Η θεατρική παράσταση της Ιουστίνης “Γυναίκες στο φως”

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΓΑΖΗΣ

Οφείλω να πω πως τρέφω απέραντη εκτίμηση και σεβασμό προς τις Ελληνικές Ομογένειες σε χώρες του εξωτερικού, αρκετά μέλη των οποίων είχα την τύχη να γνωρίσω στα ταξίδια μου στις χώρες της εγκατάστασής τους. Σέβομαι τον αγώνα των συμπατριωτών μας  να ριζώσουν και να προκόψουν στην ξενιτιά και θαυμάζω το γεγονός πως στην μεγάλη τους πλειοψηφία έχουν προκόψει, ενώ πολλοί έχουν διακριθεί στις επιστήμες και στις δεξιότητές τους, εκμεταλλευόμενοι το πολύ πιο υγιές περιβάλλον της νέας τους πατρίδας, σε σύγκριση με τα ανατολίτικα κουσούρια που αντιμετωπίζουμε εμείς οι παραμένοντες στην Μητέρα Πατρίδα.. Πάνω απ΄ όλα όμως έχω εντυπωσιαστεί απ΄ το ελληνικό τους φρόνημα που αντέχει στον χρόνο  και εκφράζεται στις εθνικές μας εορτές, στην τήρηση των ελληνικών εθίμων και κυρίως στην υποστήριξη των εθνικών μας θεμάτων, μεγαλώνοντας έτσι και δυναμώνοντας την Ελλάδα. . Και χωρίς ίχνος υπερβολής, καταθέτω την πίστη μου πως οι Έλληνες της διασποράς είναι πιο Έλληνες από εμας τους αυτόχθονες…

Τα γράφω όλα τούτα γιατί το σημαντικότερο στοιχείο που εντόπισα και με συγκίνησε από την θεατρική παράσταση του Σαββάτου  (3-8-24) στο Κηποθέατρο ‘Αγγελος Σικελιανός” ήταν που έβλεπα νέους ανθρώπους μια άλλης χώρας, ελληνόπουλα τρίτης και τέταρτης γενιάς εκεί, να παίζουν σε θέατρο και να μιλάνε ελληνικά καλύτερα από εμάς!  Οπότε μόνο γι αυτό, είναι άξιοι συγχαρητηρίων όλοι οι συντελεστές της παράστασης, μη εξαιρουμένων του Δήμου Λευκάδας και της ΠΕΔΙΝ που είχαν την εύστοχη απόφαση να τους καλέσουν και βέβαια την συγγραφέα Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη που ήταν ο κινητήριος μοχλός όλης αυτής της υπόθεσης.

Για το έργο δεν θα πω πολλά αφού ούτε είμαι, ούτε αισθάνομαι επαρκής για κριτικός θεάτρου. Θα πως όμως πως η παράσταση ήταν κάτι σαν συνέχεια ή μάλλον σαν επιστέγασμα της γνωστής “τριλογίας της Λευκάδας” της συγγραφέως Ιουστίνης, (“Ψηλά τακούνια”, “Ξυπόλητες στην άμμο” και “Κορίτσια στη βεράντα”), πράγμα που εξηγεί γιατί όσοι διαβάσαμε τα προηγούμενα βιβλία είχαμε πλεονέκτημα στο να κατανοήσουμε τα νοήματα και τα μηνύματα της παράστασης. Να πούμε επίσης ότι ο ομογενειακός θίασος ήταν η “Έκφραση” της Νάνσυ Αθανασοπούλου-Μυλωνά, ότι με τους συνδιοργανωτές της παράστασης ήταν και το Λύκειο Ελληνίδων του Μόντρεαλ και ότι το έργο έχει παιχθεί στο Τορόντο, στο Μόντρεαλ και στην Νέα Υόρκη.

Ας δούμε μερικά στιγμιότυπα από την όμορφη αυτή εκδήλωση:

Οι τρεις “κολλητές” των χρόνων της αθωότητας που όμως παραμένουν ακόμη “κολλητές” παρότι πλέον πρόκειται για ώριμες κυρίες: Από αριστερά προς τα δεξιά: η κυρία Καρφάκη, η κυρία Φραγκούλη  και η κυρία Σπηλια…                                                                                                     

Η πρώτη σειρά μεταξύ των οποίων και οι “επίσημοι”  άρχοντες, σ΄ ένα κατάμεστο Κηποθέατρο..

Οι τρεις χάριτες ετοιμάζονται για κατάθεση ψυχής!…

Πρώτη η κατάθεση της πολιτικής μηχανικού κυρίας Καρφάκη…

Ακολούθησε η φιλόλογος κυρία Σπηλιά…

(Σημείωση: Η κατάθεση ψυχής της κυρίας Φραγκούλη περιέχεται στους στίχους και  σε ολόκληρο το θεατρικό  που παρακολουθήσαμε)

Ο Δήμαρχος Λευκάδας κ. Ξενοφών Βεργίνης ενώ απευθύνει σύντομο χαιρετισμό πριν αρχίσει το θεατρικό κομμάτι…

Κι εδώ ο υπέροχος θίασος της ελληνικής Ομογένειας στον Καναδά που δρέπει το χειροκρότημα των θεατών …

Μπράβο τους και τους ευχαριστούμε!

Α! και μια ευχάριστη είδηση που μάθαμε και θεωρώ πως πρέπει να την γράψουμε. γιατί έχει ενδιαφέρον: Τελικά το κόστος της μετακίνησης και της φιλοξενίας των Καναδών συμπατριωτών μας δεν έφτασε στα ύψη που γράφτηκε στα τοπικά  Μ.Μ.Ε. αλλά περίπου στο  ένα τρίτο απ΄ αυτά!…

                                                                   *****