Σουλεημάν ο μικρο-αναξιοπρεπής Επεισ. 16

Χαλιφάτο 28-9 (του Ανταποκριτού μας)

Επιστροφές …

Επέστρεψε ο Σουλεημάν απ’ την προσκυνηματική του εκδρομή στην κοιτίδα του Οθωμανισμού, όμως αν κρίνω απ’ την εμφάνισή του, καθόλου δεν ωφελήθηκε, όπως το προσδοκούσε! Έφερε μαζί του βέβαια τα τσουβάλια με τα όσπρια που λέγαμε, οπότε αναμένεται τα …μπουμπουνητά (σύμφωνα και με το σχετικό πορδο-αφιέρωμα της Κιτρίν- πατσαβούρ) να πάνε σύννεφο, φθινοπωριάτικα!

Τρεις φορές κουκιά με λάδι…

Εκτός απ’ τα όσπρια και τα ιμιτασιόν πουκάμισα όμως, κουβάλησε μαζί του πίσω και πολύ περισσότερες αγωνίες απ’ όσες είχε όταν έφευγε. Αιτία η επίσκεψή του στο Μαντείο των Δελφών, που μάλιστα τελικά ήταν …τριπλή, αφού πέρασε από κει για πρώτη φορά στο πήγαινε, ξαναπέρασε να ρωτήσει για τις λεπτομέρειες την επόμενη μέρα και μετά ξανά-ματα-πέρασε κατά τον γυρισμό του!

Τριπλές κι οι αγωνίες

Τι τις ήθελε όμως τις τριπλές επισκέψεις ο μουσουλμάνος; Δεν του έφτασε δηλαδή ο πρώτος χρησμός, απ’ τον οποίο δεν μπορούσε να βγάλει άκρη και νόημα, αλλά πήγε γυρεύοντας: Ξανα-επισκέφθηκε δυο ακόμη φορές το Ίδρυμα κι έτσι τώρα έχει τρεις άλυτους γρίφους να λύσει…

Τα «ήξεις-αφίξεις» συνεχίζονται…

Γιατί βλέπετε, όλες οι (αμέτρητες) Πυθίες που κάθισαν στο γνωστό τρίποδο, απ’ την εποχή του Οιδίποδα μέχρι σήμερα και μαστουρωμένες αμολάγανε (και συνεχίζουν να αμολάνε) τους χρησμούς, είχαν δυο πολύ κακά ελαττώματα: Το πρώτο είναι πως ποτέ δεν βάζανε κόμμα, αυτό το άφηναν να το κάνει ο πελάτης. Ελάτε όμως που η θέση του κόμματος, (το σημείο στίξης εννοούμε, όχι το άλλο, το διεφθαρμένο το πολιτικό, με το οποίο τα πάει πάντα μια χαρά ο επίσης διεφθαρμένος Σουλεημάν), είναι πολύ σοβαρή υπόθεση κι απ’ αυτήν (ανάλογα που το βάζεις δηλαδή), αλλάζει κι ολόκληρο το νόημα του χρησμού!

Άνευ εξηγήσεων…

Το δεύτερο κουσούρι τους, είναι πως ποτέ δεν ξανάδιναν χρησμό στον ίδιο πελάτη για το ίδιο πράγμα! Που σημαίνει πως οι ιερείς της γραμματείας, αφού βέβαια έχουν εισπράξει το σχετικό παράβολο, σου λένε: Φίλε μου, αυτός είναι ο χρησμός σου, πάρτονε και δίνε του. Διευκρινιστικές ερωτήσεις δεν επιτρέπονται, ότι κατάλαβες, κατάλαβες. Και που ‘σαι, ούτε να το διανοηθείς να μας ξανάρθεις για να ξαναρωτήσεις για το ίδιο πράγμα, γιατί ενώ θα ξαναπληρώσεις, θα πάρεις ακριβές αντίγραφο (δηλαδή φωτοτυπία θεωρημένη) του πρώτου χρησμού! Άντε στο καλό τώρα λοιπόν, και να μας ξανάρθεις αλλά με νέο ερώτημα. Και σου κλείνουν τη πόρτα στα μούτρα!

Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου…

Αμ πως νομίζετε πως επιβιώνουν αυτού του είδους τα ιδρύματα τριάντα αιώνες τώρα; Κι η πλάκα είναι πως όλα τούτα είναι και γραμμένα με μεγάλα και καλαίσθητα γράμματα στον κανονισμό λειτουργίας του Ιδρύματος, που είναι κρεμασμένος σε περίοπτη θέση στο σαλόνι της αναμονής, ώστε να τον βλέπουν όλοι οι πελάτες και να μην μπορούν να πούνε μετά «δεν το ξέραμε και δώστε τα λεφτά μας πίσω»…

Αγωνία με λαχτάρα…

Όμως ας πάρουμε τα πράγματα (που προβλημάτισαν τον Σουλεημάν-χαν) με τη σειρά. Πηγαίνοντας προς τους Οθωμανούς για το προσκύνημα που λέγαμε, ο δρόμος υποχρεωτικά περνούσε απ’ τον ομφαλό της γης, όπως έχουν βαφτίσει τους Δελφούς οι πονηροί ιερείς του Απόλλωνα! Μόλις λοιπόν έφτασε έξω απ’ το διάσημο ίδρυμα ο Σουλεημάν, ξεπέζεψε με φανερή τη λαχτάρα, άφησε στον Βραχωρίτη που τον συνόδευε να ταΐσει και να περιποιηθεί τα άλογα, κι ο ίδιος μπήκε μέσα, διψασμένος για την απάντηση στο ερώτημα που τον έκαιγε!

Περιβάλλον και Υπηρεσίες επιπέδου!

Αφού λοιπόν πρώτα κατέβαλε το προβλεπόμενο ποσό και πήρε την απόδειξή του κανονικά, τον πλύνανε, τον καθάρανε και πέρασε απ’ όλες τις διαδικασίες που προβλέπει το σχετικό πρωτόκολλο. Μετά παρέδωσε γραπτά στο προβλεπόμενο έντυπο το ερώτημά του, που όπως ήταν αναμενόμενο αφορούσε την αγωνία του για την παρουσία του Σπύρογλου πασά και της ομάδας του στο δημοψήφισμα κι έλεγε: «Αν κατεβώ στο επόμενο δημοψήφισμα, θα κερδίσω την αντίπαλη ομάδα;» Παρέλαβαν τελετουργικά το ερώτημα, του έφεραν καφεδάκι με παξιμαδάκι στο σαλόνι αναμονής και περίμενε μέχρι να μαστουρώσει η Πυθία και να του φέρουν -γραπτώς κι επισήμως πάντα- την απάντηση!

Η παραλαβή

Μετά από κανένα δίωρο κι ενώ ο Σουλεημάν τρώγονταν με τα ρούχα του, επιτέλους ήρθε ο αρχιερέας του Απόλλωνα με δυο τσιράκια του και ακούμπησε μπροστά του στο τραπεζάκι -με κάθε επισημότητα- έναν ασημένιο δίσκο που μέσα είχε ένα σφραγισμένο φάκελο, ο οποίος απ’ έξω έγραφε: «Ανοίγεται υποχρεωτικά εκτός Μαντείου». Μετά ο αρχιερέας υποκλίθηκε με χάρη και ταυτόχρονα του έδειξε την πόρτα της εξόδου! Ο Εξοχότατος πήρε συγκινημένος τον φάκελο και βγήκε βιαστικός κι ανυπόμονος απ’ την βαριά πόρτα του περίβολου του Μαντείου, συνοδευόμενος συνεχώς μέχρι την έξοδο, απ’ τα δυο τσιράκια…

Ο χρησμός Νο 1

Μόλις άκουσε την πόρτα να κλείνει και να μανταλώνεται πίσω του, σχεδόν τρέμοντας απ’ τη συγκίνηση και την προσμονή, έκατσε στο πεζούλι έξω απ’ τον μαντρότοιχο και άνοιξε βιαστικά τον σφραγισμένο φάκελο διαβάζοντας το περιεχόμενό του: «Αν κατεβείς την έχεις πλακοστρώσει την αντίπαλη ομάδα θα δεις». Μονομιάς συνοφρυώθηκε…

Ερμηνεία πρώτη:

Κατά πως το συνηθίζουν αιώνες τώρα οι του Μαντείου, κόμμα δεν υπήρχε πουθενά! Ήταν λοιπόν δική του δουλειά να τα βάλει! Διαπίστωσε όμως, πως βάζοντας ένα κόμμα μετά την λέξη «πλακοστρώσει» ο χρησμός γίνονταν: «αν κατεβείς την έχεις πλακοστρώσει, την αντίπαλη ομάδα θα δεις», ήταν δηλαδή εντελώς αποθαρρυντικός για τον ίδιο!

Ερμηνεία δεύτερη:

Αντίθετα όμως, αν έβαζε το κόμμα μετά την λέξη «ομάδα», ο χρησμός γίνονταν «αν κατεβείς την έχεις πλακοστρώσει την αντίπαλη ομάδα, θα δεις», δηλαδή το νόημα άλλαζε άρδην και γίνονταν αισιόδοξο και εξόχως διαβεβαιωτικό! Έξυσε με αμηχανία το κεφάλι του κι έσπευσε να ζητήσει και την σχετική άποψη του Βραχωρίτη. Είσαι σίγουρα ο νικητής αφεντικό, βιάστηκε αυτός να τον γλείψει, εμφανέστατα όμως χωρίς (ως συνήθως) να έχει καταλάβει τις λεπτές διαφορές που φυτίλιαζαν τον Εξοχότατο…

Το δις εξαμαρτείν…

Στο κοντινό χάνι που διανυκτέρευσαν, δεν έκλεισε μάτι όλη τη νύχτα ο Σουλεημάν. Και εκεί κατά το χάραμα, πήρε την απόφασή του: Θα ξαναπήγαινε στο μαντείο, μετά τις δέκα που άνοιγε, αλλά επειδή θυμόταν την απαγορευτική πινακίδα της «μη επανάληψης», θα έθετε το ερώτημα που τον έκαιγε με διαφορετικό τρόπο και πολύ πιο συγκεκριμένα. Έγραψε λοιπόν στο σχετικό έντυπο, (είχε πάρει βλέπετε μερικά απ’ αυτά κατά τη χθεσινή του επίσκεψη, έτσι για σουβενίρ): «Να κατέβω στο δημοψήφισμα ή πρέπει να φοβάμαι τον Σπύρογλου πασά;»

Ο χρησμός Νο 2:

Αφού επαναλήφθηκαν οι γνωστές διαδικασίες και αφού βέβαια με βαθύ πόνο ψυχής ο τσιγκούνης Σουλεημάν κατέβαλε, προκαταβολικά πάντα, το τίμημα (που ήταν και προσαυξημένο λόγω αργίας κατά 50%), ήρθε ο πολυπόθητος χρησμός (πάλι γραπτός και χωρίς κόμμα βέβαια) που έλεγε: «Μη φοβού τον Σπύρογλου».

Οι ερμηνείες του…

Ξανά-μανά τα ίδια δηλαδή: Αν τον διάβαζε όπως ήταν, χωρίς να βάλει κανένα κόμμα, τα πράγματα ήταν καλά και εξόχως ενθαρρυντικά. Αν όμως έβαζε ένα κόμμα μετά το «μη» ο χρησμός γίνονταν «Μη, φοβού τον Σπύρογλου», οπότε ήταν σαφέστατα αποτρεπτικός! Πάμε να φύγουμε απ’ τους απατεώνες, διέταξε τον Βραχωρίτη όταν συνειδητοποίησε το δίλημμα και όλη την ημέρα ξεφυσούσε φουρκισμένος, που τελικά κατάλαβε πως πλήρωσε δυόμισι πουγκιά χρυσάφι για το τίποτα…

Η …επιστροφή!

Στην επιστροφή τους απ’ την Οθωμανία, έπρεπε όπως είπαμε να ξαναπεράσουν έξω απ’ το Μαντείο, αφού οι πονηροί ιερείς του Απόλλωνα είχαν φροντίσει να στήσουν το μαγαζί τους σε τέτοιο σημείο, που υποχρεωτικά περνούσαν από κει οι ταξιδιώτες, για όλους σχεδόν τους προορισμούς! Ένα πράγμα σαν τα Καζίνο δηλαδή, που τα στήνουν κοντά σε μεγάλες οδούς-αρτηρίες και σε αποστάσεις τέτοιες, ώστε να μην αποθαρρύνουν και τους πρωτευουσιάνους, αλλά να πιάνουν και τους διερχόμενους οικονομημένους αγρότες που επιστρέφουν απ’ τις λαϊκές αγορές…

Ερώτημα Νο 3

Κι όπως ακριβώς κάνουν οι «χαμένοι» αγρότες, που παρότι την πάτησαν στην προηγούμενη διέλευσή τους και τους μάδησαν, ξαναπάνε, κάπως έτσι κι ο Σουλεημάν επανήλθε δριμύτερος, πληρώνοντας 25% αυξημένο το παράβολο αυτή τη φορά, (αφού όπως του είπαν, είχε μεσολαβήσει εν τω μεταξύ αύξηση -απ’ τους πονηρούς διαχειριστές του Μαντείου- λόγω πληθωρισμού), ενώ η αλήθεια ήταν πως απλά χαρακτηρίστηκε αδιόρθωτος και επιβαρύνθηκε με την σχετική προσαύξηση της βλακείας του! Καθότι ονομαστός τσιγκούνης λοιπόν, ρώτησε να μάθει αν τουλάχιστον μπορεί να ελπίζει πως θα του καλύψει την προεκλογική δαπάνη για το δημοψήφισμα ο φίλος του ο Τάταρος, όπως είχε αφήσει να εννοηθεί, στο τελευταίο συμπόσιό τους… Έγραψε λοιπόν στο σχετικό έντυπο: «Μπορώ να ονειρεύομαι πως θα πάρω μεγάλο προεκλογικό δώρο απ’ τον Τάταρο;»

Ο χρησμός Νο 3:

Η απάντηση, επίσημη και σφραγισμένη, δεν άργησε αυτή τη φορά να έλθει κι ακόμη, επειδή ο Σουλεημάν θεωρήθηκε πλέον παλαιός πελάτης, το κουλουράκι με τον καφέ ήταν τώρα διπλό! Έγραφε λοιπόν ο χρησμός και πάντα βεβαίως χωρίς κόμμα: «Απ’ τον Τάταρο θα πάρεις το μακρύτερο δώρο μπορείς να ονειρεύεσαι».

Ερμηνεία 3Α:

Άντε πάλι στα ίδια διλήμματα σχετικά με το κόμμα ο Σουλεημάν! Βάζοντας το κόμμα μετά τη λέξη «δώρο», ο χρησμός γίνονταν: «Απ’ τον Τάταρο θα πάρεις το μακρύτερο δώρο, μπορείς να ονειρεύεσαι», που σήμαινε δηλαδή πως ήταν άκρως ενθαρρυντικός!

Ερμηνεία 3Β:

Βάζοντας όμως το άτιμο το κόμμα πριν απ’ τη λέξη «δώρο», τότε τα μαντάτα δεν ήταν καθόλου καλά αφού ο χρησμός γίνονταν: «Απ’ τον Τάταρο θα πάρεις το μακρύτερο, δώρο μπορείς να ονειρεύεσαι» οπότε κλάφτα Χαράλαμπε και απλά μείνε με το ονειρώξεις σου (και με το μακρύτερο στο χέρι, βεβαίως-βεβαίως)…

Προσεχώς…

Εδώ όμως αναγκαζόμαστε να διακόψουμε την ανταπόκριση αφού όπου να ‘ναι θα μας κλείσει ο δορυφόρος. Έτσι για τις μεγάλες φουρτούνες της Χουρέμ σουλτάνας με τις ξεματιάστρες του Χαλιφάτου καθώς και για τις αρωματικές περιπέτειες του δείγματος Εξοχοτάτου εκ Ψαρονησίου, θα σας ενημερώσουμε στην επόμενή μας ανταπόκριση.

Πάντα έγκυρος και σταθερά δικός σας

Ο χαμπερίστας Κουτσομπόλ-εφέντης

(Σημαντική σημείωση σύνταξης: Τα πρόσωπα και τα γεγονότα του σίριαλ είναι απολύτως φανταστικά. Συνεπώς κάθε πιθανή ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή γεγονότα, είναι εντελώς συμπτωματική).