Στην παράσταση του Ορφέα ακούσαμε την καρδιά της Ελλάδας να χτυπά!

Μ΄ ένα απόσπασμα από τον «Διθύραμβο του Ρόδου», του Σικελιανού, που απήγγειλε με εμφαντικό τρόπο από μικροφώνου το μέλος (αλλά και χορεύτρια του Ορφέα) Έφη  Τσιγκουράκου, ξεκίνησε το βράδυ της Παρασκευής (26-8-2016) στο Ανοιχτό Θέατρο Λευκάδας η παράσταση του «Ορφέα» Λευκάδας στα πλαίσια του 54ου Διεθνούς Φεστιβάλ της Λευκάδας.

«…Που απ᾿ ουρανό καὶ γην αντάμα εδέθη
το ρόδο, ώ νύχτα, τούτο το ορφικό,
της πιο κρυφής φροντίδας μας τὸ θρέμμα,
τ᾿ ορκιζόμαστε, πάνω από ναούς,
να το ποτίσουμε όλο μας το γαιμα,
για να το δώσουμε αύριο στους λαούς…»

Και συνέχισε σε κείμενο του Μάκη Βανδώρου:

«Κάθε λαός έχει ένα ιδιότυπο σύστημα πολιτισμού. Διαμορφωμένο από αξίες, ιδανικά, γνώσεις που ονομάζεται παράδοση κι αποτελεί την πολιτιστική του ταυτότητα. Η πολιτιστική ταυτότητα αντανακλά στη γλώσσα, στους εκφραστικούς τρόπους, στις συνήθειες, στις τεχνικές μα και στην αισθητική και την αίσθηση γενικότερα. Ο λαϊκός πολιτισμός είναι ένα μέρος αυτής της παράδοσης Έτσι όπως ο καθένας βιωματικά, πρακτικά ή συναισθηματικά κουβαλάει μέσα του. Με χορούς, τραγούδια, δράση με γνώση, κατασκευές, χρήση. Γιατί η παράδοση λειτουργεί όπως χρησιμοποιείται.

Ταξιδεύουμε στο παρελθόν για να γνωρίσουμε χιλιάδες χρόνια πριν αυτή τη γη. Ακούμε τα ίδια ονόματα, τους ίδιους ήχους. Ανοίξτε τα μάτια κι ελάτε να σας ταξιδέψουμε. Με το χρόνο και με τη μουσική, με το τραγούδι, με το χορό. Αυτή είναι η γη μας, κοιτάξτε την. Κι εσύ που ψάχνεις για την καρδιά της γης κάπου εδώ θα την ακούσεις να χτυπά, στον ήχο του νταουλιού και του βιολιού, στον ρυθμό που δίνει το τραγούδι, στη ζωντάνια και το χαμόγελο των χορευτών. Απόψε, εδώ, στην καρδιά της αέναης Ελλάδας…».

Το αδιαχώρητο έγινε την Παρασκευή στο Ανοιχτό Θέατρο, όπως άλλωστε κάθε φορά που χορεύει ο Ορφέας…

Υπέροχες και πλούσιες οι στολές χορευτριών και χορευτών! Και πως να μην είναι άλλωστε, αφού ο λεπτολόγος Μάκης (Βανδώρος) που επιμελείται τα ενδυματολογικά , δεν συμβιβάζεται με τίποτε λιγότερο απ΄το τέλειο…

*****

Εδώ οι χορευτές σ΄ένα απ΄τα δυσκολότερα τολμήματα, αυτό της «πυραμίδας»!

Την οποία κατάφεραν τέλεια…

Τόπε και τόκανε ο Ορφέας. Κι οι χορευτές του, με έμφαση στο λεβέντικο τσάμικο, μας ταξίδεψαν στην Ήπειρο, στη Ρούμελη και στο Μωριά.

Στην ορχήστρα συμμετείχαν οι μουσικοί: Κωτσίνης Γιώργος κλαρίνο, Κούρτης Πέτρος κρουστά, Κωνσταντίνου Θωμάς λαούτο και τραγούδι κι ο Θεόδωρος Μανώλης βιολί. Υπεύθυνος της παράστασης ήταν ο Σπύρος Παπουτσόπουλος, που είναι (μαζί με την  Δήμητρα Χατζηπαπά) και o χοροδιδάσκαλος του ομίλου.

*****

Κι από κοντά, έφεραν -σαν φιλική συμμετοχή- τους …κουμπουροφόρους του Πολιτιστικού Συλλόγου της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, με τα σελάχια και τις (αληθινές) κουμπούρες τους,  που ήταν και οι καταλληλότεροι για να εκπροσωπήσουν την βαριά παράδοση της ηρωϊκής και συνάμα μαρτυρικής αυτής Πόλης του γειτονικού μας νομού! Ήταν υπέροχοι και τους συγχαίρουμε, όπως συγχαίρουμε και τον Ορφέα που είχε την έμπνευση να τους καλέσει…

Οι γείτονες της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου επί σκηνής…

Η κουμπούρα σε δράση!

Ένας απ΄τους συντρόφους πέφτει νεκρός από παρεξήγηση…

Ο χορός όμως όλα τα καταφέρνει: Ο νεκρός ανασταίνεται και μάλιστα χορεύει πρώτος!

*****