Ο κ. Δήμαρχος κι εγώ

  Άρθρο του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Ομολογώ πως είμαι βαθύτατα προβληματισμένος. Ο λόγος είναι τρία μηνύματα που πήρα, από φίλους αναγνώστες, άσχετους υποθέτω μεταξύ τους, οι οποίοι παρότι βρίσκουν «εξαιρετικά» -όπως λένε- τα άρθρα μου, με εγκαλούν για την συνήθειά μου να τα βάζω μονίμως με το Δήμαρχο. Οι δυο απ’ τους τρεις μάλιστα, χαρακτηρίζουν αυτή την υποτιθέμενη επίμονη συνήθειά μου, με την ιδιαίτερα βαριά λέξη «εμμονή»!

Πρέπει εδώ να πω πως ούτε καν μου είχε περάσει ποτέ απ’ το μυαλό η σκέψη, ότι θα ήταν πιθανό, να παρεξηγηθούν τόσο τα γραφόμενά μου ώστε να οδηγήσουν κάποιον σε τέτοια συμπεράσματα. Κι όταν αυτός ο κάποιος δεν είναι ένας αλλά τρεις, τότε αντιλαμβάνεστε γιατί η παρέμβαση των φίλων-αναγνωστών ήταν για μένα αληθινό σοκ… Και όπως βέβαια ήταν φυσικό, άρχισα να ψάχνω επίμονα τα αρχεία μου, με σκοπό ν’ ανακαλύψω μήπως πραγματικά είχα ξεφύγει κι είναι δικαιολογημένος ένας τέτοιος ο ισχυρισμός.

Πριν όμως δούμε το αποτέλεσμα της έρευνάς μου αυτής, θα πρέπει εδώ να πω ότι, είναι απόλυτα φυσικό για τα τοπικά Μ.Μ.Ε. να ασχολούνται πρωτίστως και κύρια με την Δημοτική Αρχή, αφού με τον Καλλικράτη είναι αυτή που έχει αναλάβει να διαχειρίζεται σχεδόν το σύνολο της καθημερινότητας του πολίτη, στην τοπική της διάσταση. Πιστεύω ακόμη, πως ο σχολιασμός και η κριτική της κεντρικής πολιτικής σκηνής, εκτός εξαιρέσεων, (πρέπει να) γίνεται απ’ τα κεντρικά Μ.Μ.Ε. που έχουν επαγγελματίες και αναμφίβολα αξιότερους και πιο ενημερωμένους συντάκτες, οι οποίοι είναι σε θέση να παρακολουθούν από κοντά τα πράγματα…

Μετά λοιπόν απ’ αυτές τις απαραίτητες διευκρινίσεις, επιτρέψτε μου να καταθέσω με δυο λόγια τις βασικότερες απόψεις και αρχές μου, που καθορίζουν τη δική μου «δημοσιογραφική» πρακτική:

Αρχή 1^η: Ο κόσμος σήμερα διαθέτει και γνώση και κρίση. Συνεπώς η παλιότερη αντίληψη περί δυνατότητας διαμόρφωσης της κοινής γνώμης (κυρίως δια λιβανίσματος), που επιμένουν να ενστερνίζονται και να εφαρμόζουν κάποιοι πονηροί συνοδοιπόροι της εξουσίας, τουλάχιστον στις τοπικές κοινωνίες, που όλοι γνωριζόμαστε πολύ καλά μεταξύ μας, είναι όχι μόνον ατυχής και ατελέσφορη αλλά καταλήγει και επιζήμια για τον ίδιο το λιβανιζόμενο.

Αρχή 2^η: Θεωρώ ότι αποστολή του τύπου είναι να στέκεται απέναντι απ’ την (κάθε) εξουσία και δίπλα στον (κάθε) πολίτη, που άλλωστε εκ θέσεως αποτελεί την αδύναμη πλευρά κι όχι να λειτουργεί σαν αβανταδόρος και χειροκροτητής των ισχυρών.

Αρχή 3^η: Θεωρώ εποικοδομητική και εξαιρετικά ωφέλιμη την δίκαιη και τεκμηριωμένη κριτική, κυρίως για τον ίδιο τον κρινόμενο (εξουσιαστή)! Γιατί, αντίθετα με το λιβάνισμα που τον «ευνουχίζει», ο έλεγχος κι η κριτική τον ενεργοποιούν, ακονίζουν τα αντανακλαστικά του και τελικά τον βοηθούν να γίνει καλύτερος και κυρίως χρησιμότερος.

Ας έρθουμε τώρα στην διαπροσωπική μου «σχέση» με τον κ. Δήμαρχο: Κατ’ αρχήν θα σας καταθέσω την πεποίθησή μου και μάλιστα χωρίς ίχνος υπερβολής, πως ο καθ’ ένας από μας τους δυο αποτελεί ευλογία για τον άλλον! Γιατί ο μεν κ. Δήμαρχος, όπως θα αποδείξω παρακάτω, συχνά ενεργοποιήθηκε και έγινε αποδοτικότερος και συνεπώς ωφελιμότερος για τον τόπο, εξ αιτίας της τεκμηριωμένης (πιστεύω) κριτικής που του άσκησα, άρα πρέπει να μου οφείλει ευγνωμοσύνη, εγώ πάλι, στον ουρανό τον έψαχνα και στη γη τον βρήκα! Ομολογώ πως δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερη πηγή έμπνευσης (και είδησης) απ’ αυτή που αποτελεί ο αιρετός, με την πολυπραγμοσύνη και την αέναη κινητικότητά του, με τις πράξεις και παραλείψεις του, ακόμη και με τον ασυγκράτητο χαρακτήρα του! Και δεν διστάζω να παραδεχτώ πως είμαι πολύ λυπημένος και έντονα προβληματισμένος τώρα, που διαπιστώνω πως μετά απ’ αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές,, θα πρέπει να μάθω να ζω και να λειτουργώ χωρίς την έμπνευση που μου πρόσφερε η παρουσία του στα δημόσια πράγματα… Και δεν έχω πρόβλημα να σας αποκαλύψω, πως παρότι στις προηγούμενες εκλογές δεν τον ψήφισα, αν ήταν τώρα υποψήφιος, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, όχι μόνο θα τον ψήφιζα μα θα του έκανα κι όσες ψήφους μπορούσα! Και μην απορείτε καθόλου γι αυτό, γιατί στο κάτω-κάτω, όλοι ψηφίζουν με γνώμονα το προσωπικό (κι όχι με το γενικότερο) συμφέρον…

Κάποιοι όμως πιθανόν ν’ απορήσουν με τον παραπάνω ισχυρισμό μου και ν’ αναρωτηθούν με ποιο τρόπο οι δημόσιες παρεμβάσεις μου ήταν ευεργετικές για τον κ. Δήμαρχο; Πιστεύω πως θα λυθεί αυτή η απορία τους, αν ανατρέξουμε σε κάποια άρθρα και ρεπορτάζ μου, (απ’ τα πιο πρόσφατα μάλιστα), τα οποία αναμφίβολα έγιναν η αιτία να ενεργοποιηθεί ο δήμος και να διορθώσει αρκετά και πολύ σημαντικά προβλήματα:

Θα ξεκινήσω με μια σειρά από φωτορεπορτάζ και άρθρα μου του περασμένου χρόνου, (στην εφημερίδα «Τα Νέα της Λευκάδας»), με τίτλο «ΟΔΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ Α, Β και Γ» και άλλα με τίτλο «ΟΔΙΚΗ ΙΛΑΡΟΤΡΑΓΩΔΙΑ 1,2,3 και 4» δια των οποίων ανέδειξα ένα πλήθος σοβαρών προβλημάτων και ελλείψεων στο οδικό δίκτυο της πόλης, κυριότερα απ’ τα οποία ήταν οι επικίνδυνες ελλείψεις στην σήμανση, κρυμμένα στοπ στις διασταυρώσεις κ.λ.π. Έ, λοιπόν δεν πέρασε ούτε ένα τρίμηνο απ’ αυτά μου τα ρεπορτάζ και ο δήμος αποκατέστησε τις περισσότερες και τις μεγαλύτερες αδυναμίες, συμπληρώνοντας πινακίδες σήμανσης, κόβοντας τα κλαδιά που έκρυβαν άλλες και τοποθετώντας (περισσότερα του δέοντος, είναι η αλήθεια) φανάρια στις αστικές διασταυρώσεις, αυτά στα οποία αναβοσβήνει μόνιμα το πορτοκαλί φανάρι… Κι επειδή πάντα θέλω και προσπαθώ να είμαι ακριβοδίκαιος, δεν δίστασα τότε να επαινέσω τον κ. Δήμαρχο για την έμπρακτη αυτή ανταπόκρισή του, με άρθρο μου (πρωτοσέλιδης μάλιστα προβολής) στα «Νέα της Λευκάδας» της 5^ης Οκτώβρη του’12, με τον εύγλωττο τίτλο «ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ».

Στα τέλη Αυγούστου του 13, με αφορμή και μια επιστολή διερχομένου επισκέπτη μας απ’ την διώρυγα, ξεκίνησα τόσο στα «Νέα της Λευκάδας» όσο και στο «ΦΟΡΤΣΑ ΛΕΥΚΑΔΑ» μια άλλη σειρά άρθρων και φωτορεπορτάζ, δια των οποίων αναδείκνυα το απαράδεκτο θέαμα της χωματερής απ’ την διώρυγα, το οποίο μάλιστα μας δυσφήμιζε στα πέρατα του κόσμου, αφού ήταν το πιο αξιοπερίεργο που φωτογράφιζαν όλοι οι διερχόμενοι σκαφάτοι επισκέπτες μας! Και οι παρεμβάσεις μου αυτές λοιπόν λειτούργησαν εξόχως ευεργετικά: Γιατί μετά από λίγους μήνες, ξεκίνησαν εργασίες στο χώρο, δια των οποίων επικαλύπτονταν με χώμα τα σκουπίδια, τουλάχιστον στα πρανή της χωματερής, που είναι και το ορατό τμήμα της απ’ τη θάλασσα. Έτσι, μπορεί βέβαια το πρόβλημα της σωστής διαχείρισης των σκουπιδιών να παραμένει άλυτο, όμως κρύφτηκε κατά πολύ το αίσχος εκείνο που τόση ζημιά μας προκαλούσε! Και ευελπιστώ πως η δουλειά θα ολοκληρωθεί, ώστε με την έναρξη της επόμενης τουριστικής περιόδου τίποτε να μην αποκαλύπτει στους διερχόμενους την θλιβερή πραγματικότητα…

Το Σεπτέμβρη του 13, μετά απ’ το άρθρο μου «Πληγή για την οικοδομή αλλά και για την τοπική οικονομία η Πολεοδομία Λευκάδας», το οποίο προκάλεσε ένα «πιγκ-πογκ» απαντήσεων και ανταπαντήσεων μεταξύ του υπογράφοντος και κάποιου αρχιτέκτονα, απρόσκλητου συνηγόρου της αμαρτωλής αυτής υπηρεσίας καθώς και του διευθυντή της, η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά, όπως με διαβεβαίωσαν οι συναλλασσόμενοι μηχανικοί που πριν είχαν αγανακτήσει…

Ακόμη πιο πρόσφατα, στις 15 Οκτώβρη, με λεπτομερές φωτορεπορτάζ μου, ανέδειξα το πρόβλημα (σχεδόν όλων) των σκεπασμένων φρεατίων (απ’ τους καταστηματάρχες) στον πεζόδρομο της αγοράς. Επειδή μάλιστα δεν είδα να συγκινούνται οι αρμόδιοι και λόγω της αναμονής καταιγίδων, επανήλθα στις 5 Νοέμβρη στο θέμα, προειδοποιώντας για τον επαπειλούμενο κίνδυνο ζημιών από πλημμύρα. Ευτυχώς, μετά απ’ αυτή τη δεύτερή μου παρέμβαση ενεργοποιήθηκε ο Δήμος και την επόμενη μέρα 6 Νοέμβρη, συνεργείο του αποκατάστησε τα πράγματα, λίγες μόλις ώρες πριν απ’ τη βραδινή ισχυρή καταιγίδα!

Υπάρχουν κι άλλες πολλές παρεμβάσεις μου που ενεργοποίησαν ευεργετικά την δημοτική Αρχή και τις υπηρεσίες της, γι αυτό και επιμένω πως παρά τα φαινόμενα, στην πραγματικότητα βοηθάω παρά ζημιώνω τον κ. Δήμαρχο. Κι επειδή ο αιρετός είναι κατά τεκμήριο ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, είμαι βέβαιος πως το αντιλαμβάνεται και γι αυτό μ’ έχει κι ο ίδιος στην καρδιά του…

Χρόνια πολλά κ. Δήμαρχε!