FortsaLefkada.gr 
Χαλιφάτο 13-1-14 (του Ανταποκριτού μας)
Χαμός στο ίσωμα!
Χαλασμός έγινε στο Χαλιφάτο κατά την τελευταία εβδομάδα, μετά την πρόσφατή μου ανταπόκριση, στην οποία αποκάλυψα την μυστική όσο και κρίσιμη σύσκεψη του Σουλεημάν με την Κοντύλ’ ογλου χατούν και τον Αρμένογλου Μαυραγορίτογλου αγά στο Μπαξέ Σεράϊ, το θερινό ανάκτορο του Εξοχότατου!
Στο τσακ!
Ο καημένος ο άνθρωπός μου, που το έπαιζε κωφάλαλος κι αγράμματος και που ήταν αυτός που κατέγραψε (και μου έδωσε) όλες τις συνομιλίες της σύσκεψης, ίσα που πρόφθασε να δραπετεύσει απ’ το Χαλιφάτο, όπου οι αγριεμένοι μουγκοί του χάνου τον έψαχναν αφηνιασμένοι για τα …περαιτέρω!
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει…
Εκείνο όμως που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ήταν η συνέχεια μετά την σύσκεψη: Αφού ξεκαθάρισε ο Σουλεημάν στους άλλους δυο ότι πρέπει να ράψουν το στόμα τους για ότι ειπώθηκε στην σύσκεψη, επί ποινή κοψίματος πρώτα της γλώσσας και μετά της κεφαλής, μάζεψε την ομάδα του στη Σύνοδο για να τους αναγγείλει τις (υποτιθέμενες) αποφάσεις του.
Θρήνος!
Μόλις τους ανακοίνωσε λοιπόν πως δεν σκοπεύει να συμμετάσχει στο δημοψήφισμα, θρήνος και κοπετός ξέσπασε μεταξύ των περισσότερων δούλων και γενιτσάρων του. Περισσότερο απ’ όλους μαθαίνω πως ακούγονταν το κλάμα της Χουρέμ-Ζουζούς-σουλτάνας, η οποία αναλύθηκε σε γοερό θρήνο μετά τέτοιων δακρύων, που προς στιγμήν λύγισε κι ο Σουλεημάν και σκέφτηκε να την φωνάξει ιδιαιτέρως παρά δίπλα για να της πει την αλήθεια.
Και κλάμα η κυρία!
Την τελευταία στιγμή όμως συγκρατήθηκε γιατί σκέφτηκε πως αν της το ‘λεγε και κόβονταν, όπως θα ήταν φυσικό ο θρήνος, οι άλλοι πιθανόν να καταλάβαιναν πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα και τότε δεν αποκλείονταν κάποιοι να πονηρεύονταν ή ακόμα και να μάντευαν το κόλπο της μάπα-παραίτησης! Έτσι με πόνο ψυχής την άφησε να χτυπιέται και το μόνο που έκανε, ήταν να της δώσει το μεταξωτό μαντήλι του για να σκουπίζει τα δάκρυά της…
Τα χαϊβάνια κι οι πανούργες…
Ο κουμπούρας ο Σουλεημάν βέβαια, βλέποντας την Χουρέμ-Ζουζού σουλτάνα να σπαράζει στο κλάμα, πίστεψε, (όπως θα πίστευαν όλα τα χαϊβάνια οι άνδρες), πως αιτία του σπαραγμού της ήταν ο μεγάλος της έρωτας για τον ίδιο. Ουδέν πιο εσφαλμένο όμως αυτού. Η Χουρέμ-Ζουζού, (όπως θα έκανε κάθε πανούργα γυναίκα στη θέση της), θρηνούσε απλά γιατί με μια πρόχειρη εκτίμηση της κατάστασης, είδε πως δεν θα ‘χει πλέον που να πάει η ίδια, ώστε να έχει προοπτική της πολυπόθητης εξουσίας!
Αποδιοπομπαία!
Αυτό γιατί η πόρτα του Σπύρογλου, όπως έχουμε ήδη εξηγήσει, ήταν και παραμένει ερμητικά κλειστή, όχι τόσο για την κλωτσοπατινάδα και για τις σφαλιάρες που του είχε ρίξει, όσο γιατί του είχαν ξεκαθαρίσει οι περισσότεροι απ’ τους υπόλοιπους της ομάδας πως έτσι και διανοηθεί να την συμπεριλάβει σ’ αυτή, εκείνοι θα λακίσουν τρέχοντας… Και χώρια που η σουλτάνα δεν έχει και καμιά αισιοδοξία για την καλή τύχη του Σπύρογλου…
Χι και μάλιστα με κόκκινο!
Παρόμοιες και χειρότερες αντιδράσεις όμως είχε κι ο Δράκογλου πασάς, όχι μόνο απ’ την ομάδα του αυτός, αλλά κι από πολλούς υποτιθέμενους ψηφοφόρους του, οι οποίοι του διαμήνυσαν με σαφήνεια πως αν δεχθεί κοντά του τους διεφθαρμένους του Σουλεημάν, με πρώτη και χειρότερη τη Χουρέμ, τότε εκείνους να τους ξεχάσει και να ψάξει για ψήφους αλλού! Τι μπορούσε να κάνει λοιπόν κι αυτός, πέρα απ’ το να την διαγράψει μ’ ένα μεγάλο και κατακόκκινο χι;
Τα δάκρυα των γενίτσαρων!
Όμως ας συνεχίσουμε την περιγραφή της ατμόσφαιρας στην ομάδα του Σουλεημάν, όταν τους ανακοίνωσε την αποχώρησή του. Δεν ήταν όμως μόνο η Χουρέμ-Ζουζού που πήγε το δάκρυ της κορόμηλο. Μαθαίνω πως και πολλοί απ’ τους γενίτσαρους του Σουλεημάν βούρκωσαν ή κρυφο-έκλαιγαν μ’ αναφιλητά! Ο Γερακλόγλου για παράδειγμα έκλαιγε φανερά κι ασυγκράτητα, το ίδιο κι Πιπινάρογλου. Ακόμη κι ο κυρ-Βασίλης ελέησον χρειάστηκε να είναι συνεχώς με το νοτισμένο το μαντήλι του ανά χείρας, άσχετα αν υποκρίνονταν πως αυτό οφείλονταν σε βαρύ συνάχι…
Κροκοδείλιες πονηριές…
Ο πονηρός Μπούσκογλου αγάς πάλι, για να κρατήσει πισινή και να μην υστερήσει, προσποιήθηκε πως πάει στον απόπατο, μπήκε στη ζούλα δίπλα στην κουζίνα, έκοψε ένα κρεμμύδι και τύλιξε ένα μικρό κομμάτι του στο μαντηλάκι του. Νε το που γύρισε πίσω λοιπόν, τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν κι απ’ αυτουνού τα κοκκινισμένα μάτια, οπότε κανένας πλέον δεν μπορούσε ν’ αμφισβητήσει τη λύπη και τα φρονήματά του!
Άλλος ήταν ο λόγος!
Χοντρά βουρκωμένος όμως ήταν κι ο Μεγαλειότατος Λευτεράκογλου, μόνο που τα δάκρυα αυτουνού δεν προέρχονταν απ’ την απώλεια του αρχηγού, αλλά απ’ την οργή και την αγανάκτηση τη δική του, για την απόφαση του Σουλεημάν να δώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής στον σταυλίτη τον Ρουστέμ Πραξίτογλου κι όχι στον ίδιο!
Τη γλύτωσε!
Πάντως το βούρκωμα αυτό του Μεγαλειοτάτου Λευτεράκογλου ήταν που τον γλύτωσε! Γιατί βλέποντάς ο Σουλεημάν τα δάκρυα και νομίζοντας πως είναι απ’ τη λύπη του για την αποχώρηση του ίδιου, πείστηκε πως του είναι βαθιά πιστός κι αφοσιωμένος, οπότε άλλαξε την αρχική του απόφαση, (αυτή που εκμυστηρεύτηκε στην Κοντύλ’ ογλου) και δεν του έστειλε τη νύχτα τους μουγκούς…
Πάντα δικός σας και πάντα πρωτοπόρος στην ενημέρωση,
Ο Κουτσομπόλ χαμπέρ εφέντης
(Σημαντική σημείωση Σύνταξης: Τα πρόσωπα και τα γεγονότα του σίριαλ είναι εντελώς φανταστικά. Συνεπώς κάθε πιθανή ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα ή γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική.)
