***
Μέχρι την δεκαετία του ΄70 το Πασχαλιάτικο αρνί στην σούβλα ήταν περίπου άγνωστο στον τόπο μας. Το παραδοσιακό μενού της Κυριακής του Πάσχα ήταν βραστό με την παραδοσιακή Λευκαδίτικη σούπα, ενώ την Δευτέρα έψηναν μεν αρνί (ή συνήθως κατσίκι), αλλά στον φούρνο με λιγοστό σπαγέτο στο ταψί, ώστε να απορροφήσει τα ζουμιά και να μην πάει χαμένη καμιά ποσότητα χοληστερίνης! Ήταν ένα σύστημα με περιορισμένη την κατανάλωση του (ακριβού τότε) κρέατος, που υπαγορεύονταν τόσο από την οικονομική δυσπραγία που επικρατούσε τότε, όσο και από την υστέρηση του τόπου μας σε κοπάδια και σφαχτά σε σχέση με τους Ρουμελιώτες και τους Ηπειρώτες…
Το ψητό της σούβλας ήρθε -δειλά στην αρχή- κι εγκαταστάθηκε στον τόπο μας μαζί με τους γείτονες από Ακαρνανία κι από Ήπειρο. Και σταδιακά ρίζωσε για τα καλά, τόσο με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, όσο και βοηθούμενο απ΄ την τηλεόραση, που έφερε στα σπίτια μας και μας εξοικείωσε με το σχεδόν πανελλαδικό έθιμο του σουβλιστού αρνιού!
Τα τελευταία χρόνια η σούβλα έχει επικρατήσει σε κάθε σπιτικό, οπότε η τσίκνα σε κάθε Πάσχα πάει σύννεφο!
Την Κυριακή του Πάσχα λοιπόν, είπαμε να κάνουμε ένα μικρό οδοιπορικό σε οικιακές ψησταριές, (αποφεύγοντας βέβαια -για ευνόητους λόγους- τα σπίτια υποψηφίων των προσεχών εκλογών)…
Δείτε το:
Πολύ τσίκνα διαπιστώσαμε πως προέρχονταν απ΄ την αυλή της βίλας του Π. Θεριανού στην Απόλπαινα. Οπότε ξεκινώντας από κει, πέσαμε πάνω στους δυο οβελίες της πρώτης φωτογραφίας που ακόμα σιγοψήνονταν…
…Βέβαια υπήρχαν και ακόμα δυο οβελίες που πλέον βρίσκονταν στην διαδικασία του ξεκοκκαλιάσματος από τους ειδικούς…
Διαδικασία απολύτως χειροποίητη παρακαλώ, που απαιτεί εκτός απ΄ τα σχετικά εργαλεία και επιδεξιότητα!
*****
Δοκιμάσαμε, τους ευχηθήκαμε και φύγαμε με προορισμό το Νυδρί…
Εκεί βρήκαμε τον πάτερ φαμίλια Γεράσιμο (Μπούκιο) εξ Εγκλουβής να πλέει σε πελάγη ευτυχίας, αφού στο πασχαλινό τραπέζι θα καθίσουν συνολικά δυο ντουζίνες συνδαιτυμόνες, παιδιά, γαμπρονύφες κι εγγόνια!…
Πήραμε το μεζέ μας και Χριστός Ανέστη και Καλό Πάσχα για όλους!!
Ανάμεσά τους ο γνωστός μεζεδοποιός-πρωταθλητής και ρέκορντμαν του σπληνάντερου Κώστας, που ποζάρει δίπλα σε ότι απέμεινε απ΄τις σημερινές δημιουργίες του, αποδείχνοντας πως και στην πιο μέτρια μέρα του, παραμένει πάντα εκτός συναγωνισμού!
Επιστροφή στα δικά μας στα πέριξ της πόλης, με ένα σοβαρό δίλημμα να μας απασχολεί: Ο οβελίας είναι καλύτερα άραγε στη θέση “μπρούμυτα”,
…ή μήπως στην θέση ανάσκελα;
(Ρωτάμε γιατί όταν έχεις μπουχτίσει από τους μεζέδες, ασχολείσαι με αμπελοσοφικά ερωτήματα προκειμένου να αποφύγεις να φας…
*****