Αποκαταστάσεις
Τηλεφώνησε ο Πρόεδρος των Αγιοπετριτών Αθήνας για να μας διορθώσει που γράψαμε πως ευτυχώς που δεν συναντήθηκε με την αντίδικό του αντιδήμαρχο κατά τις πρόσφατες βραβεύσεις της Ένωσης Επτανησίων στην Παλιά Βουλή. Ζητάμε συγνώμη απ’ τον Πρόεδρο για την εσφαλμένη (όπως μας είπε) πληροφόρησή μας και επανορθώνουμε ευχαρίστως.
Αβρότητες
Όχι μόνο συναντήθηκαν λοιπόν στην είσοδο της Παλιάς Βουλής οι αντίδικοι, αλλά και οι δυο τους επέδειξαν μια σπάνια για τις συνθήκες ευγένεια, όταν ο μεν Πρόεδρος άνοιξε πρώτος την πόρτα πλην παρεχώρησε την προτεραιότητα εισόδου στην αντιδήμαρχο, ενώ αυτή σε μια πλειοδοσία αβρότητας, επέμεινε να εισέλθει πρώτος ο Πρόεδρος! Να δείτε που στο τέλος θα νικήσει η ευγένεια και θα θριαμβεύσει η …απόσυρση!
Ε, όχι και ρουσφέτι!
Παγιώθηκε καθώς φαίνεται η τελευταία επωδός στις προσκλήσεις του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, που λέει να απευθυνόμαστε στον δήμαρχο και τους αντιδημάρχους, (κατόπιν συνεννοήσεως βεβαίως, βεβαίως), για «πληρέστερη ενημέρωση επί των θεμάτων της ημερησίας διάταξης» (σ.σ. στις συνεδριάσεις του Δ.Σ.)! Θα πρέπει λοιπόν να είναι πολύ απελπισμένοι οι άνθρωποι, για να σερβίρουν αυτό το πράγμα για …ρουσφέτι!
Θλίψη…
Όποιος έτυχε να επισκεφθεί το «Επιστημονικό Συνέδριο» του Πνευματικού Κέντρου την Παρασκευή και το Σάββατο, ένοιωσε κάπως άβολα διαπιστώνοντας την ελάχιστη ανταπόκριση των Λευκαδιτών. Οι ευρισκόμενοι στην αίθουσα μετριόνταν άνετα στα δάχτυλα ενός ανθρώπου, αφήστε δε που οι μισοί σχεδόν απ’ αυτούς είχαν θεσμικό ρόλο ή προσωπικό ενδιαφέρον για την υπόθεση! Και αναρωτιέται κανείς πως κάποιοι κατόρθωσαν να εμπλέξουν τόσο αξιόλογες προσωπικότητες, αλλά και ιστορικές οικογένειες, στα δικά τους αδιέξοδα και τελικά να τους «φορτώσουν» με την δική τους απαξίωση εκθέτοντάς τους με τις προσωπικές τους επικοινωνιακές σκοπιμότητες…
Τσάμπα η ανησυχία!
Φαίνεται όμως πως τελικά, μάλλον αντελήφθησαν τη «λακκούβα» και αυτό φαίνεται απ’ το παρακάτω συμβάν: Κάποια στιγμή, μεταξύ των (λίγων) παρευρισκομένων στην αίθουσα, ήταν και ο πολύ γνωστός συμπατριώτης μας καθηγητής. Κατά τη στιγμή λοιπόν που απ’ το προεδρείο ειπώθηκε ότι πρόκειται να βραβευτεί ο… πετάχτηκε περίπου έντρομος ο κ. καθηγητής αναφωνώντας «όχι βραβεύσεις…», νομίζοντας προφανώς πως η συνέχεια τον αφορούσε άμεσα! Τσάμπα όμως ανησύχησε και επενέβη, αφού όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια της αναγγελίας, η βράβευση αφορούσε τον (απόντα) επτανήσιο ιστορικό κ. Λουκάτο…
Τι την ήθελε;
Το ενδιαφέρον όμως της τοπικής κοινής γνώμης κατά τις τελευταίες μέρες, μονοπώλησε η εκλογή του προέδρου της ΝΟΔΕ και κυρίως ότι επακολούθησε: Πλήρως αιφνιδιασμένος απ’ το αποτέλεσμα και φανερά σοκαρισμένος απ’ το αποτέλεσμα ο βουλευτής, εξέδωσε μέσω του φέης μπουκ μια πρωτοφανούς ύφους πικρόχολη ανάρτηση-ανακοίνωση, δια της οποίας χαρακτηρίζει τον (επαν)εκλεγέντα «πρόεδρο μειοψηφίας», που όμως τον εξέθεσε βαριά, τόσο στην τοπική κοινωνία όσο και στα ανώτερα κεντρικά κομματικά κλιμάκια!
Ανέκδοτα για …πατάτες
Η δικαιολογία που προέβαλε γι αυτό του το χαρακτηρισμό ο βουλευτής, θύμιζε το γνωστό ανέκδοτο με το Σούτσο και τον βασιλιά, όπου δηλαδή η δικαιολογία ήταν χειρότερη της αρχικής «πατάτας»: Αν καταλάβαμε σωστά την βουλευτική λογική λοιπόν, οι κομματικοί εκλέκτορες που υποστηρίχθηκαν απ’ τον βουλευτή (ή και απ’ τους «υπόλοιπους»), είχαν την υποχρέωση να ψηφίσουν για πρόεδρο την επιλογή του όποιου «μεγάλου» υποστηρικτή τους!
Και μη χειρότερα!
Με άλλα λόγια, ο αιρετός δείχνει να αντιλαμβάνεται τους εκλεγμένους θεματικούς κομματικούς εκπροσώπους σαν απόλυτα ενεργούμενα του εκάστου πάτρωνά τους μεγαλοπαράγοντα και μάλιστα τους εγκαλεί δημοσίως, επειδή ψήφισαν διαφορετικά απ’ την δική του(ς) επιθυμία!! Και μη χειρότερα, να λέμε…
Τον πήρε στο λαιμό της!
Πέρα απ’ τη περίεργη αυτή βουλευτική «δεοντολογία» όμως, φοβάμαι πως ο αιρετός δεν είναι σωστός ούτε στην ανάλυση που επιχειρεί προκειμένου να ερμηνεύσει πως το (υποτιθέμενο) 25-21 κατέληξε στις 22-22 ψήφους. Γιατί του διαφεύγει ο επώνυμος επιστήθιος φίλος (και παλαιός εκλογικός «συνεργάτης» του) που το έριξε άκυρο, επηρεασμένος προφανώς απ’ τα δημοσιεύματα της άλλης επιστήθιας «φίλης» του, η οποία διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους, μέχρι την τελευταία στιγμή, για την σαρωτική επικράτηση του εκλεκτού του βουλευτή! Πίστεψε λοιπόν κι αυτός τις πομφόλυγες, το ‘ριξε άκυρο, έτσι για ξεκάρφωμα και ανέτρεψε ριζικά την κατάσταση…
Κλώτσησαν!
Πέρα απ’ αυτό το «ατύχημα» όμως, εγώ ξέρω ακόμα δυο εκλέκτορες, που ενώ αρχικά είχαν αποφασίσει Πάνο, αγανάκτησαν τόσο απ’ τις «προφητείες» του γνωστού εντύπου περί «σαρώματος», που τελικά το ‘ριξαν στο Δημήτρη! Δεν τους «έκατσε καλά» ο εμφανέστατος «συντονισμός», βλέπετε…
Αμετανόητη
Να δείτε πάντως που η σύγχρονη «Πυθία» δεν πρόκειται να πτοηθεί ούτε και τώρα! Στοιχηματίζω λοιπόν πως πριν βγει η βδομάδα, θα αρχίσει νέες προφητείες, προσποιούμενη βέβαια πως δεν τρέχει τίποτα…
Ανεργία
Πάντως μετά από τούτο το απίστευτο φιάσκο, να δείτε που οι επίδοξοι «συντονιστές» θα κυνηγάνε τους υποψήφιους πελάτες πλέον με το ντουφέκι! Κι όχι τίποτε άλλο, μα βρισκόμαστε και στο έμπα της προεκλογικής περιόδου, που αναμένονταν …πλάκωση και χοντρές κονόμες!
Η …ευεργέτιδα!
Ο πολύξερος φίλος μου πάντως που γνωρίζει καλά την ψυχολογία των προεκλογικών καταστάσεων, μου τα ‘λεγε απ’ την Παρασκευή, με το που κυκλοφόρησε ο τοπικός τύπος: «Να δεις που θα βγει ο Μήτσος», μου δήλωσε με σιγουριά! «Και μεγάλη ευεργέτιδά του στο τέλος θ’ αποδειχθεί η γνωστή …συντονίστρια», συμπλήρωσε! Ομολογώ πως τότε τον κοίταξα σαν εξωγήινο. Τώρα όμως του βγάζω το καπέλο!
Όταν έχεις τέτοιους φίλους…
Ο ίδιος φίλος λοιπόν, επανήλθε με εμφανή την ικανοποίηση στο θέμα, αμέσως μετά την εκλογή και σχολίασε την βουλευτική εμπλοκή ως εξής: «Αντί να ψάχνει για δράκουλες και για σκελετούς στους εκλέκτορες ο βουλευτής, καλύτερα θα ήταν να κοιτάξει δίπλα του για να δει το φταίχτη. Γιατί όταν έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;»
Σωστή, αλλά απ’ την …ανάποδη!
Παρόλα αυτά, εγώ ξέρω ποια θα ρωτήσω παραμονές των εκλογών, ώστε να μάθω πριν απ’ όλους σας το νέο δήμαρχο Λευκάδας. Γιατί ομολογώ πως εμπιστεύομαι απολύτως τις προβλέψεις της, (απ’ την ανάποδη βέβαια)…
Απορίες
Μαθαίνω πως χαθήκανε την Κυριακή το βράδυ τα «Λεξοτανίλ» απ’ όλα τα φαρμακεία της Λευκάδας! Και η απορία που μου δημιουργήθηκε είναι: Χαθήκανε γιατί τα πήραν με τις χούφτες κάποιοι που τα χρειάζονταν ή μήπως τα μάζεψε κανείς προληπτικά για ν’ αποφευχθούν οι αυτοκτονίες;
Ο Κιτρινιάρης παραπολιτικός