Το άλλο ζητούμενο

Το άλλο ζητούμενο

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Συνηθίζεται να αποτιμάται η απήχηση -και η αξία- κάθε πρωτάρη υποψήφιου βουλευτή το βράδυ της Κυριακής των εκλογών, ανάλογα με τον αριθμό των σταυρών που αυτός έλαβε. Αυτή η επίδοση όμως είναι η μισή μόνο αλήθεια  για την προσφορά του υποψηφίου στο ψηφοδέλτιο και κατ΄ επέκταση στο κόμμα. Γιατί υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, μια πολύ κρίσιμη ερώτηση,  η απάντηση στην οποία μάλιστα απαιτεί ξεχωριστή προσπάθεια -και ικανότητα- να ανιχνευθεί:

Πόσους ψηφοφόρους “έδιωξε” (από το κόμμα) με την παρουσία του στο ψηφοδέλτιο ο νέος υποψήφιος?

Γιατί αν αυτοί που “έφυγαν” αντιδρώντας στην παρουσία του υποψηφίου είναι περίπου ίσοι με  τις ψήφους που έφερε (κι όχι με όλους τους σταυρούς που πήρε, αφού αυτοί μπορεί να προέρχονται απλά από εσωτερική ανακατανομή), τότε αντιλαμβάνεστε πως είναι άνθρακες ο θησαυρός! Στην περίπτωση όμως που το ισοζύγιο είναι ελλειμματικό και οι “διωγμένοι” ψηφοφόροι είναι περισσότεροι απ΄ τους “εισερχόμενους”, τότε η παρουσία του υποψηφίου, μόνο καταστροφική μπορεί -και πρέπει- να  χαρακτηριστεί…

Αυτός είναι ο λόγος που απαιτείται μεγάλη προσοχή στην επιλογή των νέων και αδοκίμαστων υποψηφίων, ειδικά στις μικρές κοινωνίες, που τα άπλυτα του καθενός μας είναι λίγο-πολύ γνωστά. Γιατί πρωτίστως πρέπει να διασφαλιστεί πως έχουν πραγματικά θετικό πρόσημο στην κοινωνία, πως δεν προκαλούν, πως δεν σχετίζονται με ύποπτα κυκλώματα, πως δεν προωθούνται από συμφέροντα, πως έχουν διαυγή και καθόλα νόμιμη επιχειρηματική ή εργασιακή συμπεριφορά, πως δεν έχουν κακές παρέες, συνεργασίες και επιρροές, πως δεν είναι εριστικοί ή δικομανείς και γενικότερα πως διαθέτουν ακεραιότητα και αλώβητη την ηθική τους υπόσταση. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι καλύτερα για όλους να καθίσουν στο σπίτι τους…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *