει γιατί τους συμπατριώτες μου δεν τους είδα να διεκδικούν και να υπερασπίζονται αυτό που πραγματικά είμαστε. Έλληνες!
Και έτσι αφού ξύπνησα πρωΐ πρωΐ σαν τα κοκόρια ήθελα να σκεφτώ κάτι για να γελάσω για να αποφύγω να κλάψω.
Καλημέρα πολύπαθοι άνθρωποι, τουλάχιστον όσοι είμαστε (περίπου 9.000.000, οι υπόλοιποι έχουν πιάσει το νόημα και το εξασκούν ακάθεκτοι)
Πάρτε τα κορμιά σας και…let’s go!
Μέρα είναι θα περάσει. Και αν δεν περάσει τί πειράζει, ένα στατιστικό στοιχείο ακόμη όπως λέει και η διαφήμιση.
Love you!