Το σχόλιο της ημέρας: Όψιμοι διαμαρτυρόμενοι…

Καθόλου δεν θα διαφωνήσω βέβαια με αυτούς που γκρινιάζουν για την υπολειτουργία του χειρουργικού τμήματος του Νοσοκομείου μας, έστω κι αν αυτή εν πολλοίς οφείλεται στην αιφνίδια και απροσδόκητη εκδημία του αείμνηστου χειρουργού Βαγγέλη Ρουπακά.

Που ήταν όμως αυτοί οι όψιμα διαμαρτυρόμενοι συμπατριώτες μας και γιατί εμφάνιζαν εκκωφαντική αφωνία, όταν πριν από κάποια χρόνια -και για πολύ μακρό διάστημα- ήταν κλειστοί κι εντελώς ανενεργοί, τόσο ο αξονικός τομογράφος όσο κι ο υπέρηχος του ακτινολογικού τμήματος του Νοσοκομείου, με αποτέλεσμα τα ασθενοφόρα να πηγαινοέρχονται δίκην υπεραστικού λεωφορείου κάνοντας δρομολόγια στην Πρέβεζα, ή ακόμα χειρότερα, οι ασθενείς να οδηγούνται εκόντες-άκοντες σε ιδιώτες γιατρούς; Και που ήταν όταν υπολειτουργούσε η παθολογική κλινική του Νοσοκομείου μας με έναν μόνο γιατρό που προσπαθούσε να καλύψει τα κενά εφημερεύοντας επί τριάντα μέρες το μήνα, ή όταν η νεφρολόγος δεν μπορούσε να πάρει ούτε μιας μέρας ρεπό ή άδεια γιατί ήταν μια και μοναδική στο τμήμα του τεχνητού νεφρού, ή όταν δεν υπήρχε καν καρδιολόγος στο Νοσοκομείο ή υπήρχε μόλις ένας;

Θεωρούμε τους διαμαρτυρόμενους εξαιρετικά χρήσιμη κοινωνική συνομοταξία, καθότι συχνά η πίεση που ασκούν φέρνει αποτέλεσμα. Όμως οφείλουν να προσέχουν, γιατί όταν είναι κατ΄επιλογήν και κατά περίπτωση διαμαρτυρόμενοι, τότε ενίοτε εκτίθενται…

Ο Σχολιαστής