Το άρθρο της ημέρας: Προεκλογικά δώρα ή μήπως αυτοκτονικές τάσεις?

Ο πρώτος μήνας της νέας χρονιάς σχεδόν πέρασε και κάθε μέρα που περνάει  η ατμόσφαιρα γίνεται όλο και περισσότερο προεκλογική, με τους κάθε είδους επίδοξους υποψηφίους να βρίσκονται σε έντονη κινητικότητα προκειμένου να πείσουν πρώτα τους κεντρικούς κομματικούς για να τους χρίσουν και στην συνέχεια τους ψηφοφόρους για να τους ψηφίσουν.

Αναμενόμενα είναι όλα τούτα βέβαια, που άλλωστε επαναλαμβάνονται σε κάθε προ-εκλογική χρονιά.  Εκείνο που δεν ήταν αναμενόμενο, ούτε σύνηθες, αλλά ούτε και λογικό, είναι οι αυτοκτονικές τάσεις που εμφανίζουν κόμματα και υποψήφιοι σε τούτες τις εκλογές. εθνικές και αυτοδιοικητικές! Και αναφέρομαι στα δυο κατά τεκμήριο  μεγαλύτερα κόμματα και τους υποψηφίους τους, που τόσο με τις ενέργειες των κεντρικών όσο κα με αυτές των τοπικών τους υποψηφίων,  κάνουν ότι  μπορούν  για να δώσουν το πλεονέκτημα στον αντίπαλο! Πάσχουν από υπερβολική ευγένεια ή μήπως από αυτοκτονικές τάσεις; Άγνωστο…

Οι βουλευτικές εκλογές

Ας ξεκινήσουμε όμως με τις εθνικές εκλογές, που άλλωστε προηγούνται χρονικά, ενώ με τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα ασχοληθούμε σε επόμενο  άρθρο μας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κατά την πρώτη (και σχεδόν πλήρη) θητεία του ο πρωθυπουργός,  αναγκάστηκε να ασχοληθεί και να αντιμετωπίσει ιδιαίτερα δυσεπίλυτα προβλήματα, πέρα από τα συνηθισμένα και  την (σταθερή και μόνιμη πλέον) οικονομική κρίση!  Έτσι κλήθηκε να αντιμετωπίσει:

– Μια πρωτόγνωρη πανδημία, με εκατομμύρια νοσούντες και χιλιάδες νεκρούς που η τελευταία παρόμοιά της ήταν η ισπανική γρίπη στις αρχές του 20^ου αιώνα.

-Έναν πόλεμο στην Ουκρανία δηλ. στην γειτονιά μας, οι τελικές συνέπειες του οποίου ακόμη δεν μπορούν να υπολογιστούν. Ήδη όμως καταμετράται η  ξέφρενη ακρίβεια που προκάλεσε διεθνώς καθώς και ο γενικότερος κλονισμός της παγκόσμιας οικονομίας και…

-Τέλος τους  εξ Ανατολών γείτονες πιο απομονωμένους αλλά και πιο απειλητικούς από ποτέ!

Ο Πρωθυπουργός

Παρά τον μεγάλο βαθμό δυσκολίας που είχαν όλα τούτα, μπορούμε να πούμε πως ο πρωθυπουργός πήρε βαθμό πάνω από την βάση, ισχυροποιώντας έτσι και την κομματική θέση του.  Κι εκεί που θα περίμενε κανείς πως θα πήγαινε στις εκλογές αισιόδοξος κι ενισχυμένος από τους επιτυχείς χειρισμούς στην πανδημία, στην εξωτερική πολιτική, στις συμμαχίες και σχετικά στην οικονομία και να κεφαλαιοποιήσει στην κάλπη την θετική του παρουσία και την αναγνώρισή του σαν επιτυχημένος διαχειριστής δυσκολιών, άρχισε να κάνει εκλογικά δώρα στον αντίπαλο, τέτοια που να θέσουν εν αμφιβόλω την προοπτική της επανεκλογής του. Τα εκλογικά δώρα με την σειρά που τα έκανε ήταν πρώτα πως δεν κατάφερε (ούτε αυτός) να πιάσει απ΄ τα κέρατα και να  τιθασεύσει τον Μινώταυρο του κτηματολογίου, που έχει ταλαιπωρήσει μια ολόκληρη γενιά και απειλεί να ταλαιπωρήσει και την επόμενη.. Στην συνέχεια και όσο πλησιάζαμε στις εκλογές έκανε μαζεμένα ένα σωρό  λάθη, από εκείνα που στην πολιτική θεωρούνται ανεπίτρεπτα καθότι κοστίζουν, ιδιαίτερα όταν γίνονται στο δεύτερο μισό της θητείας των πολιτικών. Αναφέρομαι στους δασικούς χάρτες και κυρίως στον εύκολο, άδικο και μάλλον παράλογο τρόπο με τον οποίον τα αγριτεμάχια  του κόσμου χαρακτηρίζονται δασικά!  Ίδια και χειρότερη ήταν η ατυχής έμπνευσή του να καταργήσει την κατά παρέκκλιση  δυνατότητα δόμησης  των εκτός σχεδίου οικοπέδων (στις παρυφές των οικισμών) και μάλιστα πριν καλά-καλά ξεπεραστεί η  πανδημία, η οποία κατά την διάρκειά της, είχε αναστείλει ένα μεγάλο μέρος της οικοδομικής δραστηριότητας.

Κάνει το Χάρβαρντ ζημιά;

Έχω την εντύπωση πως οι αποφάσεις του αυτές έχουν ρίζα στις σπουδές του πρωθυπουργού και καθόλου δεν αμφιβάλω πως έχουν επιστημονική βάση. Σε επίπεδο θεωρίας μπορεί να διδάσκονται στο Χάρβαρντ και στα άλλα λαμπρά εκπαιδευτικά ιδρύματα σαν στοιχεία ορθολογιστικής   ανάπτυξης, όμως φοβάμαι πως αγνοούν παντελώς την ελληνική πραγματικότητα. Την ίδια άγνοια φοβάμαι πως έχει κι ο πρωθυπουργός, καθότι «αρχοντόπουλο» εκ γενετής ο ίδιος και κληρονόμος μεγάλων εκτάσεων-φιλέτων της πατρικής περιουσίας,  ποτέ δεν βρέθηκε στην θέση του μέσου και του φτωχού επαρχιώτη έλληνα, να προσβλέπει στο οικογενειακό  χωραφάκι των ελάχιστων στρεμμάτων, ενίοτε και τετραγωνικών μέτρων και να το νιώθει σαν την προσωπική του περιουσία. Του λέμε λοιπόν πως ο μέσος αυτός έλληνας  που είναι η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων και που δεν έχει τις φερστ κλας σπουδές τις δικές του, απλά αισθάνεται  πως του βάζει με πονηριά  χέρι στην περιουσία του (την οποία μπορεί και να έχει αγοράσει με το προηγούμενο καθεστώς σαν επένδυση) , με σκοπό να διευκολύνει κάποιον πλούσιο «επενδυτή» να του την πάρει «μπιρ παρά» και θυμώνει Και δεν υπάρχει πιο εφιαλτικό εκλογικό σενάριο για οποιονδήποτε πολιτικό από ένα τσούρμο θυμωμένους ψηφοφόρους!  .. Εμείς πάντως που δεν είμαστε πολιτικοί, απλά τα καταγράφουμε σαν εκλογικά δώρα στον Αλέξη, ή πιο επιστημονικά, σαν αυτοκτονικές τάσεις που ωφελούν τον αντίπαλο!…

Ο βουλευτής

Πιο θετικό πρόσημο από τον πρωθυπουργό όμως παίρνει στην τοπική μας κοινωνία ο βουλευτής Λευκάδας που, απ΄ ότι φαίνεται έχει σκοπό να καταρρίπτει συνεχώς τα ρεκόρ! Μπαίνοντας φέτος στον 8^ο χρόνο της θητείας του ο συμπαθής Θανάσης, ήδη είναι ο μακροβιότερος μεταπολεμικός βουλευτής του νησιού μας και προχωρά ακάθεκτος για νέο ρεκόρ αφού είναι το μεγάλο φαβορί να επανεκλεγεί στις προσεχείς εκλογές, ακόμα και στην περίπτωση που το  κόμμα του πληρώσει τα προαναφερόμενα λάθη και χάσει!  Μυστικό της επιτυχίας του πως είναι απλός, προσηνής, φιλικός και εξυπηρετικός προς όλους τους Λευκαδίτες, χωρίς να ξεχωρίζει τους ψηφοφόρους του (που άλλωστε πάντα είναι δυσδιάκριτοι) από τους άλλους. Επιπλέον μετά από  8 χρόνια θητείας, τόσο στην αντιπολίτευση όσο και στην συμπολίτευση δεν θυμάμαι να είχε ποτέ κάποια σοβαρή προσωπική αντιπαράθεση με κανέναν, πέρα βέβαια από κάποιες κόσμιες πολιτικές διαφωνίες. Το πιο ωφέλιμο -για τον ίδιο- χαρακτηριστικό του όμως, είναι  πως  έχει την μεγαλύτερη  διεισδυτικότητα στους άλλους πολιτικούς χώρους από όλους τους πολιτικούς της Λευκάδας, μετά τον αείμνηστο βουλευτή της Αριστεράς Ξενοφώντα Γρηγόρη.

Βέβαια το κουσουράκι του δεν μπόρεσε να το αποφύγει κι αυτός: Σαν ευγενής που είναι, το έκανε κι αυτός το (αυτοκτονικό) δωράκι του στον αντίπαλο, με την ακατανόητη ανάμιξή του στις τοπικές εκλογές, στις οποίες αρέσκεται να δραστηριοποιείται υπέρ κάποιων υποψηφίων, ερεθίζοντας όμως έτσι όλους τους υπόλοιπους! Είναι κρίμα και  δεν χρειάζεται…

Τελευταία πάντως δείχνει να έχει αλλάξει. Ίσως γιατί με την εμπειρία που απέκτησε (και στα εκλογικά), μάλλον έμαθε πως παρά την μυστικότητα της ψηφοφορίας, η κάλπη είναι …μαρτυριάρα και αποκαλύπτει πολλά, τουλάχιστον  σε όποιους ξέρουν να την διαβάσουν Αλλά βέβαια παραμένει κάλπη, που σημαίνει πως ποτέ δεν πρέπει κανείς να είναι σίγουρος μαζί της…

Ο Σύριζα και το δώρο του…

Στον αντίποδα Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να πάρει τα δώρα που απλόχερα του προσφέρει ο αντίπαλος και που τον ξαναβάζουν στο παιγνίδι, να του πει ευχαριστώ  και να τα εκμεταλλευτεί, φροντίζει με τα δικά του δώρα να ανταποδώσει και με το παραπάνω την υποχρέωση. Αν μάλιστα επαληθευτεί η (διασταυρωμένη)  πληροφορία,  πως επέλεξε για «δυνατό» του υποψήφιο τον εφταμηνίτικο ρέκορντμαν πρώην  βουλευτή του, τότε να δείτε που δεν αποκλείεται, αυτός  να καταρρίψει ακόμα και το  προηγούμενο δικό του απλησίαστο ρεκόρ απώλειας ψήφων! Και βέβαια τώρα κατανοώ  για ποιο λόγο στο περιβάλλον του βουλευτή έκαναν πάρτυ, μόλις κυκλοφόρησε η πληροφορία για τον απέναντι…

Απορίες όμως δημιουργεί η λογική με την οποία γίνονται τέτοιου είδους επιλογές, που τελικά καταλήγουν βούτυρο στο ψωμί του αντιπάλου. Γιατί όταν ένα κόμμα υστερεί και προσπαθεί να ακυρώσει το αβαντάζ του αντιπάλου κόμματος, η κοινή λογική λέει πως χρειάζεται έναν υποψήφιο χωρίς βαρίδια και αντιπάθειες και με ικανότητα διείσδυσης και σε άλλους πολιτικούς-κομματικούς  χώρους.  Όμως τι αποδοχή, και τι συστράτευση μπορεί να εμπνεύσει και να προωθήσει  κάποιος που  όχι μόνο οι σχέσεις με τους συντρόφους του κομματικούς έχουν «αγκάθια» αλλά και είναι αντίδικος στα δικαστήρια ακόμη και με την υποψήφια βουλευτή του κόμματος  των προηγούμενων εκλογών που είναι και ενεργό μέλος της σημερινής  Νομαρχιακής του (κοινού) κομματός τους;

Και η ερμηνεία

Τέτοιες λογικότατες απορίες έχουν βέβαια μόνο όσοι δεν έχουν εντρυφήσει στα ενδότερα των κομμάτων.  Γιατί όσοι έχουν εντρυφήσει,  ιδιαίτερα σε κόμματα που πάσχουν από «μικρομεγαλισμό» καθόσον λόγω της συγκυρίας από μικρό ποσοστό σκαρφάλωσαν απότομα σε δυσθεώρητα ύψη, ξέρουν πως αυτά συνήθως κυριαρχούνται από τα μικρά τους τοπικά «ιερατεία»,  τα οποία σαν πρώτη τους προτεραιότητα έχουν να περιχαρακώνουν τον δικό τους ρόλο στα πράγματα και να διατηρήσουν τα δικά τους κεκτημένα παρά την πρόοδο του κόμματος. Γι αυτό και μετά από κάθε εκλογική αποτυχία, ακόμα και συντριβή, σπανίως θα δείτε να προχωρούν στην προβλεπόμενη (από το καταστατικό)  κουβέντα και ανάλυση της αποτυχίας τους. Α:πλά θα καμωθούν πως δεν συμβαίνει τίποτα και στην επόμενη εκλογές πιθανότατα θα τους ξαναδείτε υποψήφιους!  Και αυτή η νοοτροπία αφενός επηρεάζει καθοριστικά την… επιλογή των μελλοντικών υποψηφίων και αφετέρου έχει αρνητικό  αντίκτυπο  στο αποτέλεσμα κάθε εκλογικής αναμέτρησης!

Ο Σχολιαστής