Πατριδογνωσία: “Η Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα” (της Δ. Καλέζου)

ΑΡΧΙΚΗ

(Σημείωση Σύνταξης: Ξεκινάμε σήμερα στο ΦΟΡΤΣΑ ΛΕΥΚΑΔΑ μια νέα στήλη -ή κατηγορία αναρτήσεων, αν προτιμάτε- με το όνομα “ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ”. Όπως μαρτυρά κι ο τίτλος της, σ΄ αυτήν θα δημοσιεύονται άρθρα και γενικότερο υλικό που σκοπός τους θα είναι να μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε καλύτερα την πατρίδα μας, τόσο την μεγάλη, την Ελλάδα μας, όσο και κυρίως τη μικρή μας Λευκάδα. Καταλήξαμε σ΄ αυτή την απόφαση θεωρώντας πως όσο κι αν γνωρίζει κανείς την ιστορία και τα χαρακτηριστικά του τόπου του, πάντα θα υπάρχει κάτι που του διαφεύγει. Αυτό το κάτι σκοπεύουμε να υπηρετήσουμε στο ΦΟΡΤΣΑ, με άρθρα κυρίως συμπολιτών μας που έχουν διακριθεί σ΄ αυτού του είδους τις καταγραφές, με πληροφορίες και με στοιχεία που θεωρούμε πως θα ενδιέφεραν τους συμπατριώτες μας.

Για πρώτη μας ανάρτηση σ΄αυτή τη νέα κατηγορία λοιπόν, θεωρήσαμε πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη απ΄ τον πανηγυρικό της ημέρας της φιλολόγου κυρίας Δέσποινας Καλέζου για την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, που εκφωνήθηκε κατά την Δοξολογία για την επέτειο της Ένωσης, στις 21 Μαΐου 2015, στον Ι. Ναό του Παντοκράτορος. Τον ακούσαμε, εντυπωσιαστήκαμε και παρακαλέσαμε την ομιλήτρια να μας τον παραχωρήσει με σκοπό να τον δημοσιεύσουμε, γιατί πρόκειται για μια άριστη προσέγγιση  ενός κομβικού και πολύ καθοριστικού σημείου στην ιστορική διαδρομή των Επτανήσων και συνεπώς της Λευκάδας μας.  Την ευχαριστούμε πολύ που ανταποκρίθηκε κι ελπίζουμε πως θα τον απολαύσετε κι εσείς). 

Η Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα

(της Δέσποινας Καλέζου)

21 Μαΐου 1864: Άνοιξη ελευθερίας και εθνικής ανάστασης για τα Επτάνησα. Σκηνικό πανηγυριού, έξαλλης χαράς και ενθουσιασμού στήνεται σε κάθε γωνιά τους. Ο λαός της Λευκάδας τη μεγάλη τούτη μέρα επιθυμεί να τη γευθεί σ΄ όλες τις εκφάνσεις. Πρωί –πρωί συγκεντρώνονται γύρω στο φρούριο της Αγίας Μαύρας. Θέλει να δει με τα μάτια του, ν΄ απολαύσει μ΄ όλο του το είναι και την επίσημη διαδικασία, το τελετουργικό της ελευθερίας του, να συνειδητοποιήσει και να πιστέψει το απίστευτο.
Στις έξι το πρωί η αγγλική φρουρά μπήκε στη φρεγάτα «Μάγισσα» και στις 8 έφθασαν ο Μητροπολίτης Γρηγόριος και ο «έπαρχος» Μάρκος Τσαρλαμπάς. Ακολούθησαν οι σχετικές προσφωνήσεις. Ύστερα η Αγγλική σημαία υπεστάλη, τα κλειδιά του φρουρίου παραδόθηκαν σε Ελληνικό απόσπασμα, οι Άγγλοι έφυγαν κι έπαρχος ύψωσε την Ελληνική σημαία. 21 κανονιοβολισμοί της «Μάγισσας» απέδωσαν χαιρετισμό στην γαλανόλευκη. Η πρώτη μέρα της ελευθερίας στη Λευκάδα, στα Επτάνησα, είναι επίσημο πια, πραγματικό γεγονός.
Η ψυχή του κάθε επτανησιώτη αναπνέει ελεύθερα μετά την αποπνικτική αιώνων κατάκτηση. Από τον 11ο αιώνα τα Ιόνια νησιά άρχισαν να πέφτουν στην κυριαρχία των Δυτικών επιδρομέων που κινούνταν επεκτατικά προς την Ανατολή. Η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος και η Ιθάκη υποτάσσονται στον οίκο του Ορσίνι (μέχρι το 1324) ύστερα περιέρχονται στους Ανδεγανούς της Νεάπολης, στους Τόκκους για να προσαρτηθούν οριστικά στη Βενετία μετά από μια σύντομη Οθωμανική κατοχή. Στη Βενετική Πολιτεία είχε προσαρτηθεί και η Κέρκυρα από το 1386, αφού πρώτα γνώρισε την κυριαρχία των Ανδεγανών. Και πιο πριν, από το 1313 την ίδια τύχη είχαν και τα Κύθηρα.
Η πορεία της Λευκάδας διαφέρει. Επειδή ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα τμήμα του Δεσποτάτου της Ηπείρου, παραχωρήθηκε σαν προίκα στον Ιωάννη Ορσίνι, γιο του κόμητα της Κεφαλληνίας (1294). Το 1331 η Λευκάδα υποτάχτηκε στον έκπτωτο Δούκα των Αθηνών Ονελτέριο(:) Β΄ και το 1362 περιήλθε στους Τόκκους. Το 1479 κυριεύτηκε από τους Τούρκους και έμεινε κάτω από την Οθωμανική κυριαρχία μέχρι το 1684 – 206 χρόνια. Την χρονιά αυτή την κατέλαβαν οι Βενετοί και επισημοποίησαν την κατοχή της με την συνθήκη του Κάρλοβιτς το 1699.
Κάτω από την σημαία της Βενετίας τα νησιά του Ιονίου απόκτησαν για πρώτη φορά πολιτική ενότητα, αν και η Ενετική κυριαρχία δεν υπήρξε η ίδια για όλα τα νησιά, γιατί προσαρμόστηκε στους τοπικούς θεσμούς κάθε νησιού και έδειξε ευελιξία που επαινέθηκε από πολλούς. Όμως η Βενετία επέβαλε ένα σύστημα ολιγαρχικό, την κυριαρχία μιας μειοψηφίας σε βάρος των πολλών και προξένησε κοινωνικές αντιδικίες και συγκρούσεις της εποχής.
Το 1797 ο Ναπολέων Βοναπάρτης καταλύει την Ενετική κυριαρχία και περιέχονται τα νησιά στη Γαλλία με τη συνθήκη του Καμποφόρμιο. Ο αρχικός ενθουσιασμός και οι ελπίδες από την πατρίδα των φλογερών κηρυγμάτων για ελευθερία, υποχωρεί σύντομα κάτω απ΄ το βάρος των αυστηρών οικονομικών μέτρων των νέων κατακτητών.
Τον Οκτώβριο του 1798 ο ενωμένος ρωσοτουρκικός κατά της Γαλλίας στόλος αρχίζει να καταλαμβάνει τα Επτάνησα και με την Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας αναγνωρίζεται επίσημα ότι τα Ιόνια νησιά αποτελούν αυτόνομο κράτος κάτω από την προστασία και επικυριαρχία της Υψηλής Πύλης. Η επίσημη ονομασία του είναι «Πολιτεία των Επτά Ηνωμένων Νησιών» και θα το κυβερνούσαν οι «πρόκριτοι» και οι «επιφανείς» του τόπου. Είναι το πρώτο Ελληνικό κράτος μετά από πολλούς αιώνες. Όμως η παραχώρηση της εξουσίας πάλι στους ευγενείς προκαλεί ταραχές και συγκρούσεις που οδηγούν σε συμβιβασμό των ευγενών με τους χωρικούς με την σύσταση της γνωστής «Ονοράδας» στην Κέρκυρα που καταρτίζει νέο σύνταγμα.
Το 1807 με τη Συνθήκη του Τίλσιτ τα Επτάνησα παραχωρούνται στη Γαλλία για ελάχιστο χρονικό διάστημα και από το 1809 έως το 1814 ο Αγγλικός στόλος καταλαμβάνει ένα-ένα τα νησιά με τελευταίο την Κέρκυρα. Τον Νοέμβριο του 1815 με την Συνθήκη των Παρισίων μεταξύ Ρωσίας και Αγγλίας, τα Επτάνησα θα αποτελέσουν ένα τύποις ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος με την επωνυμία «Ενωμένο κράτος των Ιονίων Νήσων» υπό την άμεση και αποκλειστική προστασία της Μεγάλης Βρεττανίας. Το Σύνταγμα του νέου κράτους επιβλήθηκε στην ουσία από τον αυταρχικό Μαίτλαντ, ένα σύνταγμα ανελεύθερο που συνοδεύτηκε από την πρακτική μιας αυταρχικής διακυβέρνησης.
Όλα αυτά τα χρόνια της ξενικής κατοχής ο λαός της Επτανήσου έζησε σκληρές στιγμές, οικονομική εξαθλίωση, πολιτική καταπίεση, ηθικές ταπεινώσεις. Όμως δεν υποτάχθηκε, αλλά σθεναρά αντιστάθηκε, δεν υπέκυψε παρά τις κρεμάλες, τους διωγμούς, τις φυλακίσεις, τις δημεύσεις περιουσιών.
Κατά την Ενετοκρατία η εχθρότητα των αστών και των λαϊκών στρωμάτων στρέφεται κατά των ευγενών και κατά των Ενετών προστατών τους. Το 1628 το «ρεμπελιό των ποπολάρων» συγκλονίζει την Ζάκυνθο για τέσσερα χρόνια. Το 1640 ξεσπάει η «στάση της Κέρκυρας». Το 1780 σημειώνεται στα Κύθηρα εξέγερση κατά του Ενετού προβλεπτή.
Τα κινήματα όμως αυτά δεν εντάσσονται σε μια προοπτική απελευθέρωσης και ανεξαρτησίας. Είναι κινήματα αυθόρμητης διαμαρτυρίας που καταλήγουν ή στη εκτόνωσή τους με ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων ή στην ένοπλη συντριβή τους, γιατί δεν είναι προετοιμασμένα για μια σύγκρουση διαρκείας, ούτε έχουν την πολιτική πείρα που απαιτούν οι περιστάσεις. Οι αγώνες των Επτανησίων για την κατάκτηση περισσότερων ελευθεριών και για την Ένωση γίνονται εντονότεροι και ουσιαστικότεροι στα χρόνια της Αγγλικής Προστασίας και φτάνουν στην κορύφωσή τους την τελευταία εικοσαετία της.
Στη Λευκάδα ανήκει η τιμή ότι πρώτη σήκωσε τα όπλα κατά των Άγγλων και των ντόπιων προστατών-συνεργατών τους. Είναι η «στάση των χωρικών» της Λευκάδας στα 1819, όταν ήταν αρμοστής ο τυραννικός Μαίτλαντ με αφορμή την επιβολή πρόσθετης φορολογίας στους Λευκαδίους για την κατασκευή της διώρυγας μεταξύ Ακαρνανίας και Λευκάδας. Η στάση ξεκίνησε απ΄ τους Σφακιώτες και απλώθηκε σ΄ όλο το νησί, κυρίως στα κεντρικά και ανατολικά χωριά μέχρι την Κοντάραινα. Οι επαναστάτες επικράτησαν στις πρώτες συγκρούσεις και κατάφεραν να γίνουν για λίγο κύριοι της πόλης. Τελικά η στάση που διατηρήθηκε στη λαϊκή μνήμη και τραγουδήθηκε από την λαϊκή Μούσα καταπνίγηκε και οι επικεφαλής, όσοι δεν πρόλαβαν να φύγουν, εκτελέστηκαν με απαγχονισμό.–
–Από το 1848, όταν οι φιλελεύθερες αστικές επαναστάσεις σάρωναν τις απολυταρχίες στην Ευρώπη, αρχίζουν και στα Επτάνησα οι πολιτικές ζυμώσεις και αγωνίζονται πια για την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση. Αποτέλεσμα των αγώνων αυτών είναι και η λήψη σειράς μέτρων από την Προστασία που χαλαρώνουν τον ασφυκτικό κλοιό και κατοχυρώνουν κάποιες πολιτικές ελευθερίες επί αρμοστού Σάτον (Seaton). Τότε εμφανίζονται και οι πρώτες πολιτικές εφημερίδες, το «Μέλλον» στη Ζάκυνθο, η «Πατρίς» στην Κέρκυρα, η «Αναγέννησις» και η «Ένωσις» στην Κεφαλονιά. Δημιουργείται έτσι πολιτικός διάλογος και παίρνει συγκεκριμένη κατεύθυνση η αντίθεση του λαού με το υφιστάμενο καθεστώς. Την πολιτική αυτή εκφράζει το κόμμα των Ριζοσπαστών, που επιπλέον αρχή του ήταν η απόδοση κοινωνικής δικαιοσύνης και η ριζική αλλαγή του κοινωνικού καθεστώτος. Μπορεί να χαρακτηριστεί σαν το πρώτο κόμμα αρχών στον Ελληνικό χώρο. Για το κόμμα αυτό η εθνική απελευθέρωση θεωρούνταν αναγκαία για την κοινωνική απελευθέρωση.
Παράλληλα ιδρύθηκε το κόμμα των Μεταρρυθμιστών, των μεγαλοαστών, που υποστηρίζουν: «Πάσα περί Ενώσεως διακήρυξις θα είναι επιβλαβής» και επιδιώκουν μόνο «μερικάς» κοινωνικάς και οικονομικάς μεταρρυθμίσεις» και το κόμμα των Αριστοκρατών, που υπήρχε από παλιά και ο λαός αποκάλεσε «καταχθόνιο» και τάχτηκε χωρίς ντροπή στο πλευρό των κατακτητών. «Τα πάντα, έλεγαν, έχουσι καλώς υπό την Αγγλικήν προστασίαν» και ότι «υπέρτατος νόμος πρέπει να είναι η θέλησις των αρμοστών».
Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα τοποθετούνται οι λαϊκές εκδηλώσεις στην Κεφαλονιά το 1848, κατά τον επίσημο εορτασμό της 25ης Μαρτίου, στις οποίες ακούστηκε το επαναστατικό τραγούδι «Αδέρφια έφτασε ο καιρός ν΄ αρματωθούμε όλοι/ εμπρός με πυρ και βόλι/ ο ξένος να διωχθεί».
Στις 14 Σεπτεμβρίου, νέα εξέγερση στην Κεφαλονιά, πολύ φιλόδοξη επιδιώκει χωρίς επιτυχία να καταλύσει το καθεστώς της προστασίας. Παράλληλα στο πολιτικό επίπεδο με την καθιέρωση της ελευθεροτυπίας και την ορμητική άνοδο των ριζοσπαστών προωθείται η ιδέα της Ένωσης με την Ελλάδα. Οι ριζοσπάστες βουλευτές Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος με την εφημερίδα τον «Φιλελεύθερο», ο Κων/νος Λομβάρδος με την «Ιόνιος Φωνή» και ο Ιωσήφ Μομφεράτος με την «Αναγέννηση» μάχονται στην πρωτοπορία των νέων ιδανικών και προκαλούν την οργή των Άγγλων.
Νέο κίνημα στην ανήσυχη Κεφαλονιά, το κίνημα «της Σάλας» το Σεπτέμβρη του 1849 καταπνίγεται με ιδιαίτερη σκληρότητα. Όμως αν και τα κινήματα καταστέλλονται με τους πιο σκληρούς τρόπους, οι ιδέες που τα γεννούν δεν πεθαίνουν, έρχονται δριμύτερες, ορμητικότερες. Στην Ιόνιο Βουλή η δύναμη των καταχθονίων μειώνεται ραγδαία, ενώ αυξάνεται η δύναμη των μεταρρυθμιστών και των ριζοσπαστών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο λαός στέλνει στο κοινοβούλιο τους εξόριστους από την προστασία ριζοσπάστες Ιακωβάτο και Μομφεράτο. Στις 26 Οκτωβρίου 1850 ο ριζοσπάστης βουλευτής Ιωάννης Τυπάλδος προτείνει ψήφισμα που να δηλώνει τη θέληση της Ιονίου Βουλής για την Ένωση. Ο αρμοστής διακόπτει τις εργασίες της Βουλής πριν ο Τυπάλδος τελειώσει την ανάγνωση του ψηφίσματος. Τον Δεκέμβρη διαλύει το 9ο Κοινοβούλιο, που η τόλμη του άνοιξε το δρόμο για την Ένωση.
Στις εκλογές για το Ι΄ Κοινοβούλιο η προστασία καταφεύγει στην τρομοκρατία για να κάμψει το ενωτικό φρόνημα. Όμως το ορμητικό ενωτικό κύμα φουσκώνει. Μέσα σε κλίμα οξυμμένο, γίνονται το 1856 οι εκλογές για το ΙΑ΄Κοινοβούλιο. Οι ριζοσπάστες με επικεφαλής τον Λομβάρδο αποκάλυψαν τους ανίερους σκοπούς της Προστασίας και των ανάξιων Ελλήνων υποτακτικών τους για την μετατροπή της Κέρκυρας και των Παξών σε Αγγλική κτήση. Το Κοινοβούλιο σείεται από πατριωτικούς λόγους, ο λαός διακηρύσσει με θέρμη την επιθυμία για Ένωση.
Η Βρετανική κυβέρνηση αναθέτει στον Γλάδστωνα το 1858 να διερευνήσει την κατάσταση και να δαμάσει το φρόνημα του λαού με λίγες μεταρρυθμίσεις. Κύματα όμως λαού ξεχύθηκαν στους δρόμους και κραύγαζαν υπέρ της Ένωσης. Έτσι οι διαπιστώσεις του είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού και των αρχών είναι υπέρ της Ένωσης. Και το ΙΑ΄ Κοινοβούλιο διακηρύσσει με ψήφισμά του την Ένωση, το οποίο η Αγγλία απορρίπτει.
Το ΙΒ΄ Κοινοβούλιο, τον Φεβρουάριο του 1862, στο οποίο κυριαρχούν οι ριζοσπάστες επιμένει στο θέμα της Ένωσης. Και η έμπειρη και διορατική Μεγάλη Βρετανία, με την κυβέρνηση Πάλμερστον, όχι βέβαια όχι βέβαια χωρίς αντεγκλήσεις και έντονες επικρίσεις από βουλευτές, όχι μόνο της αντιπολίτευσης, αλλά και του κυβερνώντος κόμματος αποφασίζει να παραχωρήσει τα Επτάνησα στην Ελλάδα, μια παραχώρηση, ένα γεγονός από τα πλέον ασυνήθη στην παγκόσμια διπλωματική ιστορία. Ήταν μια απόφαση όμως που δεν ήταν ούτε αναμενόμενη ούτε αυτονόητη, αλλά αποτέλεσμα πολλών γεγονότων, αλλαγής προτεραιοτήτων της Αγγλικής εξωτερικής πολιτικής απ΄ τη μια και των αγώνων των σκληρών της Επτανήσου απ΄ την άλλη.
Για να ληφθεί η απόφαση εκλέγεται ειδικά το ΙΓ΄ Κοινοβούλιο και στην πανηγυρική συνεδρίαση της 5ης Οκτωβρίου 1863 ο Πρόεδρος της Βουλής διαβάζει το ψήφισμα της Ένωσης που είχε συντάξει ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
Η Βουλή της Επτανήσου
Ψηφίζει
Αι νήσοι Κέρκυρα, Κεφαλληνία, Ζάκυνθος, Λευκάδα, Ιθάκη, Κύθηρα(;), Παξοί και τα εξαρτήματα αυτών ενούνται μετά του Βασιλείου της Ελλάδος, όπως εσαεί αποτελούσιν αναπόσπαστον μέρος εν μια και αδιαιρέτω Πολιτεία υπό το Συνταγματικόν Σκήπτρον της Α.Μ. του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου του Α΄ και των διαδόχων αυτού.
Τα δεσμά έσπασαν. Η ελευθερία είναι πραγματικότητα.

Ας ευχηθούμε και ας ελπίσουμε η ελευθερία να γίνει πραγματικότητα και στις μέρες μας, στην Πατρίδα μας. Να ζήσει τέτοιες στιγμές ηθικής ανάτασης και εθνικής ανάστασης, ψυχικής ευφορίας. Να σπάσει τα δεσμά της ανέχειας, της ανεργίας, της καταπίεσης των αριθμών, της ταπείνωσης, της αγωνίας και του φόβου από τα τεκταινόμενα και τους σύγχρονους μεταπράτες της ανθρώπινης ζωής.
Ας ελπίζουμε…

Σχολιάστε

  1. Νώντας Γαζής

    Σωστό και αντικειμενικό! Κάθετα αντίθετο προς την γλοιώδη άποψη που έχει μία μικρή μειοψηφία κάποιων απογόνων των Κόντηδων, οι οποίοι δεν πλήρωναν φόρους, οι οποίοι συνέτρωγαν και γλεντούσαν μαζί μα τους Κατακτητές, οι οποίοι είχαν υπηρέτες τους ποπολάρους, τον λαουτζίκο δηλαδή, γλίσχρων και ηλιθίων, (ευτυχώς ελάχιστων), που τους είχαν γραμμένους σε μια Χρυσή Βίβλο, που αρκετοί απ’ αυτούς είχαν και δικά τους πλοία με τα οποία μετέφεραν στη Βενετιά τα λάδια, τα χρυσαφικά και γενικά τους φόρους, για να μην πηγαίνουν οι ίδιοι οι Κατακτητές και αντιμετώπιζαν αυτοί τους Πειρατές. Σήμερα αυτά τα ερπετά ζητούν να φύγουμε από την Ελλάδα και να γίνουμε επαρχία της Ιταλίας και να υπαχθούμε στην Βενετία. Δύο Γιατροί που τα κονομάνε, ο ένας στην Πάτρα κι ο άλλος στο Σισμανόγλειο, προσπαθούν να ξεσηκώσουν κάποιους αφελείς, λέγοντάς τους ότι μας κατάργησαν την Ιόνιο Ακαδημία κλπ. άλλες μικρολεπτομέρειες, χωρίς να λένε όλη την αλήθεια. Όταν ενωθήκαμε με την Ελλάδα, όλοι πήγαιναν στην Αθήνα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, το οποίο είχε μεγαλύτερη αίγλη από την Ιόνιο Ακαδημία, η οποία άρχισε να φυλλοροεί. Κάθε χρόνο μαζεύονται κρυφά στην Αθήνα και κανουν μία μάζωξη περίπου 400-500 άτομα. Μάλον δεν γνωρίζουν τι δημιούργησαν οι Ενετοί στην Κρήτη, από την οποία ανάγκασαν τους Ζωγράφους να έρθουν στα Επτάνησα και να δημιουργήσουν την Επτανησιακή Σχολή Ζωγραφικής, μιας και στα Επτάνησα φέρθηκαν κάπως πιό έντιμα απότι στην Κρήτη. Βέβαια οι πρωτοστάτες αυτής της κίνησης δεν το κάνουν από απλή ξενοδουλεία! Όχι! Αν ας πούμε αυτή η κίνηση πάρει διαστάσεις και δημιουργηθεί θέμα, τότε θα διεκδικήσουν οι Ιταλοί τα Πετρέλαια του Ιόνιου Πελάγου. Και μην ξεχνάμε ότι κάποτε δώσαμε δώρο ένα νησάκι κοντά στους Άγ. Σαράντα και αν το είχαμε θα είχαμε περισσότερα κοιτάσματα, κάτι που σήμερα τα εκμεταλλεύονται οι Αλβανοί!!!Δυστυχώς ετούτη η χώρα έχει πολλούς Εφιάλτες!!! Με την προδοσία στην αρχαία Ελλάδα προσβαλλόταν, ανίερα κι ανεπανόρθωτα, η βαθύτατη ηθική αντίληψη για την πολιτειακή ευδαιμονία και σταθερότητα. Ακόμα κι αν δεν είχε έμπρακτα αποτελέσματα η προδοσία. Έφτανε η πρόθεση, η απλή διάθεση. Έτσι, ό προδότης δεν είχε θέση ούτε στη ζωή ούτε στο θάνατο. Δεν τον θεωρούσαν ούτε και τυπικά ούτε «κατ’ ανοχήν» άνθρωπο, παρά κάτι σαν απαίσια τερατικό για την ιερή παράδοση κι αφάνταστα επικίνδυνο για τις ομαλές σχέσεις της πολιτείας. Κι έπρεπε, φυσικά, όχι μόνο να χαθεί, άλλα κι η εφιαλτική μνήμη του να γίνεται πάντα αντικείμενο «μαύρης κατάρας». Έπρεπε, με το «κατακουρέλιασμα της «βρωμερής» υπόστασης του», να θεωρηθεί χτυπητό «παράδειγμα προς αποφυγήν». Δυστυχώς οι σημερινοί Επτανήσιοι Εφιάλτες, ευτυχώς ελάχιστοι, καμαρώνουν, αποθρασύνονται και μάλιστα διώχνουν όσους δεν αποδέχονται τους Προδότες από τις ηλεκτρονικές ιστοσελίδες τους! Αυτή είναι η έντιμη πατριωτική τους υπόσταση!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *