Εσπερινό προσκύνημα στον Άγιο Νικόλαο της Νηράς

Αγιος

Πάει καιρός απ’ την τελευταία φορά που επισκέφθηκα το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στην Νοτιότερη εσχατιά του νησιού μας, στη Νηρά. Ήταν τότε που η Ηγουμένη Αντωνία κι οι δυο ακόμα αδελφές μοναχές του Μοναστηριού, με πολύ κόπο κι αυταπάρνηση προσπαθούσαν να συνεφέρουν τις ερειπωμένες εγκαταστάσεις, ώστε να γίνει κατορθωτή η εγκαταβίωσή τους εκεί, απ’ το Αθάνι όπου τότε προσωρινά  φιλοξενούνταν. Χθες λοιπόν στην γιορτή του Αγίου Αντωνίου, μια ομάδα ιερωμένων και ευσεβών λαϊκών, μου έκαναν την τιμή να με δεχθούν στην ημερήσια εξόρμησή τους στο Μοναστήρι, που σκοπό είχε να ευχηθούν στην Ηγουμένη Αντωνία για την ονομαστική της εορτή και να συμμετάσχουν στον εσπερινό της ημέρας.

Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν φθάσαμε στο Μοναστήρι, βρίσκοντας να έχει συντελεστεί μια απίστευτη πρόοδος στις εργασίες αναστήλωσής του.Το κτίριο διαβίωσης των μοναχών είχε σχεδόν ανακαινιστεί συνολικά με ιδιαίτερα καλαίσθητο τρόπο, τα γιαπιά που προορίζονταν τότε για Αρχονταρίκι και παρά δίπλα του για Τράπεζα είχαν ολοκληρωθεί, τάξη και καθαριότητα επικρατούσε σ’ ολόκληρο το χώρο της Ι. Μονής, ενώ το παλιό ελαιοτριβείο είχε μετατραπεί σε χώρο έκθεσης των χειροποίητων έργων των μοναχών, χωρίς όμως να πειραχθεί καθόλου ο παραδοσιακός του εξοπλισμός!

Βέβαια απομένουν πολλά να γίνουν ακόμη για να συμπληρωθούν οι εγκαταστάσεις κι ο περιβάλλων χώρος και θα ήταν ευχής έργο να υπάρξουν συνδρομές των ευσεβών προσκυνητών που θα βοηθούσαν το επίπονο έργο των μοναχών, προς αυτή την κατεύθυνση.

Η φιλοξενία απ΄ την Ηγουμένη Αντωνία και τις αδελφές της Μονής ήταν εντυπωσιακή, τα χειροποίητα γλυκά που μας προσέφεραν διαδέχονταν το ένα το άλλο και η συζήτηση των ιερωμένων κατά την ώρα του καφέ, για τους πιο ξεχωριστούς απ’ τους ιερο-δασκάλους τους και την μετέπειτα πορεία τους, αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον όλων των παρακαθήμενων. Στον πανηγυρικό εσπερινό που ακολούθησε η κατάνυξη περίσσεψε, ο παπά-Γιάννης σαν δεξιός ψάλτης και η Ηγουμένη με μια ακόμη καλλίφωνη λαϊκή στο αριστερό ψαλτήρι, ήταν χάρμα ακουστικής αρμονίας και για μια ακόμη φορά ένιωσα πως σε τέτοιους χώρους επιτυγχάνεται η αποφόρτιση της ψυχής απ’ τα άγχη της καθημερινότητας και η επικοινωνία με το θείο γίνεται απείρως ευκολότερη.

Το μοναστήρι είναι επισκέψιμο καθημερινά, ενώ λειτουργείται κανονικά κάθε Κυριακή με την παρουσία του σεπτού λευίτη συνταξιούχου ιερέως παπά-Ερωτόκριτου που έρχεται απ’ το Αθάνι. Και πραγματικά δυσκολεύομαι να φανταστώ καλύτερη ιδέα για ένα διαφορετικό και πολύ ξεχωριστό Κυριακάτικο πρωινό, απ’ το να εκκλησιασθεί κάποιος στον Ι. Ναό του Μοναστηριού του Αγίου Νικολάου, απολαμβάνοντας ύστερα την υπέροχη θέα της θάλασσας και των απέναντι νησιών, σ’ αυτόν τον ξεχωριστά προικισμένο απ’ το Θεό κι από τη φύση τόπο…

Ν. ΓΑΖΗΣ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *