Η διαιτησία έκλεψε τη νίκη απ΄τη Δόξα!

Πολύς -για μια ακόμη φορά- ήταν ο κόσμος που πήγε στο Κλειστό για να ενισχύσει τη Δόξα…

Πάντως κερκίδα και μάλιστα πολύ εκδηλωτική, είχαν και οι φιλοξενούμενοι…

Η ιστορία με τους ανεκδιήγητους διαιτητές στούς εντός έδρας αγώνες της Δόξας καλά κρατεί. Κι αποδεικνύει πως κάτι δεν πάει καλά που συστηματικά οι διαιτητές δεν σέβονται την ομάδα μας, ούτε την προσπάθεια και τον ιδρώτα των αθλητών της. Γιατί σύμπτωση που επαναλαμβάνεται σχεδόν σε κάθε εντός έδρας αγώνα, δεν μπορεί να είναι σύμπτωση! Κι αν με Ολυμπιακό και  Παναθηναϊκό, που υπήρξε πάλι πρόβλημα με την εχθρική διαιτησία, δεν υπήρχαν σοβαρές προσδοκίες για νίκη -τουλάχιστον πριν τον αγώνα- ο σημερινός αγώνας με το ανταγωνιστικό μας Λαύριο ήταν απ΄τα πλέον κρίσιμα παιχνίδια που επιβάλλονταν και περιμέναμε να κερδίσουμε. Και η ομάδα παρά το τεράστιο πρόβλημα που της δημιούργησε η “απόδραση” του Γουέλς, έκανε το καθήκον της στο γήπεδο και θάπαιρνε τη νίκη. Οι διαιτητές όμως είχαν αντίθετη γνώμη και  της την στέρησαν…

Είναι να μην απορεί ο Μαρκόπουλος με τέτοια διαιτησία; Και δεν είμαστε, παρά μόλις στο 15ο λεπτό…

Στον αγώνα τώρα, η Δόξα είχε δυο πρόσωπα. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν τραγική. Θέλετε γιατί την αποσυντόνισε η απουσία του Γουέλς, θέλετε γιατί η αστοχία της ήταν απίστευτη, σε αντίθεση με τους αντίπαλους παίχτες -και ιδιαίτερα τον Πάντερ- που μη αντιμετωπίζοντας σοβαρή άμυνα έκαναν πάρτυ έξω απ΄την γραμμή των 6,25, επέτρεψε στην αντίπαλη ομάδα να χτίσει γρήγορα μια διαφορά που έφτασε και στους 17 πόντους, για να λήξει το ημίχρονο  με διαφορά 10 πόντων (24-34).

Δεν γνωρίζουμε τι τους είπε ο προπονητής και ως δια μαγείας μεταμορφώθηκαν, αλλά στο τρίτο δεκάλεπτο η Δόξα ήταν χάρμα οφθαλμών. Παίζοντας σκληρή άμυνα και βελτιώνοντας κατά πολύ τα ποσοστά ευστοχίας της, έκανε την (πρόσκαιρη έστω) επική ανατροπή  και μέσα στα πρώτα τεσσεράμισι αγωνιστικά λεπτά (του 3ου δεκαλέπτου) μετά από ένα σερί 11-0 πέρασε μπροστά στο σκορ με 35-34, ενώ λίγο πριν λήξει το δεκάλεπτο προηγούνταν με +6 πόντους (45-39).

8 δευτερόλεπτα κι 6 δέκατα πριν απ΄το τέλος του ματς κι η Δόξα προηγείται μ΄έναν πόντο!

Στο 4ο δεκάλεπτο οι δυο ομάδες εναλλάσσονταν στο προβάδισμα ανεβάζοντας την αγωνία της κερκίδας στα ύψη. Μιας κερκίδας που έχοντας εκνευριστεί απ΄τα πολλά λάθη των διαιτητών και ιδιαίτερα του κ. Διαμαντή, σε βάρος της Δόξας, έμοιαζε με καζάνι που βράζει. Σε πολλές περιπτώσεις και σε καίρια σημεία οι διαιτητές έκοψαν επιθέσεις της  Δόξας με ανύπαρκτα βήματα, της σφύριζαν με πολλή ευκολία και αυστηρότητα φάουλ, έχοντας φορτώσει τον Ντόμπλας από νωρίς με 4 απ΄αυτά και στερώντας του έτσι την δυνατότητα να παίξει δυνατή άμυνα, ενώ στο τέλος τον απέβαλαν κιόλας με 5ο φάουλ και το χειρότερο, έκλεισαν τα μάτια σε εκτός φάσης χτύπημα του Μπολντς σε παίχτη της Δόξας, χωρίς να του δώσουν την τεχνική ποινή!  Του έδωσαν όμως ένα ανύπαρκτο φάουλ από τον Ρόμπινσον μετά από λίγα δευτερόλεπτα, δίνοντάς του έτσι και την ευκαρία -με τις δυο εύστοχες βολές που εκτέλεσε- εκτός από πρώτος σκόρερ της ομάδας του, να της χαρίσει και τη νίκη…

Εφευρέθηκε (και δόθηκε) φάουλ στον Μπολντς, ο οποίος εδώ εκτελεί (δυστυχώς εύστοχα) τις βολές…

Και σχεδόν αμέσως μετά, το σφύριγμα της λήξης που βρίσκει νικήτρια την ομάδα του Λαυρίου…

ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ: Μάνος-Διαμαντής-Ξενικάκης

Δόξα Λευκάδας (Μαρκόπουλος): Δεμερτζής, Μπασάμπε 10, Ψαθάς, Τσαλδάρης 9(2), Πεταλωτής, Σκοτ 17(1), Ντόμπλας 4, Ρόμπινσον 17(1), Τζόνσον, Ταπούτος 6(1), Ροντογιάννης, Ιωακειμίδης

Λαύριο (Σερέλης): Σέλτον 8, Χάμιλτον, Στεφανίδης 11(3), Αθανασούλας 2, Περάκης, Κακλαμανάκης 4, Αναγνωστάκης, Κοκ 3, Πάντερ 14(4), Τσίρος, Μπολντς 22(4), Γκρέι