FortsaLefkada.gr 
Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ
Ο Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς ήταν υπουργός προπαγάνδας της Ναζιστικής Γερμανίας απ’ το 1933 έως το 1945. Σε ηλικία τεσσάρων ετών ο Γκαίμπελς, έχοντας προσβληθεί από μυελίτιδα, έμεινε κουτσός από το δεξί πόδι. Αργότερα έγραψε ότι «μια ανώτερη δύναμη τον σημάδεψε με το σωματικό αυτό μειονέκτημα» και ότι προσπάθησε να το αντισταθμίσει σε ολόκληρη την κατοπινή του ζωή…
Αυτό που ξεχώρισε τον Γκαίμπελς απ’ τον εσμό των υπολοίπων υπουργών του παράφρονος και μέγιστου σφαγέα της ανθρωπότητας Χίτλερ, ήταν η «πνευματική του παρακαταθήκη» σχετικά με την λασπολογία, την συκοφαντία και την διαβολή, η οποία ορίζεται με τον χαρακτηρισμό «γκαιμπελισμός» και ο οποίος αποτελεί το «ευαγγέλιο» των απανταχού λασπολόγων ακόμα και σήμερα, εβδομήντα σχεδόν χρόνια μετά τον θάνατό του: «Πες, πες, (λασπολογίες ψευδολογίες και συκοφαντίες), στο τέλος κάτι θα μείνει» είναι ο χρυσός και πολλαπλά δοκιμασμένος κανόνας του Γκαίμπελς!
Οι σύγχρονοι διαβολείς και Γκαιμπελίσκοι που εφαρμόζουν με ευλάβεια και επιμέλεια μεγάλη τον χρυσό αυτό κανόνα, κυκλοφορούν και σήμερα ανάμεσά μας, ενώ βρίσκουν κατάλληλο περιβάλλον για ν΄ αναπτυχθούν και ενίοτε να διαπρέψουν, τον πολύπαθο χώρο των Μ.Μ.Ε. Και με δεδομένο πως στη χώρα μας ότι δηλώσεις είσαι κι ότι κανένας δεν σε εμποδίζει να παρασταίνεις τον δημοσιογράφο, ακόμη κι αν δεν γνωρίζεις τους απλούστερους γραμματικούς κανόνες, (όπως για παράδειγμα πότε η κατάληξη ενός ρήματος γράφεται με έψιλον και πότε με άλφα γιώτα), δεν αποκλείεται να τους δείτε να λυμαίνονται ακόμα και πολύ μικρούς τόπους, όπως λ. χ. τον δικό μας.
Προσωπικά είχα την «τύχη», όχι μόνο να εντοπίσω τους εδώ ακάματους αυτούς σκαπανείς της λασπολογίας και της διαβολής, αλλά και να νιώσω στο πετσί μου την εφαρμογή του χρυσού Γκαιμπελικού κανόνα που προαναφέραμε. Κι αυτό το κατάλαβα για τα καλά, όταν με μεγάλη μου έκπληξη πληροφορήθηκα πως λοιδόρησα τάχα -και μάλιστα γραπτά- μια «συμπατριώτισσά» μας, για την αδυναμία της να …τεκνοποιήσει! Όταν λοιπόν το διάβασα ομολογώ πως γέλασα, γιατί δεν περίμενα πως θα υπήρχε περίπτωση κάποιος σοβαρός άνθρωπος να πάρει στα σοβαρά και να πιστέψει έναν τέτοιο ισχυρισμό, κατά τη στιγμή μάλιστα που αυτός εκπορεύονταν απ’ την συγκεκριμένη κυρία!
Φανταστείτε όμως την έκπληξή μου όταν με συναντούσαν γνωστοί μου και κυρίως γυναίκες, και μου έλεγαν πως δεν ήταν σωστό να σχολιάζω και πολύ περισσότερο να λοιδορώ μια τέτοια φυσική αδυναμία!
Τότε ήταν που κατάλαβα και μάλιστα με πολύ άσχημο τρόπο, την δύναμη του χρυσού κανόνα του Γκαίμπελς! Και αφού ρωτούσα τον επικριτή εκείνης της στιγμής που ακριβώς διάβασε το σχόλιό μου αυτό ο ίδιος, όλοι τους ανεξαιρέτως παραδέχονταν πως δεν το διάβασαν κάπου από μένα, αλλά το έμαθαν είτε διαβάζοντας κάποιο σχόλιο-διαμαρτυρία της κυρίας είτε συνηθέστερα -και λόγω του ότι το έντυπο που εκφράζεται η κυρία έχει περιορισμένη κυκλοφορία κι ακόμη πιο περιορισμένη απήχηση- τους το είπε η ίδια η κυρία, (ή κάποια άλλη κυρία που συνδέεται στενά με την πρώτη), δια ζώσης!
Αναγκαζόμουν λοιπόν ν΄ αποδείχνω πως δεν ήμουν ελέφαντας και να εξηγώ στον κάθε ένα και την κάθε μια χωριστά, πως έχω πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνω απ’ το ν΄ ασχολούμαι με τις ερωτικές επιδόσεις της κυρίας και με τ΄ αποτελέσματά τους… Και δεν παρέλειπα φυσικά να τους διαβεβαιώνω πως εγώ ουδέποτε έγραψα οτιδήποτε τέτοιο…
Η ικανότητα ή όχι τεκνοποίησης της κυρίας όμως, δυστυχώς, φαίνεται πως ήταν μόνο το ορεκτικό. Γιατί τα κυρίως πιάτα γεμάτα με σιχαμερή και όζουσα λάσπη άρχισαν να σερβίρονται με το που ξεκίνησε η πρόσφατη προεκλογική περίοδος. Βέβαια, πως δεν ήμουν μόνο εγώ ο μοναδικός τυχερός συνδαιτυμόνας, αλλά κι οι περισσότεροι από όσους είχαμε συνταχθεί με την υποψηφιότητα του πρώην βουλευτή. Αφήνω όμως τους άλλους, παρότι δέχτηκαν κι αυτοί ένα μέρος απ΄ το ίδιο μενού της λάσπης, αφού ο σχετικός ανεμιστήρας των λασπολόγων δούλευε συνεχώς στο φουλ, όπως και τον επικεφαλή του συνδυασμού, που όπως ήταν φυσικό πήρε την μερίδα του λέοντος, για να περιοριστώ στα δικά μου, που εκτός ότι με αφορούν άμεσα, είναι και πιο εύκολο για μένα να τα καταρρίψω.
Γράφτηκε κατά κόρον λοιπόν απ’ το συγκεκριμένο χαλκείο, πως τάχα εγώ ήμουν κατά το παρελθόν ο σταθερός και μεγάλος υβριστής αυτού του υποψηφίου και πως τον πολεμούσα ανελέητα! Πρόκειται βέβαια για ένα ακόμη κατασκευασμένο και αισχρό ψέμα! Αναμφίβολα του είχα ασκήσει κριτική, όταν ήταν υποψήφιος και κυρίως όταν ήταν εκλεγμένος, όμως πάντα επρόκειτο για καλόπιστη κριτική με πολιτικούς όρους και η οποία ήταν πάντα τεκμηριωμένη. Τέτοιου είδους κριτική άλλωστε προς κάθε δημόσιο πρόσωπο, για μένα είναι δεδομένη και αυτονόητη. Βέβαια αυτό, μάλλον αδυνατούν να το κατανοήσουν εκείνοι που έχουν διακριθεί και καταγραφεί σαν οι σταθεροί λιβανιστές πάσης αρχής και εξουσίας…
Στην συνέχεια με …προήγαγαν σε δήθεν υβριστή των παιδιών του υποψηφίου και της οικογένειάς του! Τίποτε δεν είναι μεγαλύτερο ψέμα απ’ αυτό! Και επειδή όλα τούτα είναι πανεύκολο να ελεγχθούν και ν’ αποδειχθούν -αφού υποτίθεται πως αφορούν δημοσιεύματά μου- προκαλώ τους γνωστούς Γκαιμπελίσκους-λασπολόγους να δημοσιοποιήσουν οποιοδήποτε απ’ τις εκατοντάδες των άρθρων μου ή απ’ τις χιλιάδες των σχολίων μου, που είναι έστω κι ελάχιστα υβριστικό, όχι μόνο για τον συγκεκριμένο αλλά και για οποιονδήποτε άλλον…
Μετά οι διαβολείς προσπάθησαν (μάταια βέβαια) να στρέψουν τους ωφελούμενους του κοινωνικού παντοπωλείου εναντίον μου, γράφοντας (ψευδώς πάντα), πως δήθεν δημοσίευσα φωτογραφίες τους, όταν ανέδειξα την ανεπίτρεπτη απόπειρα ψηφοθηρίας που κάποιοι αποπειράθηκαν εκεί. Στην συνέχεια έγραψαν πως κατά το παρελθόν, παρέδωσα φακέλους στα κεντρικά του γραφεία του ΠΑΣΟΚ με κατηγορίες κατά του ίδιου υποψηφίου δημάρχου. Αυτό σαν ενέργεια είναι όντως αληθές, με την σημαντικότατη όμως διαφορά, πως οι φάκελοι εκείνοι δεν αφορούσαν τον πρόσφατα υποψήφιο δήμαρχο, αλλά τον σημερινό απερχόμενο δήμαρχο, ο οποίος τότε ζητούσε το κομματικό χρίσμα! Βέβαια, «ξέχασαν» να γράψουν πως τότε ήμουν (εκλεγμένος) υπεύθυνος οργανωτικού στην Νομαρχιακή Επιτροπή αυτού του κόμματος και πως αυτή η ενέργεια αυτή -που έγινε από κοινού με τον τότε Γραμματέα- δεν ήταν προσωπική αλλά συνιστούσε θεσμική μας υποχρέωση, που αποσκοπούσε να γνωστοποιήσει στους κεντρικούς, τόσο την άρνηση της Ν.Ε. (με ψήφους 7-4) όσο και των Τοπικών Οργανώσεων (σε αναλογία 4-1), δηλαδή την απόλυτη άρνηση της βάσης στην τότε υποψηφιότητα Αραβανή… Στο τέλος βέβαια μπήκαν τα μεγάλα μέσα, γιατί δυστυχώς έτσι λειτουργούσε τα τελευταία χρόνια το κόμμα αυτό, γιαυτό και πήγε όπως πήγε, οπότε ο συγκεκριμένος έγινε δήμαρχος και όπως διαπιστώσατε …μας πρόκοψε!
«Ζωγραφίστηκα» ακόμη απ’ τους λασπολόγους με σαφήνεια και σαν ο …δράστης των ανώνυμων φέιγ-βολάν με κακοήθειες κατά του υποψηφίου δημάρχου και πρώην βουλευτή, που έκαναν την εμφάνισή τους σε προεκλογικές περιόδους του παρελθόντος! Θα πω μόνο πως για να αναφέρονται οι συγκεκριμένοι διαβολείς σ’ αυτά τα φέιγ-βολάν και για να θυμούνται το περιεχόμενό τους, μάλλον κάτι θα ξέρουν περισσότερο… Κι ούτε βέβαια πρέπει να προσπεράσουμε την εμφανέστατη πρόθεσή τους, “με την ευκαιρία” να επαναφέρουν στο προσκήνιο το κακοηθέστατο και συκοφαντικό περιεχόμενο των επαίσχυντων εκείνων ανώνυμων επιστολών…
Αναρίθμητες είναι οι εφαρμογές του χρυσού Γκαιμπελικού κανόνα εναντίον μου, απ’ το χαλκείο των διαβολέων και των μαστόρων της λάσπης, που είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας. Τόσο πολλές, που αρκετοί έχουν αγανακτήσει και με ρωτάνε γιατί δεν καταφεύγω στη δικαιοσύνη. Τους απαντώ πως αρχή μου είναι η μη ποινικοποίηση της δημοσιογραφίας, ακόμη κι εκείνης που είναι μέσα σε εισαγωγικά. Αλλά βέβαια το πράγμα αλλάζει όταν ξεπερνιέται κάθε όριο…
